اگر انقلاب ایران ، اسلامی نبود ...؟

مهدی عزیزی

امسال انقلاب اسلامی ایران در حالی سی و یکمین سالگرد پیروزی خود را جشن می گیرد که جهان در سال 2010 تحولات مهمی را در عرصه داخلی ، منطقه ای و جهانی تجربه می کند و به نظر می رسد ، این رخدادها در پایان  شتاب بیشتری به خود بگیرد و فضای کلی جهان با ادبیات جدید سیاسی تغییر یابد.
 پیدایش انقلاب اسلامی ایران و تجربه یک دهه گذشته آن ، به تغییر مفاهیم و مصداق هایی انجامید که از سوی جریانهای غربی برای استعمار ملتهای منطقه تعریف و نهادینه شده بود. در سطح منطقه ، پسوندهای اسلامی به جریان مقاومت ملتها افزوده شد و افقی تازه از خودباوری به داشته ها و توانمندی های داخلی به وجود آمد و ایران خاستگاه جریانهای مردمی و آزادیخواهی شد که تا پیش از آن با تکیه به باورهای ملی و قومی گرایی  یا اعتماد به دو جریان سرمایه داری و کمونیسم تلاش می کردند تا هویت ملی خود را بازیابند.
انقلاب 1979 (میلادی) ،  یک رخ داد سیاسی یا تحولی اجتماعی درون مرزی نبود که منافع داخلی وسیاسی تنها عنصر اساسی در تشکیل فرایند آن باشند ، بلکه یک جنبش بزرگ ایدئولوژیک به شمار می رفت که  در مرزهای داخلی محدود نمی شد واین نقطه سرآغاز دشمنی اردوگاه غرب با ایران شد. آنها بیم آن داشتند که گستره اندیشه های این انقلاب به خارج از مرزهای ایران توسعه یابد و مفاهیم و تعاریف جدیدی در  میان ملتهای منطقه و جهان شکل گیرد که سرانجامی جز شکست سیاستهای غرب و آمریکا را در بر نخواهد داشت که همین گونه هم شد.به یقین امروز می توان گفت که افزایش تهدیدات علیه ایران با قدرت تاثیرگذاری آن در منطقه و جهان ارتباط مستقیمی دارد و به عبارتی می توان از این موضوع به عنوان شاخصی برای سنجش قدرت راهبردی جمهوری اسلامی ایران در منطقه یاد کرد.
اردوگاه غرب به  خوبی ، میزان تاثیرگذاری اندیشه های  ایدئولوژیک انقلاب اسلامی ایران را درک کرده بود. به عبارتی غربی ها نگران پیامدهای استراتژیک و سیاسی ایران در منطقه و جهان بودند. قدرتهای بزرگ روزی را پیش بینی می کردند که جنبش های آزادیبخش با تاثیرپذیری از آموزه های ارزشی ، اسلامی و ملی این انقلاب بیدارشوند و این موضوع آنها را به شدت نگران می کرد. نگرانی دیگر آنها وقوع انقلابی بود که براساس مذهب شکل گرفته بود و این مسئله کار را برای آنها دشوارتر می کرد .
و اکنون باید این پرسش را مطرح کرد  که اگر انقلاب ابران ، اسلامی نبود .. ؟ چه اتفاقی می افتاد ؟
اگر این انقلاب تنها به مرزهای ایران محدود می شد .. امروز منطقه خاورمیانه چه وضعیتی داشت ؟
آیا توازن قوا و مقاومت در منطقه شکل می گرفت ؟
آیا ملتهای جهان کوچکترین امیدی به رهایی از استعمارگران  داشتند ؟
آیا جنبش های مقاومت با پسوندهای اسلامی  درمنطقه و  سرزمین های اشغالی شکل می گرفت ؟
آیا امروز با تکیه بر جریانهای  ملی گرا و وابسته می توانستند در برابر اشغالگران ایستادگی کنند؟
 آیا امروز کسی جرات می یافت در برابر اردوگاه غرب و سرمایه داری ایستاد؟
 آیا می شد امروز به نابودی رژیم صهیونیستی فکر کرد ؟
آیا حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه به پیروزی می رسید ؟
ایا تانکهای مرکاوا در غزه واژگون می شد؟
آیا اسطوره شکست ناپذیری ارتش صهیونیستی درهم شکسته می شد؟
آیا امروز مقاومت خواب آسوده را از چشمان اسرائیل می ربود ؟
آیا امروز اسرائیل برای مذاکره دست دراز می کرد؟
آیا ملت غزه طعم پیروزی و ایستادگی 22 روزه را احساس می کرد ؟
آیا اسرائیل از جنوب لبنان فرار می کرد؟
آیا ترکیه امروز جرات پیدا می کرد در برابر اسرائیلی ها بایستد؟
آیا موریتانی روابط خود را با رژیم صهیونیستی قطع می کرد؟
آیا اکنون اندک ندای آزادیخواهی و خودباوری به گوش می رسید؟
و آیا امروز این همه صهیونیست ، وهابی ، آمریکایی ، همجنس باز ، لائیک و سکولار و لیبرالیسم علیه جمهوری اسلامی ایران متحد بودند ...؟

ادامه دارد ...