تل آویو و استفاده از ادبیات تهدید پس از نشست آناپولیس

رژیم اشغالگر قدس که با همکاری متحدان  آمریکایی و اروپایی ، نشست آناپولیس را با محوریت مقابله با گروه‌های مقاومت فلسطینی،  عادی سازی روابط اسرائیل با اعراب ،  برگزار کرد، برای تحقق اهداف خود  زبان دیپلماسی خود را که پیش از آناپولیس آرام  بود به کنار گذاشت و  سیاست دیگری را در پیش گرفت.
در این راستا چند سناریو برای آنها مطرح است :
_  تشدید حملات به غزه و سرکوب گروه‌های فلسطینی که با دستور مستقیم اولمرت نخست‌وزیر و باراک وزیر جنگ اسرائیل اجرایی می‌شود.  تل آویو  کشتار و بازداشت فلسطینی‌ها را در دستور کار قرار داده‌ است  در حالی که ایجاد شرایط برای برقراری امنیت در منطقه ،حمایت از دولت فیاض و اهداف ابومازن را اعلام می‌دارد.
_  تشدید سیاست‌های خصمانه علیه سوریه
_  تشدید تحرکات در مرزهای لبنان و اعلام آمادگی برای آغاز جنگی دوباره علیه این کشور
_  جنگ روانی و تبلیغاتی صهیونیست‌ها پیرامون فعالیت‌های هسته‌ای و توان نظامی ایران با هدف ایجاد نگرانی برای اعراب. صهیونیست ها در تبلیغات خود چنان وانمود می‌سازند که فعالیت‌های ایران در جهت اقتدار منطقه‌ای و مقابله با اعراب است تا بدین‌وسیله جنگ عرب صهیونیستی را به جنگ ایرانی- عربی مبدل نمایند. صهیونیست‌ها چنان تبلیغ می‌کنند که تهران تهدیدی مشترک برای اعراب و تل‌آویو است و از اینرو  اتحاد آنها علیه ایران امری ضروری می‌باشد.
_  تکرار اظهارات مقامهای  آمریکایی پیرامون دخالت کشورهای عربی بویژه عربستان در ناآرامی‌های عراق که به بحران در این کشور منجر شده است.
بررسی این گونه تحرکات و اقدامات از سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی در کنار طرح‌های به اصطلاح سازش‌کارانه‌ای که ارائه می‌دهند گواه این نکته است که آنها تلاش دارند تا پس از آناپولیس با زبان تهدید اهداف خود را اجرایی کنند. که مهمترین محورهای آن عبارتند از:
1ـ واداشتن تشکیلات خودگردان به تشدید مقابله با گروه‌های فلسطینی
2ـ واداشتن سوریه برای حضور در روند مذاکره و دور شدن از آرمان‌های فلسطینیان از اهداف اصلی صهیونیست‌ها است که اکنون با تشدید تهدیدات علیه این کشور پی‌گیری می‌شود. آمریکا نیز که صلح اعراب با صهیونیست‌ها را بدون حضور سوریه شکست خورده می‌داند برای تحقق این امر به حمایت از تهدیدات صهیونیست‌ها می‌پردازد.
3ـ تحریک اعراب به اجرای مفاد بیانیه آناپولیس که همانا مقابله با گروه‌های فلسطینی، ادامه روند مذاکره و گفتگو میان اعراب و رژیم صهیونیستی در کمیته‌های کاری، رویارو قرار دادن تهران و کشورهای عربی است از مهمترین اهداف صهیونیست‌ها است که با تهدیدات منطقه‌ای برای انجام آن فعالیت می‌کنند.
بر این اساس می‌توان گفت که صهیونیست‌ها اکنون با کوبیدن بر طبل جنگ علیه فلسطینیان تهدید کردن اعراب به آغاز جنگی دوباره برآنند تا ضمن اجرای اهداف توسعه‌طلبانه‌ ،  اعراب و تشکیلات خودگردان را به ادامه سازش‌کاری وادار سازند. صهیونیست‌ها که با زبان تهدید توانستند اعراب را پای میز آناپولیس آورند اکنون امید دارند که با همان ادبیات اعراب را به ادامه سازش‌کاری وادار سازند. این درحالی است که صهیونیست‌ها در سایه این تحرکات به ادامه اشغالگری در قدس و کرانه باختری ادامه می‌دهند در شرایطی که روزانه ده‌ها فلسطینی قربانی این تحرکات می‌شوند. این سیاست‌های خصمانه و تهدید‌آمیز صهیونیست‌ها را می‌توان نتیجه سازش‌کاری و حضور اعراب در آناپولیس دانست که راه تهدید را پیش‌روی صهیونیست‌ها قرار داد که در آینده شاهد تکرار و تشدید آن خواهیم بود.