تصرف اراضی فلسطین و ابعاد حقوقی و سیاسی آن

فلسطین سرزمینی با تمدنی کهن است که با موقعیت جغرافیایی ممتاز و خاکی پرمحصول در منطقة مهم خاورمیانه، واقع شده است. این امتیازات ویژه سبب شد تا این سرزمین مورد طمع قومی واقع شود که خود را مستحق بهره بردن از هر امتیاز و موقعیت مثبتی می‌داند و غیر از خود، وجود و رشد و نموّ هیچ تمدنی را بر نمی‌تابد. قوم یهود در راستای پیشبرد اهداف نامشروع خود در اولین گام به سراغ سرزمین فلسطین رفت تا در قبال تشکیل یک کشور نامشروع، ملتی را از سرزمین آباء و اجدادی‌اش آواره کند و اگر مقاومتی در برابر خود مشاهده کرد، دست به جنایت بزند و حتی بر کودکانشان هم رحمی نکند. و اکنون که مدتها از واقعه اشغال فلسطین می‌گذرد، در حرکتی جدید، بهانه فروخته شدن اراضی پیش کشیده شده است. در این مقاله، سعی ما بر این است که کذب محض بودن جریان فروش را اثبات کنیم و بر فرض تحقق فروش، ابعاد حقوقی و سیاسی آن را مورد بررسی قرار دهیم.

تاریخچه مهاجرت یهودیان به فلسطین

آنچه امروز برای فریفتن اذهان عمومی به کار رفته، شایعة فروش اراضی توسط فلسطینیان به یهودی ها است تا حقی از آن سرزمین برایشان باقی نمانده باشد. بررسی کتب تاریخی در این موضوع نشان می‌دهد که این شعار چیزی نیست، جز ابزاری که می‌خواهد اذهان را از حقیقت غاصب بودن رژیم صهیونیستی منحرف کند.
از آنجایی که یهود قومی پراکنده بود و به خاطر عقایدش منفور ملتها بود، سران یهود به این فکر افتادند که یک کشور مستقل یهودی‌ تشکیل دهند تا از وضع موجود نجات یابند و برای این کار بهترین سرزمین را سرزمین فلسطین دانستند.
با شروع جنگ جهانی اول، انگلیس برای وارد کردن آمریکا در جنگ، فقط از یهودیهای صهیونیزم می­توانست کمک بگیرد. صهیونیزم هم با وعدة وارد کردن آمریکا به صحنة جنگ، بریتانیا را وادار به تصویب عهدنامة بالفور کرد که در آن به یهودی ها اجازة تأسیس حکومتی مستقل و یهودی‌نشین در فلسطین داده می‌‌شد.[1]
و درست بعد از گذشت یک سال از این قرار داد، حکومت خلافت اسلامی در فلسطین سقوط کرد[2] و دولت انگلیس به پیشنهاد صهیونیستها «هربرت ساموئل» را که یک انگلیسی یهودی بود، به عنوان کمیسر عالی و مأمور بلند پایة انگلستان در فلسطین برگزید.[3] او نقش اساسی در یهودی‌نشین کردن فلسطین را بازی کرد؛ به طوری که در مدت 50 سال، 600 هزار یهودی را در آن منطقه سکونت داد و هر چه زمین بود، با زور سر نیزه از عربها خرید و به یهودیها واگذار کرد.[4] بدین ترتیب انتقال غیر قانونی یهودیان به فلسطین توسط جنبش صهیونیزم و هماهنگی استعمارگر پیر و قیمومیت انگلیس با سرعت هر چه تمام‌تر صورت پذیرفت.
مهاجرتهای غیر قانونی یهودیان به فلسطین که با هدف تصرف غاصبانة اراضی آن صورت می‌گرفت، به شیوه‌های زیر بود:
1. یهودیان از مرزهای فلسطین با اغفال مرزبانان به داخل مملکت راه می‌یافتند.
2. از کشتیهایی که در بنادر لنگر می‌انداختند، به طور قاچاق پیاده می‌شدند.
3. کسانی که در گذرنامة آنان اجازة اقامت مدت معینی قید شده بود، پس از انقضاء مدت به اقامت خود ادامه می‌دادند.
4. مهاجران غیر رسمی یهود با یهودیان فلسطین و با مهاجران رسمی ازدواج می‌کردند.[5]
زمانی که استعمارگر انگلیس وارد فلسطین شد، فقط 56 هزار یهودی ساکن آنجا بودند، در حالی که پس از ترک آنجا، این جمعیت بالغ بر 700 هزار نفر، یعنی 12 برابر شده بود.[6]

تصرف زمینهای فلسطینیان
اکرم زعیتر، نویسندة کتاب سرگذشت فلسطین، می‌گوید: «در نتیجه، در ده سال اول حکومت قیمومیت  (1918ـ 1928 م.) 112000 نفر یهودی از اطراف عالم وارد فلسطین شدند که بیشتر آنان جوانان جنگاور و مسلح بودند.»[7]
در همین حال، دستگاه حاکم برای خارج کردن اراضی از دست عربهای فلسطینی با به کار بردن سیاستهای ناعادلانه‌ای آنان را در وضعیت آشفتة اقتصادی قرار می‌داد تا برای بیرون رفتن از این موقعیت زمینهایشان را بفروشند؛ مثلاً از صادر کردن زیتون و غیره که محصول اصلی آنان بود، جلوگیری می‌کردند تا بر اثر فراوانی آن، قیمتش سیر نزولی داشته باشد. در نتیجه، کشاورزان از عهده مخارج و مالیاتها بر نمی آمدند؛ لذا به ناچار ملک خود را در معرض فروش قرار می‌دادند که خریدارشان هم یهودیها بودند.»[8]
از آنجایی که اعراب به آسانی و بدون اضطرار زمینهای خود را نمی‌فروختند، جنبش صهیونیزم با کمک انگلیس سیاست تهیدست‌سازی را علیه آنان به کار می‌برد تا بخشهای زیادی از اراضی خود را به ناچار به یهود واگذار کنند[9] و هر جا که مردم حاضر به فروش زمینها نمی‌شدند، صهیونیستها به بهانه‌های واهی دست به کشتار بی‌رحمانة مردم می‌زدند تا آنها را از خانه‌هایشان برانند و این کار را هم با حمایت انگلیسیها انجام می‌دادند و اراضی‌شان را غاصبانه تصاحب می‌کردند.[10]

ادامه دارد...

تمام/ع ن/24