روز قدس روز بازی خدا

به نام خدا
روز قدس روز بازی خداست
علی حاج محمدی:
اگر نظریه روابط بین الملل اسلام را روزی از زبان قرآن بنویسیم، سنت صبر یکی از قواعد بازی سیاسی خواهد بود. یعنی کار جبهه حق با صبر پیش می رود. روز جهانی قدس نیز از همین مقوله صبر است. بازی سیاسی گفتم، چون آفریننده قرآن نیز از مکر خود در برابر مکر اردوگاه کافران سخن می گوید. و مکرو و مکر الله. آنها بازی می کنند، خدا هم بازی می کند. روز جهانی قدس نیز از روزهای ظهور بازی سیاسی خداست.
روز قدس حرکتی موثر بوده است. والا جبهه باطل تقویم تازه ترین مذاکرات سازش اسراییل و تشکیلات خودگردان را با آن همزمان نمی کرد. می خواهند بگویند دیگر ضرورتی ندارد فریاد بکشید. خودمان کار فلسطین و ملتش را سر و سامان می دهیم. سه روز مانده به روز قدس در بوق و کرنا کرده اند که مساله فلسطین را در عرض نه ماه آینده فیصله می دهیم. هدف را نیز گفته اند: تا دیگر مطالبه ای در مساله فلسطین باقی نماند. اما این حنا دیگر رنگ ندارد.
البته یک زمانی داشت. در اسلو و تابا و آناپولیس. اما دیگر ندارد. ضمنا پبیشتر معلوم شد این رستاخیز سالانه چه دردسری برایشان درست کرده است که می خواهند دیگر مطالبه ای باقی نماند. البته اگر به ما باشد، تردیدی نداریم که همه امواج بیداری اسلامی را همین جوش و خروش روز قدس سر و سامان داد. هر سال که امواج آزادیخواهان در روز قدس جاری می شد، آنها هم به دنبال یک بازی سیاسی تازه می رفتند. میدیدند مطالبه ای واحد و حقیقی در کار است. می دیدند دستان آزادیخواهان از هر زبان و آیین و رنگ و نژاد دارد به هم پیوند می خورد. می دیدند باید کاری بکنند والا مردم بیدار می شوند. هر سال روز قدس را به خیابان آمدیم. در سرما و گرما. نگفتیم پس کی اثر می دهد. صبر کردیم. آنها اما اثرش را می دیدند. هرچند کتمان می‌کردند. برنامه چیدند. تا مردم بیدار نشوند. اما نشد. روز قدس کار خود را کرد. ملت ها بیدار شدند. دیکتاتورها هم سرنگون. اما کار تمام نشد. هنوز باید صبر کرد. ملت ها بیدار شده اند، اما بالغ نه و این است فاصله دیدن تا بصیرت. باید صبر کرد. در مهد روز قدس، کودک بیداری اسلامی چشم گشوده است. این چشم ها بصیرت می خواهد. بصیرت هم خون می خواهد.
باید صبر کرد. هنوز این کودک تکلیف خود را با تزویر سیاسی مشخص نکرده است. تقصیری ندارد. نمی شناسد. روز قدس بازی خداست. دیری نیست بشناسد. در مصر، در سوریه، در بحرین. در جاهای دیگر. الان اروپا و آمریکا می خواهند خود را منجی ملت های اسلامی جا بزنند. تلاش می کنند چند دهه حمایت از دیکتاتورها را ماست مالی کنند. تلاش می کنند در هیاهوی جدال برای قدرت سیاسی مطالبه اصلی را پنهان کنند تا خودش فراموش شود.
از میان غریو چکاچک شمشیرهای قدرت طلبی اما ندایی آشنا شنیده می شود. هر سال آن را شنیده اند. با آن بیدار شده اند. با آن پی برده اند. با آن قدس را فریاد زده اند. با آن متحد شده اند. باز هم متحد خواهند شد. باز هم برخواهند خواست. این بار اما جریان بیداری اسلامی را بهتر مدیریت خواهند کرد. باید صبر کرد. پیروزی دور نیست. در بوق و کرنا می کنند که موازنه امید به نفع خودشان است. مسلمانان را به جان هم انداخته اند. می‌گویند اسراییل نفس راحت می کشد. می گویند دشنه تحریم زیر گلوی ماست. می گویند دیگر کار تمام است. اما قاعده بازی همین است. این درخت پاک زمانی میوه می دهد که موازنه امید در ظاهر به نفع جبهه باطل است.
زمانی میوه می دهد که عرصه بر این سو تنگ است. مستهم باساء و ضراء و زلزلوا حتی یقول الرسول و الذین آمنوا معه متی نصرالله (بقره، 214). آنقدر کار جبهه حق پیچ می خورد که رسول هم صدایش به آسمان بلند می‌شود پس یاری خدا کی می آید. قاعده صبر همین است. الا ان نصرالله قریب. یاری خدا دور نیست. این درخت زمانی میوه می دهد که آن سو کار را تمام شده می پندارد.
اما این مرحله نقطه آغاز فراگرد بازی الهی است. هنگامی که اوضاع زمین فریبنده شد و اهل آن گمان کردند چیره شده اند اتیها امرنا لیلا او نهارا (یونس، 12)کار که دارد خراب می شود خدا خودش وسط معرکه می آید. باید صبر کرد. این بازی بازی خداست. روز قدس روز خداست. صبر ما کشتی بیداری اسلامی را به ساحل امید خواهد رساند. ما با صبر پیروز شدیم با صبر هم باید پیش برویم. باید قدس را فریاد کشید. شب رفتنی است. سپیده خواهد زد.