جنگ 8روزه جنبش مقاومت اسلامی حماس رابه بازیگری مشروع تبدیل کرد،ممکن است حماس هنوز در فهرست...

فایننشال تایمزدرگزارشی نتایج جنگ اخیر غزه و رژیم صهیونیستی را درچهارگزاره خلاصه کرد که مهم ترین آن اذعان همه طرف ها به مشروعیت حماس در منطقه است.

بگزارش خبرگزاری قدس(قدسنا)به نوشته ˈتوبیاس باکˈ از بیت المقدس، اسرائیل طی شش سال از 2006 تاکنون سه جنگ را پشت سر گذاشته است که در هیچ کدام از آنها به پیروزی تمام و کمال نرسیده است. همه این جنگ ها به یک شکل واحد شروع شده است؛ بمباران هوایی گسترده که به شدت توانایی نظامی رقیب اسرائیل را به طرز محسوسی کاهش داده است. در هر سه درگیری موفقیت احتمالی در تهاجم اولیه به لفاظی ها برای ادامه جنگ با عملیات زمینی منجر شده است به این امید که اسرائیل یکبار برای همیشه تهدید ناشی از حماس و حزب الله را از سر رفع کند. اما این بار رهبری اسرائیل تصمیم گرفت تا عقب نشینی کند، پیش از پیشروی تانک ها به سوی نوار غزه آتش بس را بپذیرد و بیشتر تحلیلگران نظامی نیز باور دارند این تصمیم درستی است.عملیات زمینی در لبنان دستاوردهایی ناچیز و هزینه های فراوانی داشت و در عین حال موقعیت بین المللی اسرائیل را نیز تخریب کرد. آخرین جنگ در غزه این منطقه به شدت متراکم از لحاظ جمعیتی را به طور کلی تخریب کرد، جان یکهزار و 400 فلسطینی را گرفت و باعث شد سازمان ملل متحد کمیته حقیقت یابی را مسئول بررسی حوادث جنگ کند که نتیجه آن ارتکاب جنایات جنگی توسط اسرائیل بود.این بار به نظر می رسد سران تل آویو آماده اند بپذیرند جنگی کوتاه مدت بهتر از جنگی گسترده با دستاوردهای محدود است.به طور خلاصه می توان گفت این جنگ پنج درس برای اسرائیل در بر داشت: اول اینکه حماس بازیگر مشروعی در منطقه است.ممکن است حماس هنوز در فهرست سازمان های تروریستی اسرائیل، آمریکا و اتحادیه اروپا باشد، اما آنها دیگر نمی توانند به این شکل با این سازمان برخورد کنند. حماس در جهان عرب و بین مسلمانان موقعیت خود را مدت ها قبل بهبود بخشیده است. رهبران این سازمان از قبل مهمان کاخ های سلطنتی و روسای جمهور از ترکیه تا قطر، تونس و اردن بوده اند.دولت اخوان المسلمین تازه منصوب در مصر نیز به طور طبیعی به فلسطین نزدیک است. حتی به نظر می رسد دولت های غربی و حتی خود اسرائیل موقعیت خود را در برابر حماس تغییر داده اند.مقامات اسرائیل اصرار دارند که حماس را اکنون نسبت به قبل بازیگر مشروع تر سیاسی نمی شناسند. اما رسیدن به تعامل آتش بس به روشنی نشان می دهد این گروه اسلامی به حکومت ادامه خواهد داد.این نکته قابل توجه است که در جریان مذاکرات برای رسیدن به آتش بس حتی یکبار هم صحبت از شرایط گروه چهارجانبه صلح خاورمیانه یعنی مجموعه ای از تعهدات سیاسی که جامعه بین المللی حماس می خواهد مطرح نشد. این شرایط شامل توقف خشونت ها از سوی حماس و به رسمیت شناختن اسرائیل بود. در نهایت به نظر می رسد حماس، اسرائیل، آمریکا و دیگران را مجبور کرده باشد بر اساس شروطش به عنوان یک نیروی قدرتمند سیاسی با این گروه به تعامل برسند؛ قدرتی که دیگر نمی توان به آن بی توجه بود.دومین درس این است که محمد مرسی، رییس جمهوری مصر اولین آزمون خود را با موفقیت پشت سر گذاشت؛ چهارشنبه شب وی با تحسین های بین المللی مواجه شد و به راحتی می توان فهمید دلیل آن چه بود؛ نمایش حمایت بی قید و شرط از حماس می توانست اعتبار وی را به عنوان یک میانجی از بین ببرد، اختلاف نظر با اسرائیل را بیشتر کرده و روابط با آمریکا را بدتر کند. از طرف دیگر در عین حال شکست در کمک به حماس و مردم غزه موقعیت وی و ادعاهایش را به عنوان رهبر معنوی در منطقه تضعیف می کرد.مرسی در نهایت توانست کار درست را انجام دهد: نخست وزیر را 48 ساعت بعد از آغاز درگیری ها به نوار غزه فرستاد که نشانه ای قوی از همبستگی بود. وی با قوت آنچه را تهاجم اسرائیل می خواند محکوم کرد. اما در نهایت با به نتیجه رساندن آتش بس و ممانعت از تهاجم زمینی گسترده همچنین بازگرداندن آتش بس به نوار غزه و اسرائیل خدمت مهمی به تل آویو کرد.درس دیگر این است که ابومازن در این بازی باخت. به نظر می رسد این لحظه ای بود که رهبر قدیمی سازمان آزادیبخش فلسطین و رییس تشکیلات خودگردان باید با قوت در آن بازی می کرد.بعد از سال ها دیپلماسی شکست خورده، فلسطین در آستانه به رسمیت شناخته شدن به عنوان کشوری مستقل در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود. قطعنامه سازمان ملل متحد که خواستار ارتقای موقعیت فلسطین به عنوان کشوری غیرعضو و ناظر است می توانست با رای اکثریت در مجمع عمومی در این ماه تصویب شود. اما این پیروزی بی ارزشی است در زمانی که مردم در نوار غزه و کرانه باختری همزمان با یکدیگر به دلیل پیروزی حماس و دیگر گروه های فلسطینی جشن می گیرند.با آنکه رای سازمان ملل متحد دستاورد مهم تری از نظر سیاسی است؛ فلسطینی ها به راحتی فراموش نمی کنند که رییس جمهوری آنها در زمانی که نوار غزه زیر بمباران اسرائیل بود به این خطه نرفت. به نظر می رسد با توجه به فهرست طولانی رهبران سیاسی و مقامات ارشد جهان عرب که به نوار غزه رفتند این اقدام ابومازن شکست مهمی باشد.

تمام:حُر14