ابومازن درپی مشروعیت مذاکره با اسراییل است(میزگرد3)

حسین کنعانی مقدم دبیر کمیته سیاسی حزب الله ایران و دبیرکل حزب سبز ایران معتقد است که گفتگوی ملی فلسطین پیشنهادی ابومازن تلاشی است از سوی وی برای فراهم کردن زمینه های مذاکرات صلح با طرف اسراییلی.
وی که در میزگرد سیاسی خبرگزاری قدس تحت عنوان " بررسی گفتگوی ملی فلسطین پیشنهادی ابومازن؛ بسترها و چشم اندازها" سخن می گفت با اعلام این مطلب افزود: در بررسی مساله پیشنهاد جدید ابومازن برای از سرگرفتن مذاکرات داخلی فلسطین پس از آنکه اینگونه گفتگوها از سوی ابومازن به اشکال مختلف رد شد باید در این مورد به مرور پیشینه مذاکرات اعراب و اسرائیل نگاهی داشت و ثانیا باید به محور مذاکرات گذشته دقت نمود و نیز شرایط طرفین مذاکره کننده را مدنظر قرار داد .
وی ادامه داد: ابومازن از آن رو که مشکل نماینده تام و تمام نبودن مردم فلسطین را دارد بایستی برای بدست آوردن این نمایندگی کامل چاره ای بیندیشد و در طرف مقابل اسرائیلی ها نیز با همین مشکل مواجه هستند .
از سویی استراتژی همیشگی اسرائیلی ها نیز این بوده است که باید جنگی باشد تا صلح معنی پیدا کند و اینکه می بینیم همیشه جنگی در کار است و درگیریها پایان ندارد و اسرائیل حتی گاه در شرایط خنثی اقدام به حمله می کند.
کنعانی مقدم بررسی بسترها و چشم اندازهای گفتگوی ملی فلسطین را نیازمند مرور قرار دادهای مذاکره و صلحی دانست که پیش از این میان اسراییل با فتح یا ساف منعقد شده است. وی گفت: از سال 1967 تاکنون بین فلسطین و اسرائیل 22 یا 23 مورد مذاکره انجام شده است که ذکر ترتیبی آنها خالی از لطف نیست :
* در سال 1967 طرح مذاکره "الون" مطرح شد که تعیین مرزهای اسرائیل خط و محور اصلی آن بود .
* طرح " آبان" در سال 1968 ،9 بند داشت که اصلی ترین موضوع در میان این بندها موضوع آتش بس بود که برای دستیابی به آرامشی در جهت حرکت به مرحله بعدی مدنظر آنها بود .
* در طرح "اوری اونیری" در سال 1987 تشکیل جمهوری عربی فلسطینی بشکل فدرالی که بخشی از اسرائیل قرار بگیرد مطرح شد .
* در سال 1969 طرح " ماپام" مشارکت فلسطینی اردنی در حل مساله فلسطین مطرح شد و تا به این ترتیب اسرایئل پای اردن را نیز وسط کشیده باشد . در این طرح حق تعیین سرنوشت برای فلسطینی ها و تعیین قدس به عنوان پایتخت همیشگی اسراییل و اسرائیل یکپارچه از دیگر موارد مطرح شده بود .
* گولدنمن بنیانگذار کنگره جهانی یهود در سال 1970 در طرح " ناحوم بن گولدنمن " مساله وطن یهودی را مطرح کرد .
* در طرح " گولدامائر" در سال 1971 مصر را وارد ماجرا کرده و سرپرستی واداره شرم الشیخ و غزه را به مصر پیشنهاد کردند و می بینیم که در این طرح نیز بازیگری نو به عنوان مصر را وارد عرصه کردند.
* در سال 1972 در طرح "شیمون پرز" تشکیل فدراسیون اسرایئل –فلسطین با پارلمانهای جداگانه مطرح شد .
* در طرح بعدی حزب کمونیست اسرائیل " راکاخ" از سازمان ملل درخواست کرد که قطعنامه سال 1968 و مرزهای سال 1967 مبنای صلح طرفین قرار دهند .
* در طرح " مردخای بن توف" که یهودی لهستانی تبار از حزب ماپام بود در سال 1975 استراتژی صلح مطرح شد و گفته شد که اگر به صلح برسیم اسراییل از 80 % از اراضی اشغالی خارج خواهد شد .
* بار دیگر در همین سال استراتژی صلح از سوی حزب ماپام مطرح شد و بحث جولان و سینا و اردن را مطرح نمود که مصر و اردن و سوریه را وارد مذاکره کند ،چون منافعی را در این مذاکرات برای خود متصور بودند .
* در سال 1976 در طرح "رنان ویکس" مساله اسکان اژانس یهود مطرح شد و اینکه 8 استان شکل بگیرد که 3 استان آن فلسطینی و 5 استان دیگر یهودی باشد .
* در سال 1977 در طرح " بیگن" در دیداری که با کارتر انجام شد مذاکره مستقیم با فلسطینیان مطرح شد .
* در سال 1977 "بیگین" طرح دیگر خود را مبنی بر مساله خودمختاری فلسطینی ها در برخی مناطق نظیر کرانه باختری و یهودا و سامرا و چگونگی مدیریت اماکن مقدس مطرح نمود .
* در سال 1979 اسرائیل مساله خودمختاری را با مصر در اسکندریه مطرح نمود و کرانه باختری را برای خودمختاری مناسب دید و تاکید شد بر این نکته که به هیچ وجه اسرائیل اجازه نخواهد داد که در غزه حکومت فلسطینی برپا شود و این شاه بیت همه طرح های گذشته و خواسته همیشگی اسرائیلی ها بوده است .
*‌ در سال 1985 در طرح " پرز" ابتکار پرز مطرح شده و ضمن منتج شدن به قطعنامه های 242 و 338  مذاکره در عمان ،بار دیگر مواضع کمپ دیوید را مبنای کار قلمداد نمود و از آن پس نیز همواره تکیه بر همین مواضع بوده است .
* در سال 1986 اسرائیلی ها طرح " ای سی" را با تاکید بر ماهیت یهودی اسرائیل مطرح نمودند .
*‌همزمان با انتفاضه فلسطینی ها در سال 1989 "اسحاق شامیر" خودمختاری فلسطینی در برخی مناطق را بار دیگر مطرح نمود و خود مختاری بر اساس کمپ دیوید پذیرفته شد.
*‌ در سال 1989 طرح صلح اسرائیلی مطرح شد که بر اساس آن اسرائیلی ها اعلام آمادگی کردند که در فلسطین انتخابات انجام شود و مردم برای مذاکره طرف فلسطینی با اسرائیل نماینده انتخاب کنند و تاکید کردند که ما با هیچ سازمان بخصوصی نظیر ساف یا غیره مذاکره نمی کنیم و این تنها نماینده های مردمند که طرف مقابل ما هستند .و همچنین یک دوره انتقال قدرت 5 ساله را نیز مدنظر گرفتند که در صورت بروز اشکال در روندهای مورد توافق بکار گرفته شود .
کنعانی مقدم در اشاره ای دیگر به تاریخ مذاکرات گفت که طرح خطهای مرزی دولت رابین در سال 1993 که دقیقا پس از فروپاشی شوروی بود چون که یهودیان اجازه پیدا کردند که به اسرائیل مهاجرت کنند و از رهگذر این مساله اسرائیل احساس قدرت بیشتری کرده و قدرت جمع آوری بیشتر و شهرکسازی های بیشتر و بحث خاورمیانه جدید را مطرح می کند و ادامه مذاکرات را در دستور کار قرار می دهد و تقویت روابط با مصر را می جوید و در تمام این مذاکرات پایتختی قدس برای اسرائیل را مورد تاکید قرار می دهند و خط قرمزی دیگر را مطرح می کنند و نکته دیگر اینکه اصرار داشتند که نمایندگانی از اراضی اشغالی باید برای مذاکره با ما بیایند نه کسانی دیگر .
وی گفت:‌اما صهیونیستها در تمام مذاکرات خود همیشه این محورها را مد نظر داشته اند که :
1- با تشکیل یک دولت فلسطینی مخالفت کنند .
2- با بازگرداندن قدس جدید یا قدیم به فلسطینیان امتناع بورزند .
3- از بازپس دادن جولان به سوری ها جلوگیری نمایند .
4- از دادن اجازه بازگشت به اوارگان فلسطینی به خانه های خود و در نظرگرفتن هرگونه حقی برای آنان در سرزمینهای اشغالی طفره بروند .
5- خط قرمزی به عنوان به رسمیت نشناختن فلسطین و فلسطینیان را در نظر داشته باشند .
6- خط قرمز متوقف شدن شهرکسازی را برای خود متصور باشند .

ادامه دارد...