روابط رژیم شاهنشاهی واسرائیل-روابط نظامی وامنیتی(3)

روابط نظامی و امنیتی رژیم شاهنشاهی و اسرائیل

الف- روابط نظامی

نیاز روز افزون شاه ایران به استفاده از اقلیتهای مذهبی بویژه بهائیان و یهودیان در کادر افسری ارتش و همچنین نیاز امریکا به هماهنگ ساختن و هم ساز و برگ کردن ارتشهای ایران و رژیم صهیونیستی ، پای نظامیان اسرائیل را به ایران باز کرد و هر روز بر عده آنان در ارتش ایران افزوده شد .

در این رابطه امام خمینی (قدس سره) طی سخنرانی خود در مسجد اعظم قم پس از آزادی از زندان به مناسبت حوادث 15 خرداد در سال 1343 خطاب به شاه فرمود : "ما می گوییم که برنامه های اصلاحی شما را اسرائیل برایتان درست می کند ، شما وقتی می خواهید برنامه ای هم درست کنید دستتان را پیش اسرائیل دراز می کنید ، شما کارشناس نظامی از اسرائیل به این مملکت می آورید ، شما محصلین را از اینجا به اسرائیل می فرستید ..." در جای دیگر نیز به مناسبت جشنهای 2500 ساله شاهنشاهی طی پیامی برای مردم ایران اعلام داشتند :"این شاه دست اسرائیل را درسراسر ایران بازگذاشته ... و بنا به نوشته بعضی  ازجراید خارجی افسران ایرانی را برای دیدن تعلیمات به اسرائیل می فرستد. "

هر روز  که از همکاری رژیم شاه با اسرائیل می گذشت همکاری نظامی و امنیتی متقابل این دو رژیم به ویژه در زمینه های امنیتی و جاسوسی و مبارز با انقلابیون مبارزبیشتر می شد به طوری که این همکاریها به تدریج توسعه پیدا کرد و منجر به انعقاد یک سری قراردادهای امنیتی و نظامی بین اسرائیل و رژیم شاه شد. پس از جنگ سال 1977 اعراب و اسرائیل بسیاری از خلبانان اسرائیلی در پایگاه مهر آباد با هواپیمای فانتوم امریکائی آموزش دیدند . بعد ها نیز توافق شد که بخشهایی از موتور هواپیماهای فانتوم ایرانی برای تعمیر به جای امریکا به اسرائیل فرستاده شود .

قراردادهای نظامی رژیم شاه با اسرائیل 

طلق اطلاعاتی که از داخل ارتش به خارج درز کرد چند قرار داد میان ایران و اسرائیل برای یکسان کردن و هماهنگ ساختن ارتش این دو رژیم در زمینه های استراتژیک و تاکتیک منعقد شد ، این قرارداد ها عبارتند از :

1) قرار داد ناویران منعقده در سال 1348 ش. موضوع قرارداد اداره تجهیزات اکترونیک ارتش ایران و تعلیم افراد و افسران با سلاح الکترونیک بود .

2) قرارداد درباره نیروی هوایی : موضوع قرارداد هماهنگ ساختن دو نیروی هوایی ایران و اسرائیل و آموزش افسران ایرانی و اسرائیلی بود . به موجب این قرارداد اسرائیل حق استفاده از فرودگاهها و تاسیسات رادار و غیر رادار ایران را داشت .

3) قرارداد درباره تعلیمات ارتش ایران ،برای جنگ با اعراب : موضوع این قرارداد آماده کردن ارتش ایران برای جنگ با اعراب از راه اموزش استراتژی و تاکتیک جنگی اعراب و همچنین تجهیز ارتش استراتژی و تاکتیک و سلاحهایی بود که اسرائیل از آنها در جنگهای خود با اعراب استفاده کرده است .

4) قرار داد درباره آموزش واحدهای ضد چریک ارتش : موضوع قرارداد آماده ساختن ارتش برای مقابله با دسته و گروههای چریکی و کماندوئی بود که از خارج به کشور نفوذ می کردند یا در خود کشور تشکیل می شدند و فعالیت داشتند .

5) قرارداد خرید موشکهای زمین به زمین دارای برد 450 کیلومتر حامل کلاهک غیر هسته ای 350 پوندی به مبلغ 2/1 میلیار دلار از اسرائیل

6) قراردادی درباره تعمیر 35 فروند هواپیمای جنگنده جت اف به مبلغ 320 میلیون دلار.

7) قراردا خرید خمپاره اندازهای 80 و 120 میلیمتری ساخت اسرائیل به مبلغ 2 میلیون دلار .

8) قرارداد خرید 600 قبضه مسلسل یوزی ساخت اسرائیل .

9) قرارداد آموزش واحدهای چترباز و مردان قورباغه ای ایران : در سال 1351 ش. طی قراردادی یک هیئت نظامی اسرائیلی ، آموزش واحدهای چتر باز و مردان قورباغه ای ایران را به عهده گرفت .

غیر از قراردادهای فوق الذکر قراردادهای بسیار دیگری در خصوص تجدید سازمان ارتش ایران و یکسان کردن تشکیلات در ارتش میان ایران و اسرائیل منعقد شده بود . نام رمز اسرائیل در ارتش ایران "زمرد" بود .

همکاریهای اطلاعاتی و امنیتی

در رابطه با همکاری اطلاعاتی امنیتی ایران و اسرائیل در دوران محمد رضا شاه ، سازمان اطلاعاتی اسرائیل پس از سرویسهای جاسوسی امریکا و انگلیس فعال ترین سرویس در ایران بود . این فعالیت در سایر کشورهای منطقه و شاید جهان کم نظیر بود . سازمان امنیت ایران (ساواک) شمائی از سازمان امنیت اسرائیل (شین بت) بود . بدین صورت که اداره کل اداری – مالی سازمان امنیت اسرائیل مانند ادارات کل یکم و ششم ساواک ، اداره کل ضد کمونیسم و اداره کل سایر دسته جات سیاسی و اداره کل اعراب و سایر اقلیتها مانند اداره کل سوم ساواک ، اداره کل حفاظت مانند اداره کل چهارم ساواک ، اداره کل فنی مانند  اداره کل پنج ساواک ، اداره کل نهم ساواک و اداره کل آموزش مانند اداره کل دهم ساواک بود . اداره کسب اطلاعات خارجی و اداره برون مرزی سازمان امنیت اسرائیل نیز مانند اداره کل دوم ساواک و اداره بررسی اطلاعات خارجی مانند اداره کل هفتم ساواک بود .

اسرائیل دارای 3 پایگاه برون مرزی در ایران بود که احتمالا از سال 1337 این پایگاهها ایجاد شده بود . این 3 پایگاه در خوزستان (مرکز اهواز) در ایلام (مرکز ایلام) و در کردستان (مرکز بانه یا مریوان ) و در محلی مستقر بود که ساواک هم در آن محل حضور داشت . هدف پایگاههای برون مرزی اسرائیل در ایران ، عراق و کشورهای عربی بود و اکثر مامورین را این سه پایگاه استخدام می کردند . پس از آموزش کامل مرحله بهره برداری شروع می شد . اکثر مامورین پایگاهها  عراقی بودند ، ولی پایگاه خوزستان موفق شد تعدادی مامور کویتی و بحرینی و امیرنشینهای امارات و حتی افرادی از عربستان سعودی را نیز استخدام و به کار گمارد. به طوری که از این 3 پایگاه کلیه اطلاعات لازم از عراق و تا حدی از کویت و امارات و عربستان و سوریه جمع آوری می شد. هدف رژیم اسرائیل در شروع کار عراق بود ولی بتدریج امکانات به حدی زیاد شد که کشورهای فوق الذکر را نیز تحت پوشش قرار داد . یک نسخه از کلیه اطلاعات جمع آوری شده به اداره کل دوم ساواک تحویل می شد و یک مسخه نیز به سرعت به اسرائیل ارسال می شد .

مرز ایران برای فعالیت اسرائیلیها بسیار مناسب بود به دو دلیل : اول وجود خویشاوندی اعراب و کردهای ایران با اعراب و کردهای عراقی ، دوم مقررات مرزی ایران و عراق در آن زمان که اهالی روستاها و قصبات مرزی دو طرف می توانستند با داشتن برگی به نام "پاس" تا عمق 70 کیلومتری مرز تردد کنند و به دیدار بستگان خود بروند . بنابراین تنها مشکل اسرائیلها یافتن" سر مامور" و مامورین منفرد بود .

در این زمینه در اوایل کار اداره های ساواک منطقه تعدای افراد آماده را به اسرائیلیها معرفی کرده بودند ، ولی بعدها اسرائیلیها رسا مامورین را نشان و استخدام می کردند و آموزش می دادند . به این مامورین " نشانگر" گفته می شد . این نشانگرها  برای پایگاه اصل مطلب بودند و می توانستند ایرانی یا عراقی باشند . اسرائیلیها در جلب این افراد مانند یک مامور طراز اول عمل می کردند . یعنی مرحله نشان کردن،  نزدیک شدن ، اطلاع ازتحصیل و میزان هوش و ذکاوت و کلیه خصائلی که در یک مامور پنهانی باید موجود باشد ، بادقت کامل انجام می شد . اگر فرد دارای کلیه شرایط بود به تدریج او را مامور می کردند. در آغاز غیر مستقیم و اگر آمادگی داشت  مستقیم ، سپس دوره آموزشی کار طی می شد .

افراد فوق به دوگونه عمل می کردند : هر گاه فرد دارای شرایط عالی بود او را "سر مامور " می کردند که در عراق یا سایر کشورهای منطقه در محل استقرار خود زندگی می کرد. او موظف بود افراد واجد شرایط را برای رخنه در هدف بیابد و معرفی کند . برخی سرمامورین عراقی 5 تا 7 ماور در هدفهای مختلف به پایگاه معرفی کرده و پس از تصویب به وسیله سر مامور عراقی آموزش لازم به آنها داده می شد تا برای جمع آوری اطلاعات در هدف یا هدفهای توجیه شوند . این افراد با موفقیت شروع به کار کرده بودند . مامورین گزارش خود را به سر مامور می دادند و با پایگاه هیچ گونه ارتباط مستقیم نداشتند . کلیه گزاشات شبکه توسط سر مامو به پایگاه ارسال می شد . پایگاه خورستان حدود 10 سرمامورداشت که به طور متوسط هر کدام بین 5 تا 7 مامور داشتند . بنابر این این 10 سر مامور که با پایگاه در تماس مستقیم بودند به طور متوسط حدود 60 مامور داشتند که جمعه 70 تن می شدند . اگر فرد واجد شرایط عالی بود ، مامور منفرد می شد . او سر مامور نداشت و مستقیما باپایگاه تماس می گرفت .

اسرائیلیها به هر نوع خبر (اجتماعی ، اقتصادی ، نظر مردم نسبت به رژیم ، نوع مطالب گفته شده توسط مردم و شایعات محل پادگانها ، نوع سلاح آنها ، اسامی فرماندهان ، سازمانهای دولتی ، مشکلات موجود و دلایل آن و هر خبر دیگر) علاقمند بودند . ولی اکثر اخبار لازم را خود پایگاه دیکته می کرد و جواب آن را می خواست .

پایگاهها اسرائیلی تا حدود سالهای 1346- 1345 در ایران به فعالیت خود ادامه دادند و سپس اعلام کردند که چون اطلاعات ما کامل شده پایگاهها را تعطیل کرده و به اسرائیل منتقل می کنیم و شبکه های ساخته شده در ایران نیز به طور مستقیم از اسرائیل هدایت خواهد شد . بدین ترتیب ، اسرائیلیها 3 پایگاه فوق را برچیدند و شبکه هایی که طی این سالها ایجاد شده بود (و حداقل 300 سرمامور و مامور مستقل زبده داشت  ) را برای خود حفظ کرده و از طریق برون مرزی اسرائیل به تماس خود ادامه دادند .

علاوه بر فعالیتهای اطلاعاتی اسرائیل در ایران همکاریهای اطلاعاتی دیگری بین رژیم شاه و آن برای هماهنگ کردن فعالیتهای اطلاعاتی در منطقه انجام می گرفت که می توان در این زمینه به قرارداد بین سازمان "شین بت" (سازمان امنیت اسرائیل) و "ساواک "(سازمان امنیت ایران) اشاره کرد . این قرارداد برای تجدید سازمان امنیت ایران برای فعالیت در سطح منطقه به ویژه فعالیت در کشورهای عربی و نیز بالا بردن سطح توان کاری آن بود تاحدی که بتواند با سازمان "سیا" و "شین بت" و "موساد" اسرائیل فعایتهای مشترکی را در مقیاس جهانی انجام دهد .

غیر از قرار داد مزبور ، همکاریهای دیگری نیز بین رژیم شاه و اسرائیل در زمینه های امنیتی انجام می گرفت . مثلا ساواک ایران از دانشجویانی که برای استفاده از تعطیلات به ایران می آمدند و نیز از وا بستگان و خانواده های برخی ایرانیان مقیم خارج درباره ارتباطاتشان با جنبش های ملی فلسطین سوال می کرد و سپس در اختیار اسرائیل قرار می داد . از طرف دیگر این سازمان فهرستی از اسامی ایرانیان را در اختیار سازمانهای جاسوسی کشورهای اروپایی قرار می داد تا بر اساس بازپرسهای پلیس از آنها نحوه ارتباطشان با فلسطینیان مشخص شود .     

ادامه دارد ........

برگرفته از دانشنامه فلسطین ، مجید صفاتاج