انتخابات پارلمانی رژیم صهیونیستی و افق آینده

احمدرضا روح الله زاد

انتخابات پارلمانی رژیم صهیونیستی برگزار  و سهم هر یک از احزاب از 120 کرسی مجلس مشخص شد . این انتخابات که با مقدمه ای چون جنگ پر هزینه و خونین علیه غزه که البته با ثبت دومین شکست جنگی اسرائیل همراه بود ، در مناطق اشغالی فلسطین برگزار شد. پس از ناکامی های متعدد صهیونیست ها در عرصه مقابله با جریان مقاومت به ویژه پس از شکست از حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه و تبادل اسرا و .. ، جامعه صهیونیستی دچار بحران های متعددی شد . احزاب رژیم صهیونیستی برای مهار این بحران ها جامعه را به سمت افراطی گری سوق دادند و  مردم در محاصره غزه را  مورد هجوم قرار دادند تا در کنار اهداف  دیگری که از این تهاجم دنبال می کردند و البته ناکام ماندند ، در صحنه این انتخابات به پیروزی برسند هرچند مشارکت 61% صهیونیستها در این انتخابات از زوایای مختلف قابل بررسی است اما در این میان احزاب عمده صهیونیستی که بر طبل جنگ و خشونت بی حد و حصر علیه فلسطینیان می کوبیدند ، شکست خوردگان بزرگ انتخابات 10 فوریه 2009 هستند.
حزب کادیما که خانم زیپی لیونی را برای پست نخست وزیری در نظر گرفت ، 28 کرسی را به خود اختصاص داد که تغییری نسبت به دوره قبل نداشته است . حزب لیکود که بنیامین نتانیاهو را شایسته پست نخست وزیری می داند 27 کرسی را به دست آورد . حزب اسرائل خانه ما به رهبری اویگدور لیبرمن 14 کرسی را به دست آورد . حزب شاس به رهبری ایلی یشای توانست 9 کرسی را از آن خود کند . حزب میرتس هم 3 کرسی و 16 کرسی هم احزاب مذهبی خرد یهود و 10 کرسی را هم احزاب عربی به دست آوردند . 3 نفر از اعراب هم به عنوان نامزدهای احزاب کادیما – لیکود و اسرائیل بتینا به مجلس راه یافتند .
تلاش کادیما و لیکود برای ائتلاف با سه حزب عمده  تاثیرگذار کار ، اسرائیل بتینا و شاس شروع شده است زیرا این دو حزب چاره ای جز ائتلاف با این احزاب ندارند و برای این امر هم باید که این احزاب امتیاز دهند و تن به خواسته های آنها دهند . اما در صورت ائتلاف هم امید چندانی به تداوم دولت ائتلافی وجود ندارد . چرا که هر یک از این احزاب به ویژه اسرائیل خانه ما نشان داده اند که امتیاز خواهی آنها یک مرحله ای نیست و در آینده امتیازاتی را طلب خواهند کرد که با سیاست های حزب نخست وزیر ، در تعارض است .
به نظر می رسد پیشنهاد نتانیاهو برای ائتلاف با کادیما به واقع برای کاهش میزان شکنندگی دولت آینده است ، زیرا این دو حزب در حقیقت از یک خانواده اند و دیدگاه های نزدیک به هم دارند و این امر ممکن است به افزایش دوام دولت آتی منجر شود .
همه تلاش احزاب آن بود که رژیم صهیونیستی از این بن بست موجود رهایی پیدا کند اما نتیجه انتخابات نشان دهنده حفظ وضع فعلی است و حتی دولت آتی تنگناهایی بیشتر را باید تجربه کند .
دولت آتی صهیونیستی در قضیه جریانهای فلسطینی همچنین در سطح منطقه ای راسا نمی تواند حرکتی را انجام دهد و باید منتظر اولویت بندی باشد که دولت جدید اوباما مطرح خواهد ساخت .
الف : در سطح داخل فلسطینی
1- جریان همسو با اسرائیل در فلسطین  به رهبری محمود عباس فعلا اولویت رژیم صهیونیستی نیست . زیرا دوره ریاست جمهوری محمود عباس به پایان رسیده است و فتح چاره ای جز مذاکره و گفتگو با حماس برای رسیدن به یک راه حل مناسب (آشتی ملی) ندارد .
2-جریان مقاومت و در راس آن حماس نیز اولویت آنها گفتگو با اسرائیل نیست بلکه اولویت آنها آشتی ملی است . بنابراین هم محمود عباس و هم حماس نیاز به آشتی ملی دارند با تشکیل کابینه آشتی ملی و برگزاری انتخابات در واقع نظر مردم به عنوان داور اولویت پیدا می کند و هر طرف که پیروز شود ، از حمایتهای مردمی برخوردار خواهد بود و وزن طرف دیگر به شدت کاسته خواهد شد . بنابراین در سطح داخل فلسطین رژیم صهیونیستی باید منتظر نتیجه گفتگو های فلسطینی باشد . با توجه به افزایش محبوبیت حماس در نزد فلسطینی ها به ویژه پس از شکست اسرائیل در جنگ فرقان به نظر میرسد که صهیونیستها باید خود را برای چگونگی تعامل با دولت مقتدر مقاومت آماده کنند .

ب : در سطح منطقه ای
1- جریان سازش منطقه به رهبری عربستان و مصر که با ارائه طرح صلح عربی کوشیدند با تعریف جدیدی از خود در سیاستهای آمریکا در منطقه ، جمهوری اسلامی ایران و جریان مقاومت را به زعم خود خلع سلاح کنند به دلیل پیروزی حماس چاره ای ندارد که این نقش را فعلا تجربه نکند و آنها هم منتظر برنامه های دولت جدید امریکا درباره منطقه اند هرچند علاوه بر هجمه رسانه ای علیه جمهوری اسلامی ایران و جریان مقاومت می کوشند با ورود به روند آشتی ملی فلسطینی و مدیریت آن ،  افکار عمومی را به نفع خود تا حدودی تلطیف سازند .
2- جریان مقاومت که روند پیروزی هایش ادامه دارد اکنون از موضع مقتدرانه و پیروز تحولات و شرایط منطقه را رصد می کند و حاضر به امتیاز دهی به طرف های ضعیف (صهیونیست ها و جریان سازش) نیست .
بنابراین دولت آتی صهیونیستی ، دولتی به شدت ضعیف و شکننده است و به نظر می رسد چاره ای جز منتظر ماندن تا اعلام اولویت امریکا ندارد تا خود را همسو با آن تعریف کند و با توجه به مشکلاتی که دولت آقای اوباما در سطح داخلی و بین المللی با آن روبرو است بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که شاهد یک تغییر اساسی در سیاست های رژیم صهیونیستی خواهیم بود .

دبیرکمسیون سیاسی جمعیت دفاع از ملت فلسطین