جنایت و مکافات ؛فـــــــــــــــــرجام 64 سال اشغــــــــــــــــــــــــــالگری رژیم صهیونیستی

صادق مهدی شکیبایی

25 اردیبهشت (14 می)هر سال مصادف است با سالروز بزرگترین فاجعه قرن بیستم یعنی اشغال سرزمین فلسطین و تاسیس رژیم صهیونیستی در 54 درصد از خاک فلسطین. فلسطین در 14 می 1948 در شرایطی به اشغال گروههای تروریستی صهیونیستی در آمد که براساس مصوبه جامعه ملل متحد (نهادی که بعدها سازمان ملل متحد جای او را گرفت )  در سال 1922 تحت قیمومیت دولت استعماری انگلیس بود و طبیعتا می بایست پس از پایان قیمومیت انگلیس، دولتی تحت نام کشور فلسطین اعلام استقلال می کرد. زیرا براساس مصوبه جامعه ملل این سرزمین فلسطین بود که به قیمومیت انگلیسی ها در آمده بود و قاعدتا پس از پایان قیمومیت نیز باید این دولت فلسطینی باشد که اعلام استقلال نماید.

اما برخلاف انتظارها زمانی که سازمان ملل متحد (نهاد تازه تاسیس کشورهای پیروز در جنگ جهانی دوم) براساس قطعنامه ظالمانه موسوم به قطعنامه تقسیم فلسطین تصمیم به پایان دادن قیمومیت دولت استعماری انگلیس بر سرزمین فلسطین گرفت دولت مجعولی تحت نام " اسراییل" در برابر چشمان مبهوت جهانیان استقلال خود را اعلام نمود.

و ساعاتی پس از این تحریف تاریخی در نشستی که در شورای امنیت سازمان ملل برای بررسی وضعیت اسراییل برپا شد همه کشورهای عضو این شورا به عضویت اسراییل در سازمان ملل رای دادند به جز دولت انگلیس! دولت استعماری انگلیس که در سال 1917 با صدور اعلامیه جرج بالفور (وزیر خارجه وقت انگلیس) مبنی بر تعهد دولت فخیمه بریتانیا در ایجاد وطن ملی یهودیان در فلسطین مقدمات انتقال یهودیان سراسر جهان به فلسطین جهت تشکیل حکومت اسراییل را فراهم کرده بود به مصوبه شورای امنیت در اقدامی سالوسانه رای ممتنع داد تا ماموریت جدیدی تحت نام تثبیت اسراییل را در منطقه آغاز نماید.

تاسیس دولت جعلی اسراییل آغاز بحران و ناامنی و سلسله جنگها و فجایعی در منطقه حساس و غنی از منابع خدادادی انرژی خاورمیانه شد که دنیا تاکنون چنین فجایعی را به خود ندیده است. از زمان تاسیس رژیم صهیونیستی در فلسطین این رژیم تاکنون به طور رسمی  شش هفت جنگ را علیه تمامیت ارضی کشورهای عربی پیرامون فلسطین تدارک دیده و صدها هزار نفر از مردم منطقه را به خاک و خون کشیده و میلیونها نفر را آواره کرده است. نتیجه جنگهای سال 1948 م ، 1956 م ، 1967 م ، 1973 م ، 1982 م  و 2006 م  آوارگی،  قتل عام و انهدام زیر ساختهای کشورهای عربی بود.

جنایت دیر یاسین، کفر قاسم ، جنایت الطنطوره ، کشتار حولا، کشتار حانین، کشتارعیترون، کشتار بنت جبیل، جنایت خان یونس، جنایت صبرا وشاتیلا، جنایت کشتار نمازگزاران الاقصی، کشتار قانا در سال 2006، جنایت در حرم ابراهیمی در الخلیل، جنایت اردوگاه جنین، جنایت محاصره غزه و  جنایت علیه ناوگان  بین المللی امداد رسان به غزه تنها گوشه هایی از هزاران جنایت صهیوینستها  از زمان تاسیس اسراییل در فلسطین علیه فلسطینی ها و ملتهای منطقه محسوب شده است که تاریخ توانسته آنها را ثبت کند.

آما انچه در این 64 سال از تاسیس اسراییل بیش از همه از وضعیت این رژیم به چشم می خورد فرازهای ابتدای عمر این رژیم و فرودهای غیر قابل انکار سالهای منتهی به دهه اول قرن بیست و یکم از هزاره سوم میلادی است.

رژیم صهیونیستی طی سه دهه اول عمر خود تا سال 1978 (زمان انعقاد معاهده کمپ دیوید با مصر و پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به رهبری حضرت امام خمینی - ره) تقریبا در تمامی جنگ ها علیه فلسطینی ها و اعراب پیروز میدان بود و اصولا معاهده ای که میان انور سادات و مناخیم بگین در سال 1978 بین مصر و اسراییل منعقد شد حاکی از این برتری نسبی اسراییل برفلسطینی ها و اعراب داشت. رژیم صهیونیستی با حمایتهای سیاسی و اقتصادی دول غربی  تقریبا توانسته بود معادله نزاع عربی اسراییلی را به نفع خود رقم زده و صلحی مطلوب و از موضع برتر را بر دولت مصر تحمیل نماید. این رژیم همچنین توانسته بود نگاه ابتدایی دول عربی منطقه را از جنگ با اسراییل به همزیستی مسالمت آمیز با اسراییل تغییر دهد و معاهده کمپ دیوید نیز نتیجه همین تغییرات در نزد دولتهای عربی بود.

 اشغالگران قدس طی سالهای 1948 تا 1978 تقریبا علاوه تثبیت خود در 54 درصد از خاک فلسطین،  46 درصد از مناطقی که سازمان ملل متحد در طرح تقسیم خود آن را به فلسطینی ها اختصاص داده بود و همچنین دو درصد دیگر شامل منطقه قدس را که براساس این طرح باید بین المللی اداره می شد را نیز به اشغال خود در آورد.

روند صعودی حرکتهای رژیم صهیونیستی در درون فلسطین و منطقه اما با وقوع یک رویداد منحصر بفردی در منطقه که معادلات منطقه ای و حتی مناسبات بین المللی را  به شکل بی سابقه ای برهم زد متوقف شد بلکه سیر نزولی پیدا کرد. 

رژیم پهلوی متحد شماره یک آمریکا و اسراییل در منطقه در پی قیام ملت ایران به رهبری یک عالم اسلامی در 22 بهمن سال 1357 (فوریه 1979) دقیقا چند ماه پس از انعقاد معاهده صلح میان اسراییل و مصر سرنگون شد و به این ترتیب شیرینی امضای معاهده صلح با مصر در کام صهیونیستها تلخ گردید. نگرانی صهیونیستها و غربی ها از آن رو بود که حالا در ایران ، این مردم بودند که بر سرنوشت خود حاکمیت داشتند. مردمی که مسلمان بوده و اسراییل را غده سرطانی ای می دانستند که می بایست از روی زمین محو شود. 

با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران،  آرام ارام جنبش ها و نهضت های مقاومتی در کشورهای عربی و فلسطین شکل گرفت و گفتمان "همزیستی مسالمت آمیز" با اسراییل در منطقه جای خود را به "مبارزه برای نابودی اسراییل" و پایان اشغالگری ان هم با ایدئولوژی اسلامی داد. 

تشکیل جنبش های اسلامی در درون سرزمین فلسطین ، تشکیل جنبش حزب الله لبنان ، آغاز انتفاضه اول (1987 ) و... نمونه هایی از تاثیرگیری نهضت های مردمی در کشورهای منطقه از انقلاب اسلامی ایران علیه اسراییل و منافع استعماری غرب بود. هرچند صهیونیستها ، غربی ها و دول مرتجع عربی با همکاری رژیم بعثی صدام  با تحمیل  جنگی هشت ساله علیه ایران در دهه 80 میلادی و همچنین اشغال بیروت در سال 1981 تلاش کردند مانع از الگوگیری نهضت های مردمی از انقلاب اسلامی ایران شوند لیکن پیام انقلاب ایران به منطقه صادر شده بود و حالا مبارزه ای که چند گروه فلسطینی چپ گرا در خارج از مرزهای فلسطین با گروگانگیری اسراییلی ها در هواپیما بر فراز آسمان سایر کشورها آغاز کرده بودند توسط جریان های اسلامی و جوانان مومن به  درون سرزمین فلسطین و با درگیریهای فیزیکی در نوار غزه، کرانه باختری و بیت المقدس کشیده شده بود.

رژیم صهیونیستی چاره کار را در توقف انتفاضه ملت فلسطین دید و  دعوت از جریانهای چپ فلسطینی برای حضور در خاک فلسطین و تاسیس تشکیلاتی تحت نام تشکیلات خودگردانی را ابزاری برای خاموش کردن انتفاضه فلسطینیان می دانست. قرار داد  اوسلو در سال 1993 اوج تلاش های اسراییل برای ممانعت از پیش روی قیام ملت فلسطین به سوی ازادی سرزمین فلسطین و قدس شریف بود.

این حربه صهیونیستها دوام چندانی نیافت و ملت مبارز فلسطین در نهایت در سال 2000 میلادی انتفاضه جدیدتری را علیه اشغالگری صهیونیستها تحت نام انتفاضه الاقصی با محوریت ازادی بیت المقدس قبله اول مسلمانان آغاز کردند. انتفاضه ای که فریاد می زد  گفتمان جدید " مبارزه برای نابودی اسراییل " یک گفتمان صرفا فلسطینی نیست بلکه با وجود اشغال قبله اول مسلمانان جهان مبارزه ای عربی - اسلامی علیه اشغالگران صهیونیستی است.

این انتفاضه که با جنایات جدیدی علیه ملت فلسطین توسط صهیونیستها مواجه شد با گذشت یک دهه دستاوردهای بی بدیلی برای ملت فلسطین از یک سو و تلخ کامی های متعددی برای طرف صهیونیستی از سوی دیگر به همراه داشته است.

رژیم صهیونیستی تقریبا 30 سال پس از امضای معاهده صلح با کشور عربی مصر امروز در شرایطی قرار دارد که نه خبری از اتحاد و ائتلافش با رژیم پهلوی است نه دیکتاتوری چون صدام وجود دارد که هربار او و آمریکا با مشکلاتی در منطقه مواجه می شوند جنگی براه اندازد ، نه خبری از رژیم آمریکایی جعفر نومَیری در سودان است ، نه خبری از جولان دیکتاتورهایی چون بن علی ، قذافی و مبارک است.

در شصت و چهارمین سال اشغال فلسطین اینک آنچه صدر اخبار رسانه های جهانی را به خود اختصاص داده است حرکت کاروانهای جهانی به سوی مرزهای فلسطین ، همبستگی با اهالی نوار غزه، شکست اسراییل در دو جنگ 33 روزه لبنان و 22 روزه غزه، بیداری اسلامی ، تشکیل دولت های اسلامی در کشورهای پیرامون فلسطین، آغاز قیام در سایر کشورهای مرتجع عربی، بحران اقتصادی غرب و مالی آمریکا،  اقتدار جمهوری اسلامی ایران و بیداری عمومی در جهان علیه توطئه اشغال فلسطین و تاسیس رژیمی جعلی در قلب ملتهای مسلمان ... که جملگی نشانگر سرعت فزاینده منحنی سقوط و نابودی رژیم غاصب صهیونیستی است.همان اتفاقی که بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی (ره) با نامگذاری روز قدس چنین روزی را پیش بینی کرده بود.

در شصت و چهارمین سال اشغالگری، اسراییل بیش از هرزمان دیگری به مکافات جنایاتش نزدیک است.