عطش صهیونیستهابه آب(2)
هیچ تردیدی وجود ندارد که موضوع امنیت آبی مانع اصلی در مسیر توسعه بسیاری از کشورهای جهان شده است و کشورها دائما برای بدست آوردن منابع آبی موردنیازوکافی برای خود تلاش میکنند.
بگزارش خبرگزاری قدس(قدسنا)این تحرک در حالی است که بر اساس گفته کارشناسان جنگ آینده ، جنگ بر سر آب و منابع آبی خواهد بود. رژیم صهیونیستی از زمان تاسیس در سال 1948 تاکنون از بحران کم آبی شدید رنج می برد زیرا این رژیم منابع آبی ثابتی ندارد. بنابراین در بسیاری اوقات برای برون رفت از این بحران با توسل به زور دست به اقداماتی از جمله سرقت آب و منابع آبی در سرزمین های فلسطین در کرانه باختری رود اردن و نوار غزه زده است.بخش نخست این گزارش در هفته پیش تقدیم خوانندگان گرامی شدآنچه می خوانید بخش دوم وپایانی این گزارش است:
طمع صهیونیست ها به رود یرموک :
رود یرموک یکی از مهم ترین شعبه های رود اردن است. منبع و سرچشمه آن در داخل سوریه قرار دارد . این رود همچنین یک خط مرزی بین فلسطین اشغالی و اردن را تشکیل می دهد. رود یرموک در فاصله شش کیلومتری جنوب دریاچه طبریا به رود اردن وصل می شود. سوریه و اردن بارها درباره چگونگی استفاده از سهم آب این رود به توافق رسیده اند ولی مانع تراشی صهیونیست ها مانع از تحقق آن شده است.
سدی به نام خالدبن ولید به روی این رود ساخته شد ولی صهیونیست ها آن را تخریب کردند و اکنون نیز تحت حمایت آمریکا و دیگر کشورهای غربی در حال سرقت منابع آبی از این رود در منطقه اشغالی جولان هستند.
طمع صهیونیست ها به منابع آبی کرانه باختری رود اردن و نوار غزه:
کرانه باختری رود اردن و نوار غزه نیز منابع آبی قابل توجهی دارند که از چشمداشت صهیونیست ها دور نمانده است. مقامات رژیم صهیونیستی از زمان طرح تاسیس کشوری به نام اسرائیل برای کنترل منابع آبی منطقه تلاش زیادی را آغاز و طرح هایی را اجرا کردند . صهیونیست ها در سال 1967 با اشغال باقی سرزمین فلسطین تمام منابع آبی فلسطینیان را در تصرف کامل خود درآوردند و فلسطینیان را از هرگونه حق آبه محروم کردند. رژیم صهیونیستی هفتم ژوئیه سال 1967 دستوری صادر کرد که بر اساس آن اسرائیل مالک و صاحب تمام منابع آبی موجود در سرزمین های اشغالی است.
صهیونیست ها پانزدهم همین ماه دستوردیگری را صادر کردند و به حاکم نظامی کرانه باختری رود اردن اختیار تام دادند مقدار آبی را که طرف فلسطینی مجاز است استفاده کند تعیین و مخالفان این دستور را مجازات کند. اسرائیل سال 1982 اداره منابع آبی موجود در کرانه باختری رود اردن را به طور کامل و نهایی در اختیار شرکت اسرائیلی « میکوروث » قرار داد. اسرائیل تاکنون اقدامات مختلفی را برای سرقت منابع آبی فلسطینیان و انتقال آن به شهرک های صهیونیست نشین انجام داده است.اسرائیلی ها برای تحقق اهداف شوم تاکنون چند صد چاه عمیق آب در کرانه باختری و نوار غزه حفر کرده اند.
صهیونیست ها با تدوین قوانین مختلفی ، طرف فلسطینی را برای استفاده از منابع آبی محدود کرده اند به عنوان مثال فلسطینیان اجازه ندارند چاه جدید حفر کنند. تعمیر و ترمیم چاه های قدیمی بر اساس قوانین سختگیرانه است که طرف فلسطینی ترجیح می دهد انجام ندهد. از سوی دیگر صهیونیست ها بسیاری از منابع آبی فلسطینیان در کرانه باختری و نوار غزه را به بهانه های امنیتی و غیره تخریب کرده اند. استفاده غیر اصولی صهیونیست ها از منابع آبی و سفره های آب زیرزمینی در فلسطین باعث بروز تغییر و تحولاتی در کیفیت آب شده است. میزان شوری آب در فلسطین افزایش یافته است به گونه ای که دیگر برای نوشیدن مناسب نیست.
بسیار ی از فلسطینیان به بیماری های پوستی مبتلا شده اند. شهرک نشینیان صهیونیست در خصوص استفاده از آب و منابع آبی به هر میزانی که می خواهند هیچ محدودیت ندارند ولی فلسطینیان موظف به استفاده معین و محدودی از منابع آبی هستند. هیچ شهرک یا مرکز نظامی در اسرائیل وجود ندارد که از خطوط سالم و پیشرفته انتقال آب و آبرسانی برخوردار نباشد در حالی که فلسطینیان از این خدمات محروم هستند. و بیش از پنجاه درصد از روستاهای فلسطین نشین از خدمات آبرسانی و شبکه آبرسانی محروم هستند. فلسطینیان در مقایسه با یهودیان و صهیونیست ها بهای بسیار بیشتری در قبال مصرف اب می دهند در حالی که صهیونیست ها این مبلغ را نیمه و یا حتی کمتر از نصف می پردازند.
آری صاحبان اصلی منابع آبی فلسطین که همان فلسطینیان هستند از استفاده از آن محرومند در حالی که غاصبان و اشغالگران یعنی صهیونیست ها به هر گونه ای که بخواهند آب مصرف می کنند و آن را هدر می دهند و تبعیض نژادی و نژادپرستی صهیونیست ها د ر این زمینه نیز بیداد می کند. تاکنون کنفرانس های بین المللی مختلفی درباره حق آبه فلسطینیان و اسرائیلی ها از منابع آبی فلسطین برگزار شده است ولی هیچ یک از آن ها مثمر ثمر نبوده و صهیونیست ها در این خصوص هیچ حقی برای طرف فلسطینی قائل نمی شوند و همچنان به سرقت آب فلسطینیان ادامه می دهند.
چشمداشت صهیونیست ها به منابع آبی لبنان:
طمع صهیونیست ها به منابع آبی لبنان به دوره قبل از تاسیس کشور جعلی اسرائیل باز می گردد. زمانی که تئودور هرتزل موسس جنبش صهیونیسم در پایان نخستین کنگره صهیونیسم در سال 1897 گفت ما پایه های کشور یهودی را با حدود شمالی آن که تا رود لیتانی ادامه دارد وضع کردیم. صهیونیست ها دریاچه « الحوله » در منطقه مرجعیون لبنان را خشکاندند و مقادیر قابل توجهی از خاک این کشور را تا قبل از امضای توافقنامه آتش بس اشغال کردند. اسرائیل تلاش زیادی برای الحاق منابع آبی خاورمیانه به فلسطین اشغالی که باید میان کشورهای مختلف تقسیم شود از جمله رود لیتانی آغاز کرد.البته این اقدامات در ابتدا با مخالفت شدید اعراب مواجه شد و اتحادیه عرب لیتانی را یک رود کاملا لبنانی معرفی کرد ولی صهیونیستها با ارائه طرح توطئه آمیز شومی به نام طرح « کوتون » لیتانی را نیز در زمره منابع آبی قابل تقسیم قرار دادند و توانستند سهمی از آب آن را به خود اختصاص دهند.
صهیونیست با حملات مختلفی که علیه لبنان به خصوص جنوب این کشور انجام دادند بسیار ی از منابع آبی آن را مصادره کردند . منابع آبی الحاصبانی و نبع الوزانی را تصرف کردندو کانال هایی برای انتقال آب آنها به فلسطین اشغالی احداث کردند.
طمع صهیونیستها به منابع آبی رود نیل:
لوحی بر سر در پارلمان رژیم صهیونیستی وجود دارد که در آن نوشته شده است " مرزهای تو ای اسرائیل از فرات تا نیل است " میزان طمع صهیونیست ها به منابع آبی نیل را نشان می دهد. چشمداشت صهیونیست ها به منابع آبی نیل نیز به قبل از تشکیل رژیم جعلی اسرائیل می رسد.
تئودور هرتزل موسس جنبش صهیونیسم تلاش کرد بخشی از آب رود نیل را به منطقه شبه جزیره سینا انتقال دهد و در این خصو ص با پرس پاشا غالی علی مذاکراتی را انجام داد و بر اساس آن اجاره نامه نود و نه ساله ای را دو طرف امضا کردند و این اجاره نامه قابل تجدید بود. ولی دولت مصر آن را نپذیرفت زمانی که فهمید این قرارداد آبی به توسعه کشاورزی مصر لطمه می زند. انور سادات رئیس جمهور اسبق مصر در سال 1977 هنگام سفر به قدس به انتقال آب نیل به این شهر مقدس متعهد شد در همین سال عملیات احداث آن آغاز شد ولی بامخالفت های شدید مردمی مواجه شد.
از سوی دیگر مصر خود با کم آبی مواجه است. نیل نیز یک رود بین المللی که مصر به تنهایی نمی تواند درباره انتقال آن به کشور دیگری که در حوضه آن قرار ندارد تصمیم بگیرد.آمریکا برای کمک به اسرائیل وارد قضیه شد. دولت مصر را تحت فشار قرار داد. حتی دیگر کشورهای حوضه رود نیل را تحت فشارهای شدید قرار داد. اسرائیل در بسیاری از مذاکرات و نشست های بین المللی موضوع اب نیل و منابع آبی آن را پیش کشید ولی مصر همچنان بر دور ماندن موضوع نیل از هرگونه مذاکراتی اصرار داشت.
اسرائیل که دید چاره ای ندارد به جنگ سرد همه جانبه علیه برخی از کشورهای حوضه نیل از جمله مصر و سودان مبادرت کرد. برخی کشورها را علیه یکدیگر تحریک کرد. از برخی از کشورها خواست سدهایی را در مسیر رود نیل بسازند تا از طریق اعمال فشار علیه مصر بتواند سهمی از آب نیل را کسب کند ولی هنوز موفق نشده است هرچند که به توطئه های خود ادامه می دهد.
گردآوری:سیم محمد علوی