چرا با ورزشکاران اسرائیلی رقابت نمی کنیم؟ در فضای دیپلماسی عمومی از طریق ورزش می توان به اثبات...

در فضای دیپلماسی عمومی از طریق ورزش می توان به اثبات غاصب بودن این رژیم جعلی پرداخت

دیپلماسی عمومی را به معنای تقویت منافع ملی از طریق شناخت، اطلاع رسانی و تأثیر گذاری بر مردم کشورهای دیگر و گسترش گفتگو میان شهروندان و نهادهای یک کشور و همتایان خارجی آنان تعریف می‌‌کند. ابزارهای عمده در این دیپلماسی عبارتند از انتشارات، فیلم های سینمایی و تلویزیونی ، مبادلات فرهنگی، تلویزیون، هنر و ورزش.
امروزه رویدادهای ورزشی بین المللی جذابی وجود دارد که توجه مردم جهان را به خود جلب می کند، بازی های المپیک بزرگترین رویدادی است که ملت های جهان را در یک شهر دنیا گرد هم می آورد و به وسیله آن افکار عمومی جهانیان را به خود معطوف می کند.
ورزش ابزاریست برای امور بین المللی که کشورها می توانند با استفاده از آن به تقویت روابط در سراسر جهان اقدام نمایند . از لحاظ تاریخی از ورزش و جذابیت آن به عنوان یک روش برای پیشرد برنامه های سیاسی استفاده می شود. بررسی ها نشان می دهد در طول تاریخ بازی های المپیک استفاده سیاسی برای پیشبرد سیاست های بین المللی وجود داشته است.
ورزش دردیپلماسی عمومی به عنوان ابزاری موثر برای توسعه روابط بین المللی مورد تاکید است، خصوصا برای آن دسته از کشورهایی که دارای فضای سرد سیاسی متقابلی هستند می تواند موجب تلطیف و عادی سازی رابطه میان دو کشور شود.
توجه به نقش ورزش به عنوان یک زبان مشترک و فرهنگ متقابل برای ایجاد ارتباطی پایدار میان ملت ها از لحاظ تاریخی در فضای سرد دیپلماتیک یکی از استفاده های مهم ورزش در روابط بین المللی ایالات متحده با کشور چین بکار گرفته شد . درسال1971 نیکسون رئیس جمهور وقت ایالات متحده برای آغاز دوباره روابط میان دو کشور آمریکا و چین نسبت به اعزام تیم پینگ پنگ ایالات متحده به کشور چین اقدام نمود که فصل جدیدی را در روابط مردم ایالات متحده و چین باز کرد. از این عمل سیاسی دولت ایالات متحده تحت عنوان دیپلماسی پینگ پنگ یاد می شود.
یکی از لوازم ایجاد رابطه دیپلماتیک ما بین دو کشور ایجاد و توسعه ارتباط فرهنگی میان مردم آن کشور هاست این به این معناست که ایجاد پیوند عمیق فرهنگی میان دو ملت می تواند موجب ارتباط پایدار دیپلماتیک و توسعه آن میان دو کشور شود. هنگامی که مسابقه فوتبال میان تیم های ملی دو کشور برگزار می شود، ارتباط و کنش های رفتاری میان ورزشکاران دو تیم به تماشاگران منتقل و به همین منوال به عموم مردم جامعه تسری داده می شود.
ارتباطی را که میان مردم دو ملت از طریق ورزش ایجاد می شود اصطلاحا (zip diplomacy) می گویند.
به طور مثال می توان به مسابقه فوتبال تیم ملی ایران و ایالات متحده در سال 1998 اشاره کرد که پس از این بازی بازیکنان دو تیم به نشانه احساس دوستی و صمیمیت با مردم ایالات متحده لباس های ورزشی خود را با یکدیگر تعویض کردند. این اقدام توانست در اذهان عمومی آمریکا القاء کننده این نکته شود که حال که ما می توانیم با تیم فوتبال ایران در فضای دوستی و صمیمیت مسابقه دهیم چرا این رابطه را در عرصه دیپلماتیک با یکدیگر نداشته باشیم. چه بسا این اقدام پرسش بزرگی رادر بین مردم آمریکا ایجاد کرد که به راستی چرا دولت ایالات متحده تا این حد با دولت ووملت ایران دشمنی می کند؟
دلیل عدم رویایی ورزشکاران ایرانی در مقابل حریفان رژیم غاصب صهیونیست این است که ما معتقدیم اصولا کشوری به این نام وجود ندارد که بخواهیم با آنها در میادین ورزشی رقابت کنیم. این حرکت از آن جهت حائز اهمیت است که در فضای دیپلماسی عمومی از طریق ورزش می توان به اثبات غاصب بودن این رژیم جعلی پرداخت و در واقع نوعی پایبندی به شعار فلسطین پاره تن اسلام است و برای دشمن صهیونیست از این سخت تر نخواهد بود که ما آنها در هر دو عرصه دیپلماسی رسمی و دیپلماسی عمومی به رسمیت نمی شناسیم.
البته عدم رویارویی با ورزشکاران تنها به رژیم غاصب صهیونیست خلاصه نمی شود بلکه کشورمان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به دلایل اعتراض سیاسی شرکت در بازی های المپیک 1980 مسکو و المپیک 1984 لس انجلس را تحریم کرد.

منبع: اینترنت

تمام : م ب /26