اینگونه اسراییل لحن خودرا در برابر سوریه تغییر میدهد

منبع:  شبکه ندای قدس*

روزنامه صهیونیستی هاآرتص در گزارشی ادعا کرد: رئیس ستاد ارتش این رژیم هفته گذشته یک مانور نظامی که مستلزم نقل وانتقال نظامی گسترده بود ، را برای جلوگیری از برداشت اشتباه از آن در دمشق لغو کرده است.

به نوشته این روزنامه صهیونیستی، تل اویو تلاش می کرد در این مانور نشان دهد که نظامیان اسرائیلی در صدد تمرین سناریوهای جنگ با حزب الله در لبنان وحماس در نوار غزه هستند وهرگز این مانورها سوریه را مد نظر قرار نمی داد ، با این حال در راستای کاهش تنش با سوریه بخش هایی از این مانور را لغو کرده است.

با وجود این ادعا،  برخی از کارشناسان بر این باورند که صهیونیستها آماده فرار به جلوی دیگری در مواجهه با بحران انتفاضه سوم فلسطین می باشند .

به اعتقاد این کارشناسان، با توجه به ظاهر شدن نشانه های شکل گیری انتفاضه سوم که گفته می شود ، فراگیر تر وگسترده تر از دو انتفاضه قبلی است، صهیونیستها را بر آن داشته تا با ایجاد بحرانی نظامی در منطقه عملا این مسئله را تحت الشعاع قرار دهد.

با این وجود، نگاهی کلی به ساختار فرایندهای منطقه نشان می دهد که در عین وجود انگیزه ها وعوامل تقویت کننده ، انجام یک جنگ دیگر توسط صهیونیستها، چالش هایی بسیار زیادی هم در مقابل آن وجود دارد که نشان می دهد صهیونیستها با وجود ادعای توانمندی برای انجام این مهم، در انجام آن ناتوان یا از وقوع آن دچار وحشت می باشند.

وقوع جنگ  از رؤیا تا واقعیت:

تمامی طرف های معادله منطقه ای حاضر در صحنه رویارویی با رژیم صهیونیستی  بر حتمی بودن وقوع این جنگ تاکید دارند .

از دیدگاه صهیونیستها ودر چارچوب نگرش های عبری به این مسئله ، هر نوع کسب قدرت در منطقه چه از سوی دوستان باشد چه از ناحیه دشمنان، یک خطر بزرگ محسوب می شود ؛ زیرا حفظ برتری در قدرت نسبت به کشورهای منطقه یک اصل استراتژیک در امنیت ملی رژیم صهیونیستی محسوب می گردد ودر همین چارچوب است که تل آویو اقدام به ساخت زرادخانه هسته ای وکشتار جمعی برای خویش نمود.

در همین چارچوب است که صهیونیستها توانمندی برنامه صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی را با توجه به افزایش توانمندی علمی وفن آوری جمهوری اسلامی ایران در منطقه یک خطر جدی برای خویش تجسم می کنند وحتی در این چارچوب مسلح شدن حزب الله به موشک های زمین به هوا و یا دستیابی حماس به چند موشک میان برد را یک خطر بسیار بزرگ برای رژیم صهیونیستی تلقی می نمایند.

بی تردید در این مجال، نیازی به پرداختن به استراتژی های بزرگ صهیونیستی در چارچوب شکل گیری وطن مادر که قرار است امنیت وآرامش را برای هر یهودی در جهان فراهم کند، وجود ندارد.

به اعتقاد کارشناسان، بعد از جمهوری اسلامی ایران ، حزب الله در رده دوم طرف های خطر آفرین بر امنیت ملی رژیم صهیونیستی قرار می گیرد .  به گفته کارشناسان صهیونیست، حزب الله می تواند هر لحظه به تهدیدی برای بقای اسرائیل تبدیل شود؛ زیرا قادر است عمق این رژیم را مورد هدف قرار دهد. این در حالی است که امکان دستیابی به سازش با آن بسیار ناچیز است.

کارشناسان استراتژیک رژیم صهیونیستی بر این باورند که حزب الله از زمان شکل گیری در دهه هشتاد از قرن بیستم تا به امروز، روز به روز بر حجم قدرت خود افزوده است وبخشی از این توانمندی را هم در جنگ تموز(33روزه) به منصه ظهور رساند تا نشان دهد با ابزارهای نظامی که در اختیار داشته وبا عقاید "کربلائی" که در ذهن دارد، ساختاری قدرتمند وغیر قابل شکستی را برای خود ایجاد کرده است.

رده سوم در اختیار سوریه است، گرچه سوری ها در معیارهای نظامی ده ها برابر قدرتمند تر از حزب الله می باشند؛ اما صهیونیستها آنها را در رده بعدی این گروه مبارز لبنانی قرار می دهند؛ زیرا بر این باورند با توجه به اینکه دمشق چند دهه متوالی آرامش جبهه نظامی خود را همچنان تداوم بخشیده است، قادر است باز هم این آرامش را حفظ کند.

به ادعای کارشناسان صهیونیست ، سوری ها با توجه به واقع گرایی حاکم بر سیاستگذاری هایشان کنترل بیشتری بر واکنش های خود داشته وحتی می توان در شرایط مناسب به فکر دستیابی به سازش با آنها هم بود.

گروه های مقاومت فلسطینی ودر راس آن، جنبش های حماس وجهاد اسلامی نیز در رده چهارم طرف های خطر آفرین برای رژیم صهیونیستی قرار دارند . با وجود آنکه، این گروه ها نوک پیکان مبارزه علیه رژیم صهیونیستی محسوب می شوند؛ اما به دلیل استقرار در یک مساحت کوچک جغرافیایی در فلسطین ونداشتن عمق وعقبه استراتژیک از دیدگاه صهیونیستها، امکان محاصره کامل آنها در نوار غزه کاملا مهیا بوده ودر کرانه باختری هم با توجه به همکاری گسترده تشکیلات خودگردان، هر نوع تحرک مبارزاتی به سرعت توسط سازمان های امنیتی این تشکیلات که توسط دایتون ژنرال آمریکایی به همین منظور آموزش دیده اند، سرکوب می گردند.

در سایه چنین نگاهی، وبا توجه به اینکه دهه اول از قرن بیست ویکم را صهیونیستها با شکست های متوالی از عقب نشینی از جنوب لبنان گرفته تا شکست در جنگ های 33 و22 روزه پشت سر گذارده اند، امروز باید شاهد قدرت گرفتن  جمهوری اسلامی ایران در بعد فن آوری وحتی تسلیحات دفاعی وارسال ماهواره های بومی به فضا باشند. در حالیکه تا چندی پیش صهیونیستها ادعا می کردند: تنها دارنده این توانمندی ها می باشند. حزب الله هم در شمال فلسطین اشغالی وگروه های مبارز فلسطینی نیز در جنوب فلسطین اشغالی روز به روز والبته با نسبت های متفاوت در حال تقویت قدرت خودهستند.

حال اگرعنصر سوریه بر دامنه ارتباط وهمکاری اش با این سه محور ونیز جوشش مجدد ملت فلسطین وشکل گیری دوباره بستر انتفاضه ای دیگر را هم به این معادله بیافزاییم، صهیونیستها را به تدریج متقاعده می کند که امروز معادلات به نفع محوری است که خواستار "از بین بردن اسرائیل از صحنه روزگار " است.

به اعتقاد کارشناسان، مراکز مطالعات صهیونیستی در چنین شرایطی سکوت اسرائیل را به معنای پایان کار آن می دانند؛ پایانی که دکتر محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری ایران بارها از آغاز شکل گیری آن خبر داده وهمچنان هم در مورد آن سخن می گوید.

امروز درسایه خاورمیانه ای که کفه قدرتش به سوی محور ممانعت از سازش با صهیونیستها سنگینی می کند ، چه آینده ای را می توان برای صهیونیستها تصور کرد.

به اعتقاد صهیونیستها، در بهترین شرایط تل آویو مجبور است در مقابل بقا، امتیازات زیادی را از دست بدهد ؛ امتیازاتی که ممکن است حتی هویت وجایگاهش را به عنوان میهن ملی یهود نیز در بر گیرد.

مانورهای صهیونیستها که به گفته دکتر رمضان عبدالله دبیر کل جنبش جهاد اسلامی فلسطین بیش از یک سال است که در سرتاسر خاک فلسطین ادامه دارد ، بیانگر سردرگمی صهیونیستها در نحوه برخورد با این رویکرد است .

طرح های صهیونیستی بعد از جنگ تابستان 2006 (33 روزه) همانند سنگ های دومینو به ترتیب در حال فرو ریختن می باشند؛ به نحوی که بعد از شکست در این جنگ، شاهد تبعات گزارش تحقیقات این جنگ بود ، پس از آن شاهد تلاش ها برای فشار بر سوریه برای خارج کردن این کشور از محور ممانعت بودیم که با آغاز جنگ غزه ناکام ماند وکش وقوس های سخنان متقابل وزرای امورخارجه سوریه ورژیم صهیونیستی که در فوریه 2010 با سخنان قاطعانه ولید المعلم در رابطه با موضع دمشق در مقابل جنگ با رژیم صهیونیستی به نقطه اوج خود رسید .

این مسئله شاید یکی از مهمترین دلایلی باشد که صهیونیستها را بر آن داشت تا به جای افزایش تنش با سوریه به دنبال آرام کردن اوضاع باشند .

به اعتقاد کارشناسان عرب ، سوریه امروز با سوریه چند دهه گذشته وحتی چند سال گذشته هم تفاوت زیادی دارد؛ امروز این کشور ازمحور ممانعت توانمندی نظامی ـ دفاعی بازدارنده قابل توجه وپایاپایی با رژیم صهیونیستی برخوردار است.

صهیونیستها هم خود آگاهند که برای رژیمشان که در واقع یک ارتش حاکم بر دولت است، تا دولتی حاکم برارتش ، اگر تا پیش از جنگ 33 روزه اصل بن گوریون (اسرائیل تحمل یک شکست را هم ندارد) را ملاک عمل خود قرار داده بودند، امروز وبعد از آن شکست، قادر به تحمل یک نصف شکست را هم نخواهد داشت ، وشکل گیری یک شکست جدی به معنای کلید خوردن پایان این رژیم است؛ بخصوص که آمریکا امروز گرفتاری های بیشماری در عراق وافغانستان دارد ونیازی به دردسر جدید در نقطه دیگری از خاورمیانه برای خود نمی بیند.

* نشریه الکترونیکی دفتر جنبش جهاد اسلامی فلسطین در تهران