پروژه نافرجام مهاجرت

جذب یهودیان از گوشه و کنار جهان و اسکان آنها در فلسطین یکی از مهم ترین عوام ادامه موجودیت رژیم صهیونیستی از سال 1327 بوده است. اما به دنبال انتفاضه الاقصی و شکست های مکرر رژیم صهیونیستی از جمله در جنگ تابستان 1385 لبنان و تبعات اقتصادی اجتماعی و امنیتی این شکست ها بر این رژیم میانگین مهاجرت یهودیان فلسطین رو به کاهش نهاد و در مقابل مهاجرت معکوس یهودیان از فلسطین به سرزمین های مادری خود و یا کشورهای دیگر از جمله آمریکا و اروپای غربی افزایش یافت. در این میان پیروزی های مقاومت در فلسطین و لبنان و به قدرت رسیدن جنبش حماس شهرک نشینان صهیونیست را بیش تر به این باور رسانده است که نمی توانند در امنیت و آسایش در فلسطین اشغالی زندگی کنند.
با این و جود رهبران صهیونیست در رسانه ها به خصوص رسانه های عبری مدام از مهاجرت یهودیان به فلسطین سخن می گویند اما هیچ وقت اشاره ای به مهاجرت معکوس یهودیان از فلسطین نمی کنند و در این واقع اظهار نظر در این باره در رسانه های صهیونیست ممنوع است و هر کس در رژیم صهیونیستی در این خصوص سخن می گوید خود را تحت پیگرد قانونی قرار داده است. به این دلیل که پرداختن به مساله «مهاجرت معکوس یهودیان» خیلی از شهرک نشینان مردد را به خصوص با توجه به اوضاع بد معیشتی و امنیتی «اسراییل» به ترک شهرک ها وا می دارد.
«یوسی بیلین از نمایندگان کنست در جلسه ای سری از مسایلی پرده برداشت که بخش هایی از آن به رسانه ها درز پیدا کرد وی در این جلسه گفته بود که 65 در صد از صهیونیست ها از اندیشه مهاجرت به خارج فلسطین اشغالی حمایت می کنند و تعداد زیادی از کسانی که برای تحصیل به خارج می روند در صدد بازگشت نیستند.
این نماینده کنست تاکید می کند که بیش تر فرزندان مسئولان و مقامات سیاسی بلند پایه رژیم صهیونیستی از بیم جانشان اکنون در خارج از فلسطین اشغالی زندگی می کنند. حتی خود این مقامات فرزندان خود را به ترک فلسطین اشغالی تشویق می کنند. اعضای خانواده های نخست وزیران قبلی دولت عبری از جمله بن گوریون مناخیم بگین و اسحاق رابین و بنیامین بن الیعازر وزیر جنگ سابق و متان فلنائی از وزرای سابق از جمله این افراد هستند.
یوسی بیلین ضمن اشاره به این که افراد عادی از مهاجرت فرزندان شان ممانعتی نمی کنند می گوید که قبل از انتفاضه الاقصی سالیانه 70 هزار یهودی به فلسطین اشغالی مهاجرت می کرد. که این رقم در طول انتفاضه به نصف رسیده است.
دکتر «حازم ابوشنب» کارشناس امور صهیونیستی نیز معتقد است که وضعیت نابسامان و ناامن منطقه که نتیجه جنگ میان صهیونیست ها و فلسطینیان است بحران های زیادی را در درون جامعه صهیونیستی خلق کرده و پدیده مهاجرت معکوس نیز یکی از این بحران هاست که در نتیجه ترس و وحشت صهیونیست ها و اوضاع بغرنج اقتصادی به وجود آمده است.
ابوشنب می گوید «انتفاضه تنها تبعات منفی برای اقتصاد فلسطین نداشته است بلکه صهیونیست ها را هم در برگرفته است. جامعه صهیونیستی در طول انتفاضه الاقصی شاهد رکود بی سابقه اقتصادی بود که همین امر بر همه جوانب زندگی صهیونیست ها تاثیر گذاشت و در کنار آن هم آن ها همچنان در ترس و وحشت زندگی می کنند که این امر به روند مهاجرت معکوس شدت بخشیده است و اکنون بخصوص پس از جنگ لبنان صهیونیست ها احساس می کنند که دیگر امنیت ندارند»
ابوشنب در ادامه می گوید: «در فرودگاه ها شاهد ازدحام جمعیت صهیونیست ها و فرار آن ها به خارج بودیم. هر اتفاق و مشکل و مساله ای احتمال دارد یهودیان را به ترک فلسطین وادار کند و ارکان رژیم صهیونیستی را به لرزه درآورد و آینده این رژیم را کاملا به خطر بیاندازد. مهم ترین تبعات این جنگ که مقامات صهیونیست را نگران ساخته احساس ترس و وحشتی است که به یهودیان دست داده است و چیز دیگری که برای این مقامات نگران کننده است تصمیم یهودیان برای بازگشت به کشورهای اصلی خود است.
بر اساس جدیدترین نظر سنجی ها 65 در صد جوانان صهیونیست اوضاع فلسطین اشغالی را برای ادامه زندگی مناسب نمی دانند.
 
فرار مغزها
علاوه بر گسترش مهاجرت شهروندان عادی مهاجرت و خروج متخصصان و دانشمندان صهیونیست از فلسطین اشغالی مساله ای است که ابعاد مهاجرت معکوس را برای رژیم صهیونیستی فاجعه آمیز ساخته است. اخیرا مقام های رژیم صهیونیستی اعتراف کرده اند که هزاران دانشمند از زمان اشغال فلسطین تاکنون از سرزمین های اشغالی مهاجرت کرده اند و به کشورهای غربی پناه برده اند.
بر پایه منابع صهیونیستی فرار افراد عادی و دانشمندان صهیونیست مهمترین تهدید برای موجودیت رژیم صهیونیستی به شمار می رود بر اساس آمارها 25 هزار تحصیل کرده و دانشمند صهیونیست طی سال های 1374 تا 1385 به آمریکا سفر کرده اند و هزاران نفر دیگر نیز به سایر کشورها رفته اند. این در حالی است که نتایج نظرسنجی های صورت گرفته در فلسطین اشغالی نشان می دهد نیمی از جوانان صهیونیست ترجیح می دهند به خارج از سرزمین های اشغال شده فلسطینی مهاجرت کنند.
این گزارش می افزاید که درآمد افراد تحصیلکرده در کشورهای صنعتی غرب خیلی بیشتر از «اسراییل» است. به عنوان مثال یک استادیار دانشگاه در «اسراییل» ماهانه کم تر از 2000 دلار دریافت می کند در حالی که همین شخصی در خارج می تواند ماهانه 5000 دلار درآمد داشته باشد. همچنین استادهای رشته های مهم در خارج حدود 8000 هزار دلار در ماه حقوق دریافت می کنند.
در سال های اخیر هم رفتن جوانان صهیونیست به غرب برای تحصیل در دانشگاه روند فزاینده ای به خود گرفته است. به عنوان مثال در آمریکا حدود 3600 دانشجوی دختر و پسر یهودی مشغول تحصیل هستند. گزارش های منابع صهیونیستی نشان می دهد که شمار زیادی از این دانشجویان در خارج خواهند ماند و میلی به بازگشت به «اسراییل» ندارند.
کشورهایی که یهودی های تحصیل کرده ترجیح می دهند به آن مهاجرت کنند عبارتند از: آمریکا انگلیس (20 هزار) کانادا (30 هزار) همچنین در سال های اخیر مهاجرت یهودیان به فرانسه حدود 15 در صد افزایش یافته است.
 
فرار سرمایه
پس از پیروزی مقاومت لبنان مهاجرت از فلسطین اشغالی روند چشمگیری به خود گرفته است. اکنون صهیونیست ها از موشک های حزب الله احساس ناامنی می کنند. گزارش های منتشره منابع خبری نشان می دهد که گردشگری در رژیم صهیونیستی در خرداد امسال در مقایسه با مدت مشابه آن در سال گذشته 25 در صد کاهش داشته که همین امر فرار سرمایه ها را به دنبال داشته است. بر پایه داده های اتحادیه صنعتگران «اسراییل» در سال های 1380 و 1381 بیش از 850 سرمایه گذار صهیونیست با سرمایه ای بیش از 20 میلیارد دلار از «اسراییل» مهاجرت کرده اند.
پژوهش علمی مرکز مطالعات شلیم در «اسراییل» این آمار را تایید می کند. اکنون به بخش هایی از این تحقیق اشاره می کنیم:
600 تا 700 هزار یهودی از اسراییل مهاجرت کرده اند و نوع مهاجرت آن ها هم شبیه مهاجرت ساکنان کشورهای فقیر است. افراد تحصیلکرده متخصصان دانشگاهی و صنعتی کسانی هستند که از فلسطین اشغالی مهاجرت می کنند.
در میان کسانی که تا سال 1382 به خارج از فلسطین اشغالی مهاجرت کرده اند صاحبان مدرک فوق لیسانس دو برابر مهاجران دارای مدرک لیسانس و سه برابر کسانی بود که تحصیلات دانشگاهی نداشتند. همچنین طی سال های 1381 تا 1383 حدود 19 هزار یهودی و در سال 1384 نیز 25 هزار صهیونیست به خارج از فلسطین اشغالی مهاجرت کردند.
این پژوهش نشان می دهد که شمار زیادی از یهودی های کشورهای استقلال یافته شوروی سابق که به فلسطین مهاجرت کرده اند به دنبال بهبود وضعیت اقتصادی این کشورها و افزایش فرصت های شغلی و امکانات زندگی و رفاهی بازگشته اند.
شهرک نشینان یهودی که این مرکز مطالعاتی نظر آن ها را جویا شده است عوامل فرار خود از فلسطین اشغالی را این گونه بیان کردند:
1 ـ مالیات بالا
2 ـ نبود فرصت شغلی مناسب برای تحصیل کرده ها
3 ـ افزایش قدرت مقاومت فلسطین
4 ـ کاهش مهاجرت یهودیان به فلسطین اشغالی
5 ـ حملات موشکی حزب الله لبنان
از سوی دیگر پروژه صهیونیسم باچالش های جمعیتی متعددی مواجه است و مساله کاهش مهاجرت یهودیان به فلسطین یکی از مهمترین این چالش ها است. رژیم صهیونیستی در فاصله سال های 1327 تا 1385 توانست حدود دو میلیون و 900 هزار یهودی را برای اسکان در فلسطین اشغالی جلب کند. در سال های بعد از تشکیل دولت یهودی در فلسطین و به ویژه ده پنجاه قرن بیستم منبع اصلی جذب مهاجران کشورهای عربی و اسلامی بود و طی سه سال (در خلال سال های 1327 ـ1320) با مهاجرت 677 هزار یهودی که 442 هزار نفر از آن ها از همین کشورهای عربی و اسلامی به فلسطین مهاجرت کرده بودند جمعیت یهودیان در فلسطین افزایش یافت. مهاجرت «یهودیان عرب تبار» نیز در تامین نیروی انسانی و نیروی کار که باعث تحکیم پایه های رژیم صهیونیستی و تامین نیروی لازم برای رشد و ترقی آن می شد نقش داشت. می توان گفت که یهودیان عرب تبار یکی از ارکان مهم دولت عبری را تشکیل می دادند. اما در نیمه اول قرن بیستم تقریبا مهاجرت یهودیان از کشورهای اسلامی به فلسطین رو به اتمام نهاد. بنا به داده های موجود در سال 1384 بر اساس سرشماری های رسمی صهیونیستی 493 هزار یهودی در مراکش 239 هزار یهودی در عراق 142 هزار نفر یهودی در یمن 122 هزار یهودی در تونس و الجزائر 69 هزار یهودی در لیبی 57 هزار یهودی در مصر و 36 هزار یهودی در سوریه و لبنان و تعدادی نیز در ترکیه و ایران و دیگر کشورها زندگی می کردند که به فلسطین مهاجرت کرده اند.
با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق صهیونیست ها یهودیان موجود در این کشور و نیز یهودیان شرق اروپا را نیز به فلسطین مهاجرت دادند و تا سال 1385 یک میلیون و 224 هزار نفر یهودی از این کشورها به فلسطین مهاجرت کردند. از این رو بدیهی است که موج مهاجرت از روسیه و اروپای شرقی به ویژه در سال های اخیر رو به کاهش بگذارد و به حدود 20 ـ25 هزار نفر در سال برسد در حالی که این آمار طی دهه گذشته به سالیانه صد هزار نفر می رسید.
مشکلی که صهیونیست ها در آمریکا (با5 میلیون و 700 هزار یهودی) و کشورهای اروپای غربی (فرانسه 600 هزار و انگلیس با30 هزار یهودی) با آن روبرو بودند این بود که این گروه از یهودیان به دلیل اوضاع خوب اقتصادی در این کشورها مایل به مهاجرت به اسراییل» نبودند. از همین رو صهیونیست ها اقدام به جذب یهودیان فلاشا از اتیوپی کردند و در سال های اخیر نیز ادعا کرده اند که یکی از قبایل هندی یهودی هستند.
اولین نشانه های کاهش مهاجرت یهودیان از سال 1379 شروع شد. در این سال تعداد مهاجران یهودی به 60 هزار نفر رسید. در سال 1380 نیز این رقم به 43 هزار و در سال 1381 به 33 هزار و در سال 1382 به 23 هزار تا این که در سال 1383 به 21 هزار نفر رسید.
همچنین در سال 2004 مهاجرت یهودیان جمهوری های استقلال یافته شوروی سابق به 10100 نفر کاهش یافت. با وجودی که خاخام های یهودی 60 در صد از مهاجران یهودی شوروی سابق را یهودی نمی دانند اما به این مهاجران به خاطر داشتن پیوند خویشاوندی با یهودیان تابعیت اسراییلی داده می شود.
رژیم صهیونیستی نسبت به کاهش جمعیت یهودیان در «اسراییل» و تاثیرات منفی آن بر آینده این رژیم نگران است. دولت صهیونیستی نیز به کاهش شدید مهاجران یهودی به فلسطین از سال 1385 اعتراف کرده است. در واقع این مساله اولین عامل نگران کننده این رژیم در بحران جمعیت محسوب می شود.
«زیپی لیونی» وزیر سابق جذب مهاجران یهود (وزیر کنونی امور خارجه) گفته بود: «دولت اسراییل در حال بررسی راهکارهای تغییر این وضعیت است و علایق و رغبت های کسانی را که احتمال مهاجرت آن ها می رود بررسی می کند تا اسراییل را به کشور بسیاری جذابی برای یهودیان تبدیل کند.» آمار وزارت جذب یهودیان نشان می دهد که تعداد یهودیانی که طی پنج ماه اول 1385 وارد فلسطین اشغالی شده اند 7692 نفر است.
مهاجرت یهودیان به اسرائیل سنگ بنای اندیشه صهیونیسم و جنبش ملی یهودیان به شمار می رود. بر پایه آمار و گزارش های موجود بیش از نیمی از جمعیت کنونی رژیم صهیونیستی در خارج از آن به دنیا آمده اند. کارشناسان مسائل جمعیتی هشدار داده اند که طی بیست سال آینده یهودیان در فلسطین اشغالی و کرانه باختری و غزه به اقلیت تبدیل خواهند شد.
 
کاهش رشد جمعیت یهودیان
«برهوم جرایسی» تحلیل گر سیاسی و کارشناس امور صهیونیستی می گوید: «اسراییل» به خوبی می داند که طی 15 تا 45 سال آینده یهودیان در کل فلسطین اکثریت خود را از دست می دهند. روز به روز آنچه معضل جمعیتی نامیده می شود بغرنج تر و مناقشات زیادی پیرامون آن مطرح می شود. با توجه به افزایش جمعیت عرب ها در فلسطین و کاهش جمعیت یهودیان این مشکل آشکارا هویت یهودی دولت «اسراییل» را تهدید می کند. البته این مشکل نه در سطح کل فلسطین دولت اسراییل را تهدید می کند بلکه حتی در خود «اسراییل» نیز یعنی در سرزمین های اشغالی 1327 آن را تهدید می کند.
این نگرانی صهیونیست ها دو عامل دارد:
1 ـ سطح پایین زاد و ولد در میان یهودیان در مقایسه با فلسطینی ها
2 ـ کاهش 80 در صدی مهاجرت یهودیان به فلسطین اشغالی در مقایسه با سال های گذشته
البته عامل سومی را هم که می توان مطرح کرد کاهش جمعیت یهودیان در جهان است که به علت ادغام آن ها در جوامع اروپایی روند نزولی به خود گرفته است.
دیگر عامل نگرانی یهودیان این است که رشد جمعیت یهودیان در مقایسه با عرب های فلسطین بسیار پایین است و در حالی که درصد رشد جمعیت یهودیان فلسطین اشغالی در حدود 1 85 در صد است آمار رشد عرب های فلسطین به 3 4 در صد یعنی دو برابر آمار رشد یهودیان می رسد.
میانگین زاد و ولد در میان یهودیان 2 6 کودک (26 کودک برای 10 زن) و در میان فلسطینیان 4 2 کودک (42 کودک برای 10 زن) می باشد. بر اساس گزارش های مرکز آمار فلسطین میانگین کلی بارداری در میان زنان فلسطینی در کرانه باختری از 5 6 در سال 1376 به 4 1 در سال 1384 رسیده است و در نوار غزه نیز این میزان از 6 9 به 5 8 در مدت مشابه رسیده است. برخی پژوهشگران دلیل این مساله را جویا شده اند و پژوهشگرانی مثل «یوسف کرباج» و «سلمان ابوسته» آن را از موارد نادر برشمرده اند. «ابوسته» احتمال استفاده رژیم صهیونیستی از سلاح های مخفیانه بیولوژیکی با هدف کاهش جمعیت فلسطینیان را مطرح کرده اند و در این مورد به گزارش های مطبوعاتی مبنی بر بروز حالات بیهوشی یا روانی در میان دانش آموزان مدارس و مرگ مشکوک عده ای استناد می کنند. وی همچنین از گزارش وزارت بهداشت درباره افزایش بی سابقه موارد سقط جنین و سرطان در میان زنان فلسطینی خبر می دهد که به گفته منابع پزشکی مواد شیمیایی که رژیم صهیونیستی در حملات خود به فلسطینیان مورد استفاده قرار می دهد عامل اصلی این بیماری هاست.
اما با این وجود آمار رشد فلسطینیان بیش تر از یهودیان است و بر اساس پیش بینی ها آمار فلسطینیان ساکن سرزمین تاریخی فلسطین (سرزمین های اشغالی سال 1327 و کرانه باختری و نوار غزه) در سال 1389 از جمعیت یهودیان بیش تر خواهد بود. همچنین طبق پیش بینی های صهیونیست ها انتظار می رود که تعداد فلسطینیان در سال 1399 به 8 میلیون و 200 هزار نفر و در مقابل تعداد یهودیان به شش میلیون و 300 هزار نفر برسد.
صهیونیست ها با ابراز نگرانی از افزایش جمعیت فلسطینیان از این مساله به عنوان «بمب جمعیتی» نام برده اند. صهیونیست ها افزایش جمعیت فلسطینیان در سرزمین خود را یک خطر و مایه نگرانی معرفی می کنند و این در حالی است که رژیم صهیونیستی از آغاز تشکیل دولت عبری اقدام به جذب یهودیان از 110 کشور جهان که به 82 زبان مختلف صحبت می کنند کرده و بااین کار شمار یهودیان را به 9 برابر افزایش داده است.
مساله افزایش جمعیت فلسطینیان یکی از عوامل افزایش درخواست های یهودیان تندرو نسبت به اخراج فلسطینیان از سرزمین های اشغالی سال 1327 یا اجرای طرح به اصطلاح «کوچ اجباری» علیه فلسطینیان به شمار می رود.
اساس ایده عقب نشینی یک جانبه رژیم صهیونیستی که توسط شارون ارائه شد و حزب کادیما نیز برای اجرای همین طرح تشکیل شد بر نجات از بحران جمعیتی و رهایی از نوار غزه و کرانه باختری و حفظ زمین های بیش تری برای یهودیان به ویژه حفظ مجتمع های یهودی نشین و منطقه پشت دیوار حائل و نیز منطقه قدس استوار بود. همزمان با این افزایش جمعیت صهیونیست ها نگران این بودند که با افزایش شمار فلسطینیان آن ها دیگر تفکر تشکیل دو دولت در فلسطین را رد کنند و با توجه به در اختیار داشتن اکثریت خواستار تشکیل یک دولت واحد با رعایت تمامی حقوق سیاسی و مدنی آن ها و نابودی رژیم نژاد پرست صهیونیستی شوند و راه مبارزاتی سیاهان آفریقا را در پیش بگیرند و بدین ترتیب ماهیت یهودی دولت عبری را از آن سلب کنند و جامعه بین المللی نیز با مشاهده اکثریت فلسطینیان حداقل در ظاهر و گفتار از آنان دفاع کنند.