شباهت های گزارش" وینوگراد " و گزارش " آیلند "

* مهدی شکیبایی

ارتش رژیم صهیونیستی روز گذشته (دوشنبه) در گزارش تهیه شده توسط گیورا آیلند رییس کمیته تحقیق داخلی خود به ارتکاب اشتباهات بزرگی در طراحی و برنامه ریزی حمله به ناوگان آزادی اقرار کرد بدون آنکه اشاره یی به قتل نه  فعال صلح طلب بین المللی و احیانا عوامل و دلایل پشت پرده این جنایت داشته باشد.

بر اساس گزارش 150 صفحه ای کمیته گیورا آیلند که گابی اشکنازی رئیس ستاد ارتش اسرائیل عصر روز دوشنبه آن را منتشر کرد، این اشتباهات درتمامی  سطوح فرماندهی رخ داده است.

در این گزارش همنچنین آمده است: هماهنگی میان دستگاه اطلاعات رژیم صهیونیستی و ارتش به منظور برنامه ریزی برای حمله به کشتی مرمره  وجود نداشته و این امر باعث وقوع اشتباهاتی در سطح فرماندهی عملیات شده است.

در این گزارش هیچ اشاره یی به تعرض به جان سرنشینان کشتی ترکی مرمره و قتل نه شهروند ترک نشده است.

نکته مهم در این خصوص اینکه ارتش اسراییل به عنوان متهم اصلی تجاوز به ناوگان بین المللی غزه با تشکیل این کمیته تشخیص داد که آیا این اقدام او نقض قوانین بین المللی است یا اقدامی در دفاع از خویش. به این معنی که متهم در جایگاه قاضی نشست  و رأی صادر کرد. اما پرسش اینجاست، با توجه به مضحک بودن این اقدام چرا جامعه بین المللی با جدیت اقدام اسراییل را پیگیری می کند؟ و قضیه تشکیل کمیته حقیقت یاب بین المللی برای تشخیص و تعیین عوامل جنایت حمله به ناوگان آزادی غزه را جدی نمی گیرد؟

حقیقت آن است که اسراییل به شدت از شکل گیری یک کمیته تحقیق بین المللی شبیه کمیته حقیقت یاب قاضی گلدستون پیرامون جنایات جنگی این رژیم در جنگ 22 روزه غزه و یا کمیته حقیقت یاب بین المللی جنایت اردوگاه جنین در سال 2002 هراس دارد و شکل گیری آن را خطری برای امنیت وجودی خود ارزیابی می کند.

اما آیا تشکیل کمیته اسراییلی تحقیق پیرامون تجاوز به ناوگان آزادی غزه می تواند از شکل گیری کمیته تحقیق بین المللی در این باره جلوگیری کند؟ پاسخ خیر است. در این شرایط، پس چگونه این رژیم قرار است مانع تشکیل کمیته تحقیق بین المللی شود؟

این کمیته در حالی نتایج تحقیق خود را منتشر کرده است که کابینه صهیونیستی نیز هفته قبل و در پی فشارهای بین المللی تصمیم به کاهش محاصره غزه گرفت  و از این حیث چند گامی به عقب برداشت.

این تصمیم البته با پیش شرط کنترل گذرگاههای غزه از سوی نیروهای بین المللی مانند ناتو بوده است. این تصمیم نشان می دهد که زد و بندی در پشت پرده در حال شکل گیری است.

به این معنی که اسراییل به محاصره غزه پایان می دهد(بخوانید کاهش می دهد) به شرطی که اروپایی ها و جامعه جهانی هم از تشکیل کمیته تحقیق بین المللی درباره ناوگان آزادی صرف نظر کنند. در این صورت نه تنها اسراییل چیزی از دست نداده است که با این اقدام:

1-  به آرزوی دیرینه خود یعنی حضور یک ناظر بین المللی در مرزهای غزه جامه عمل پوشانده

2- همچنین از جهان اسلام با کشتار شهروندان ترک انتقام سختی گرفته است.

3- اگرچه محاصره غزه را کاهش داده اما پایان نداده است

طرح حضور ناظر بین المللی در مرزهای غزه پیشنهادی بود که یکسال پیش مطرح شد اما دولت مردمی فلسطین در نوار غزه با آن مخالفت کرد.

براین اساس گزارش عجولانه و ناعادلانه مقامات صهیونیستی در باره تجاوز به ناوگان آزادی غزه از یک سو دست آویزی برای غرب خواهد بود تا مانع از پیگیری تشکیل کمیته حقیقت یاب بین المللی شود مانند آنچه که با تشکیل کمیته تحقیق وینوگراد پس از جنایت جنگ 33 روزه لبنان رخ داد. و از سوی دیگر فشارافکار عمومی غرب به سران این کشورها را در خصوص بازخواست اسراییل در حمله به یک کشتی امداد رسان بین المللی کاهش می دهد. اسراییل پیشتر نیز تلاش کرد ه بود پس از پایان جنگ 22 روزه چنین کمیته یی را تشکیل دهد تا مانع از تشکیل کمیته تحقیق قاضی گلدستون و گزارش معروف ان گردد اما به دلیل پیگیری نهادهای مدنی و سطوح رسمی موفق به تحقق ان نشد. در خصوص گزارش وینوگراد در سال 2006  ذکر این نکته ضروری است که قاضی وینوگراد نیز همانند آیلند بدون اشاره به جنایات صورت گرفته در لبنان خصوصا فاجعه قانای 2 فقط به دلایل شکست ارتش اسراییل اشاره کرد البته این شکست را متوجه ارتش ندانست بلکه مدیران جنگ یعنی ایهود اولمرت نخست وزیر، عامیر پرتز وزیرجنگ و دان حالوتس رییس ستاد مشترک را ناکارامد توصیف کرد. تا به این ترتیب اجازه شکل گیری یک کمیته بین المللی را ندهد و از سوی دیگر ارتش را ناکارآمد در پیش چشمان افکار عمومی جلوه نداده باشد. کمیته آیلند هم سعی می کند مانع از تحقق شروط ترکیه در تشکیل کمیته بین المللی حقیقت یاب شود  و هم می کوشد مانع از تعقیب قضایی احتمالی فرماندهان نظامی ارتش در صحنه بین المللی گردد.