رهنمادنیایش رافدای مقاومت کرد

در قرآن کریم به پیشکسوتان جهاد و شهادت ارج و ارزش فراوانی نهاده شده , بشارت بهشت برین به آنان وعده داده شده است. این افراد در طول زندگی خود به دردهای جامعه بشری می نگرند و همواره در تلاشند تا بخشی از این مشکلات را رفع کنند و در این راه از زندگی خود، فرصتهای شخصی، نعمات مادی و دنیوی می گذرند و همه این منافع و لذتها را فدای رنج مردم می کنند. به همین دلیل پیشکسوتان مبارزه با طاغوت و سلطه طلبی و استعمار در نزد خداوند از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند.

مرحوم حجت الاسلام والمسلمین مصطفی رهنما از این دسته افراد بود. شیخ رهنما که از جوانی با توجه به اندوه و رنج حاکم بر ملت ایران در آن دوران و البته با در نظر گرفتن این مطلب که وی در خانواده ای تربیت شده بود که همواره غمخوار مردم بودند این مشکلات را خوب می شناخت و از نزدیک لمس کرده بود.

آن مرحوم از ابتدای جوانی تشنه عدالت و پویش راه حق و حمایت از مظلومان و مستضعفین بود و به همین منظور مطالعه درباره مردم دیگر کشورها مانند فلسطین و الجزایر و مصر را آغاز کرد و پس از آگاهی از ظلم و جور حاکم در آن دوران بر ملتهای جهان مخصوصا مسلمانان ساکت نشستن را جایز ندانست و سعی کرد از توانایی های موجود نهایت بهره برداری را کرده و برای اینکه خود را پیوسته در این مسیر و جریان قرار دهد و با آگاهی از این مطلب که در این راه انسانهایی هستند که دارای مشکلات عدیده و سختی می باشند و وی نیز باید بتواند همواره آنان را به یاد داشته باشد نام فرزندان خود را از نام مبارزان، جهادگران و قهرمانان آن دوره که با استعمار زمانه می جنگیدند انتخاب کرد.

این اقدام سبب شد که هرگاه وی نام فرزندانش را صدا می کرد به یاد بیاورد ملت ستمدیده ای در اوج ظلم و طاغوت و در نهایت مظلومیت می باشند و نیاز به یاری دیگر انسانها دارند. مرحوم شیخ مصطفی رهنما سعی کرد با تعریف ظرفیتهایی از جهان اسلام اطلاع رسانی کرده و افکار عمومی را نسبت به استبداد پهلوی و استبداد بین المللی بر جامعه اسلامی روشن سازد و پس از این آشکارسازی واقعیات یک عزم و همت عمومی را برای مبارزه با این ستم فراگیر بسیج کند. ا

این فقید سعیددر رابطه با آمار جمعیتی و ظرفیتهای کشورهای جهان اسلام برای وحدت و مقابله با استعمار در دورانی که تحقیق بسیار دشوار بود هم از لحاظ امکانات دوران خفقان پهلوی و هم از لحاظ اطلاعات در دسترس کتابی منتشر کرد. علاوه بر این رهنما را یکی از مخالفان و مبارزان سرسخت و قاطع بهائیت باید دانست زیرا وی معتقد بود که این فرقه ذاله را صهیوینست و انگلیس ساخته و پرداخته اند . وی از وهابیت نیز به عنوان یک مذهب وارداتی نام می برد و آنرا ساخته دست استعمار می دانست و می گفت جایی در اسلام ندارد.

شیخ مبارز با اینکه می توانست از فرصتهایی که برایش فراهم بود در راه رفاه شخصی خود و آسایش خانواده اش استفاده کند هرگز در این مسیر گام ننهاد و هیچگاه در فکر ثروت اندوزی و مال دنیا نبود. گواه این مطلب زندگی در فقر و مرگ فرزند کوچکش به دلیل نبود امکانات مالی بود. شیخ مرحوم در اوج تنگدستی از اعتبار خود استفاده می کرد و برای مردم محروم و مظلوم فلسطین و الجزایر چندین مرحله کمک های مالی جمع آوری کرد و از طریق سفارتخانه ها این کمک ها را برای نیازمندان ارسال کرد که این اقدامات دائما خواری در چشم رژیم پهلوی بود و مزدوران ساواک گزارشات متعددی از اینگونه اقدامات مصطفی رهنما برای محمد رضا پهلوی تهیه می کردند.

این شخص در طول مدت عمر خود لحظه ای از مبارزه با جریان سلطه و خدمت به مردم مظلوم در سرتاسر جهان غفلت نکرد و تاوان سنگینی را هم در این عرصه پرداخت کرد که 18 بار دستگیری، زندان و تحمل شدیدترین شکنجه ها در زندانهای طاغوت شاهدی براین مدعاست. این شکنجه ها و آثارش همواره تا پایان عمر وی را رها نکرد و آسیبهای آن دوران دائما وی را آزار می داد و باید در اینجا به یکی از گفته های محمدرضا پهلوی اشاره کنیم که درباره شیخ مصطفی رهنما اینگونه گفته بود: شیخ رهنما مرا خیلی اذیت و آزار می کند.

آن مرحوم در تمامی مقالات و دستنوشته های خود به خاندان پهلوی و مخصوصا آخرین بازمانده آنان ایرادهایی وارد می کرد و آنان را به شدت مورد نکوهش قرار می داد. شیخ رهنما در یکی از مصاحبه های خود در باره شکنجه های ساواک گفته بود: من را به مدت سه روز از دستها یم بسته بودند و از سقف آویزان کرده بودند و روز آخر به مدت چهار ساعت با جسمی فلزی بر روی سرم می کوبیدند.

شاید وی که از پیشتازان انقلاب اسلامی بود پس از انقلاب به راحتی می توانست با ورود به عرصه سیاست داخلی جایگاهی مناسب برای خود اختصاص دهد ولی اهمیت مسئله فلسطین در دیدگاه وی چنان بود که هرگز این مسئله را رها نکرد و تلاش کرد عملداری مناسب برای قضیه فلسطین باشد و به زعم خود دینی که به مسئله فلسطین داشت را ادا کند. رهنما رفت ولی بی تردید کسانی که وی را می شناختند و با دغدغه های او آشنا بودند یاد و خاطراتش را هرگز فراموش نمی کنند و راهش را تا آزادی قدس شریف ادامه خواهند داد. روحش شاد راهش پر رهرو باد.