آناپولیس؛ مواضع و چالشها

آمریکا ،اسرائیل و سران تشکیلات خودگردان در همایش آناپولیس مواضع خود را بیان کردند که در این میان رئیس جمهور امریکا با خودداری از مطرح کردن مسائل اساسی و اکتفا به  پاره ای کلمات مبهم و ناقص و غامض و چند پهلو که  به چندین شکل قابل برداشت و تفسیر بود ،تاکید کرد که هیچ اتفاق خاصی در آناپولیس نیفتاد  و تنها مقصود او برگزاری همایشی برای صلح جو و آزادیخواه نشان دادن وی بود و برغم این مساله ازحفظ و ادامه ساخت شهرکهای مستعمراتی جانبداری کرد .
ابومازن باردیگر مواضع  تشکیلات خودگردان  را مطرح کرد و آرمانها را برشمرد و برپایی صلح کامل را در گرو عملی شدن راه حل مسائل اساسی همچون قدس و مساله پناهندگان و مستعمره ها دانست .اولمرت نیز با دعوت سران عرب به عادی سازی روابط با اسرائیل بدون ابراز آمادگی برای پرداخت بهای این عادی سازی ،بار دیگر بر بهانه همیشگی صهیونیست ها یعنی  شکایت از  تروریسم فلسطینی  تاکید کرد و هیچ رغبتی برای ایجاد صلح پایدار از سوی رژیم صهیونیستی  نشان نداد .
همایش آناپولیس تنها پاسخی به دعوت بوش بود و تنها نتیجه آن آغاز دوباره مذاکرات از سرخطی دیگر بود به امید شکل گیری صلحی پایدار و دولتی مستقل که مرزها و  حدود آن هرگز مشخص نیست و به امید اینکه زمان باقیمانده برای بوش برای جابجایی مستعمره ها کافی باشد .اما درباره مذاکرات باید گفت که همه نشانه ها حاکی از آن است که اسرائیل هیچ امتیازی نداد و بر عکس داخل اسرائیل شاهد درگیریهای سیاسی است که خبر از انتخابات زودهنگام می دهد و پرونده های فساد اولمرت و نتایج تحقیقات وینوگراد نیز باعث خواهد شد که دو طرف با شکست این اقدامات به پله اول بازگردند .
اما ابومازن نیز برای متهم نشدن به سنگ اندازی در مسیر مذاکرات مجبور بود به آناپلیس رود و در آنجا آرمانها ملتش را بار دیگر مطرح کند که البته این امر مشکلی ندارد و راه اندازی دوباره مذاکرات و دستیابی به دستاوردهایی در راه تحقق آرمانهای فلسطنی امری مطلوب است ،هرچند که تاکنون چیزی به دست نیامد ولی کشورهای عربی واسلامی و جامعه بین الملل وظیفه دارند وظایف خود را برعهده گیرند و ابومازن نیز که چیزی از دست نخواهد داد کاری سخت در پیش دارد و اگر اسرائیل سختگیری و لجاجت خود را ادامه دهد وی ملت را برای تصمیم گیری فراخواهد خواند .
اما حقیتی که باید آنرا دریابیم اینکه بوش تنها در صدد خروج از باتلاق عراق و کشتار و جنایت در میادین مختلف است و صلح صوری بین فلسطین و اسرائیل تنها برای ترمیم چهره امریکاست .
اولمرت نیز که تحت فشارهای داخلی مربوط به فساد و مقصر بودن در شکست از لبنان است بیشتر به مذاکرات خواهد پرداخت تا از اوضاع داخلی بگریزد و کرسی ریاست را حفظ کند .
ابومازن هم با درایت تمام از همه این امور و شرایط و جزئیات تصویر منطقه آگاه است و با کمک از حمایت عربی ،اسلامی و جهانی از آن بهره جویی خواهد کرد تا درگیری موجود را  ختم کند ،ولی بدون پرداخت هیچ بهایی و بدون وارد آمدن خدشه به اصول ثابت فلسطینی و با آگاهی از این که پیشنهادهای امریکا و اسرائیل خواست ملتش را پاسخگو نمی باشد .اما اگر در این کشاکش پیروز باشد بشکلی خارق العاده برای ملتش دستاوردهایی به ارمغان آورده که به همه پرسی گذاشته می شود ولی اگر با لجاجت و بهانه جویی اسرائیل و جانبداری بی قید و بند امریکا از آن مواجه شود ،بار دیگر به مردم پناه می برد تا تصمیم گیری کند .
نیز باید در نظر داشت که امریکا و اسرائیل از ایران و سوریه و حزب الله دل خوشی ندارند و اگر خشم خود را بکار گیرند ورق در مذاکرات فلسطین هم خواهد برگشت و آناپولیس به  میدان شکستی دیگر بدل خواهد شد .
در پایان باید گفت که وظیفه کنونی ابومازن تلاش مضاعف برای اتحاد ملی فسطین و دوری از اعمال غیرمعمول و قانون شکنی ها و نیز ادامه ترمیم ساختار داخلی است . مرحله بعدی دشوار و میدان مذاکرات طاقت فرسا خواهد بود ،چرا که بوش به مسائل اساسی و مواضعی جدید اشاره نکرد و ضمانتها و راهکارهایی ارائه نکرده است .
م.پ/