زندگی ریماس درویرانه ها

شرایط زندگی فلسطینیانی که بر روی ویرانه های خانه هایشان زندگی می کنند بسیار سخت و ناگوار است ولی این شرایط کودکان رابیشتر آزار میدهد.
بگزارش خبرگزاری قدس(قدسنا)ریماس دخترکی چهار ساله است که درشرایطی دشوار بر روی خروارها خاکی که زمانی خانه ی او وخانواده اش درروستای التبان بود روزگار می گذراند.ریماس و دیگر کودکان و زنان و مردان این روستا پس از تخریب خانه هایشان حتی ازامکانات اولیه زندگی برخوردار نیستند.
ریماس و هم ولایتی هایش محل زندگی خودرا که قرنها خانه آباء واجدادشان بوده است رها نکرده اند وبرروی ویرانه های آن زندگی میکنند وموطن خود را ترک نکرده اند. ریماس عبید چهار ساله اهل روستای خیربط التبان درتپه های در جنوب الخلیل است که روستایشان رابلدوزرهای اسرائیلی تخریب کرده و آنها محکوم به کوچ اجباری ازمحل زندگیشان شده اند.
این دختر بچه فلسطینی که بر ویرانه های خانه اجدادیش به بازی مشغولست نمیداند چه غمی در دل مادر و پدرش نهفته وبرای آنها چه سخت است که مجبورندآنرا را ترک کنند. ریماس به همراه سه خواهر، دو برادرش و مادر و پدر و همچنین دو نسل پیشترشان یعنی مادربزرگ وپدر بزرگ مجبورند تنها راه امرار معاش خود یعنی چوپانی و کشاورزی خودرارها کرده ومهاجرت کنند. ناصر پدر ریماس می گوید:ماهمه خانواده مان در این منطقه به دنیا آمده و بزرگ شده ایم و از این منطقه به هیچ جای دیگری نمی رویم التبان زادگاه ماست و من نمیخواهم هیچگاه موطن خود را ترک کنم .من وهمسایگانم در مقابل اشغالگران ایستاده ایم وحتی ویرانه های روستایمان را نیز ترک نخواهیم کرد.
تفریح ریماس کوچولو بازی با سگها و گوسفندان است و این دخترک فلسطینی دیگر امکانی برای آموزش و تعلیم ندارد و روز خود را با برادرش بهمراه گوسفندان میگذراند و از فراز تپه ها نگاهی غم آلود به خرابه های روستایشان می اندازد و در عالم کودکی خود می اندیشد چرا خانه ما را خراب کردند؟
ریماس می بیند پدرش دیگرکشاورزی نمیکند و هنگام چای خوردن جایی می رود که چند ماه پیش با تراکتور بر روی آن کار میکرد ولی حالا چرا آنجا می رود و چای می نوشد؟ او که دیگر کشاورزی نمی کند؟ پس چرا اینگونه غمگین زمین را نگاه می کند؟ چرا پدرم دیگر با تراکتورش کار نمی کند و سوالات دیگر ازاین قبیل که همگی بدون جواب می ماند.
ریماس با دیدن گروه خبری ما بسیار شادمان شد و متعجب بود که چراما همانند غریبه های دیگری که به ده آنها آمدندداد و بیداد نمیکنیم؟وبه اهالی روستا توهین نمیکنیم؟و اسلحه همراهمان نیست؟وبابلدوزرهای بزرگ همه چیز را خراب نمیکنیم؟ریماس میخندید و همانند پروانه ای به این سو و آن سو می رفت و در اوج معصومیت کودکانه اش با ما بازی میکرد.
انسان نمی تواند تصور کند که چگونه افرادی هستند که می توانند به این تاازنزدیک نبینید نمیتوانید تصور کنید چگونه میتوان انسان بود و خانه های مردم را خراب کرد؟اینگونه از آدمها دردلهای سنگشان هیچ جایی برای ریماس ندارند و فکر نمی کنند که ریماس بدون خانه چطور و کجا باید زندگی کند؟
پس از دستور ایهود باراک وزیر جنگ رژیم صهیونیستی مبنی بر تخریب هشت روستا درجنوب الخلیل واقع در کرانه باختری جهت ساخت محلی برای آموزش نظامی برای ارتش اسرائیل،فلسطینیان ساکن این مناطق از خانه های خود اخراج شدند.آنها مجبور شده اندبر روی ویرانه های آبادی خودروز را با سختی به شب و شب را با نگرانی روز کنند.
اینگونه اقدامات نژادپرستانه تنها تنها با هدف یهودی سازی سراسرفلسطین و با بهانه های مختلف مناطق وروستاهای کهن فلسطینی را ویران می کنند. این اقدام رژیم صهیونیستی همواره مورد انتقاد و نکوهش سازمان های حقوق بشری و ناظران بین المللی قرار گرفته است ولی با این حال این روند همچنان در حال اجرا است زیرا تل الربیع هیچ عامل بازدارنده ای در مقابل خود نمی بینند.
بالاترین اقدام مجامع و سازمان های بین المللی در برابر تجاوزگری ها، اشغال و جنایات آشکار صهیونیستها درسرزمین فلسطین محکوم کردن و صدور بیانیه می باشد که این موارد برای اسرائیلی ها امری یکنواخت و عادی شده است زیرا طی این شصت سال بارها و بارها از این قطعنامه ها و بیانیه ها صادر شده و آنان را محکوم کرده و دیگر هیچ!
رژیم صهیونیستی اعلام کرده است روستاهای مجاز، التبانه، صفی، الفحیت، الحلاوه، المرکز، جنبا و ... را به دلیل تجاوز به منطقه 918 تخریب می کند و این در حالی است که این روستاها از قرن 18میلادی وجود داشته اند و سران صهیونیست در آن زمان حتی متولد هم نشده بودند.