قرضاوی تاکنون قلب چند انسان را خورده است؟

تاکنون تجربه نکرده ام که ببینم وقتی کسی قلب مرا می خورد چه احساسی دارم ولی وقتی دیدم که قلب یک سرباز سوری از سینه اش بیرون کشیده و در نهایت وحشی گری خورده می شود انگار با قلب من چنین رفتاری صورت گرفته است. ما بر اساس آموزه های دینی خود یاد گرفته ایم که هر کس انسانی را بکشد انگار بشریت را کشته است و هرکسی انسانی را نجات دهد انگار بشریت را نجات داده است.
حال سوالی که مطرح می شود این است اگر گرگی قلب انسانی را بخورد این گرگ است که ملامت می شود یا قلب و یا صاحب گرگ. فلسفه تروریست های سوریه در پاسخ این سوال نهفته است. تروریست های سوری در شرایط کنونی گرگ را سرزنش و ملامت نمی کنند بلکه قلب را هدف سرزنش قرار داده اند. سوال مهم تر این است که صاحب گرگ چه کسی است؟ صاحبی که به گرگش غذا فقط قلب می دهد تا به غیر از قلب چیز دیگری نخورد.
حال اگر این گرگ فقط قلب انسان ها را می خورد پس صاحب آن چه چیزی می خورد؟ از زمانی که تنش عربی و اسراییلی آغاز شده است تاکنون هیچ صهیونیستی سینه عربی را ندریده و نخورده است و ما نیز هرگز به چنین کاری علیه صهیونیست ها حتی فکر نکرده ایم.
جنگ های طولانی با استعمارگران فرانسوی و انگلیسی داشته ایم. جنایات و نسل کشی های زیادی مرتکب شده اند و با آنان مبارزات طولانی داشته ایم. صهیونیست ها جنایات دیریاسین ، کفرقاسم ، صبرا ، شتیلا ، قانا ( دوبار ) ، غزه ( دو بار ) و... را مرتکب شده اند ولی همین صهیونیست ها قلب فلسطینیان و مسلمانان را نخوردند و مسلمانان نیز چنین کاری را نکردند. چرا؟ زیرا همه در انسان بودن و بشر بودن مانند هم هستیم.
تروریست های سوری قلب مردم و سربازان سوری را با حرص و ولع می خورند. مردم بی گناه این کشور را قتل عام می کنند. سوری ها را می ربایند. تجاوز می کنند. غارت می کنند. این حیوانات افسار گسیخته ( تروریست های مسلح سوری ) در حال محقق کردن آرزوهای صهیونیست ها و غربی ها هستند. صفت برجسته آنان وحشی گری است خویی که جامعه بین المللی به کنه آن پی برده است.
چگونه است که تروریست های تکفیری و سلفی خواستار احقاق حقوق مردم سوریه هستند و برای رسیدن به این منظور از هیچ تلاشی دریغ نمی ورزند در حالی که بیش از شصت سال است صهیونیست ها ملت فلسطین را از خانه و کاشانه خود آواره کرده اند و به مقدس ترین مقدسات مسلمانان توهین می کنند ولی آهی از نهاد این مدعیان دروغگو بر نمی آید. کلیپ تصویری که در آن یک تروریست سینه یک سرباز سوری را می درد و قلب آن را بیرون می کشد و می خورد در واقع از شبکه های صهیونیستی برای نخستین بار پخش شد. علت چیست؟
صهیونیست و غربی ها زمانی که دیدند نتوانسته اند ار راه های گوناگون نظامی و غیر نظامی هیچ یک از منافع و اهداف مد نظر خود را در منطقه محقق کنند باز هم به توطئه قدیمی و البته موثر خود که همان سیاست فرق تسد است متوسل شدند و تا حد زیادی توانسته اند در این خصوص موفق عمل کنند. غربی ها و صهیونیست ها در سوریه در واقع جنگ برادر کشی راه انداخته اند و باعث شده اند مسلمانان همدیگر را قتل عام کنند.
صهیونیست ها با پخش این تصاویر تلاش می کنند به جامعه جهانی این گونه القا کنند که اسرائیل خونخوار و غاصب نیست بلکه این مسلمانان هستند که رفتاری بسان حیوانات وحشی دارند و درنده خو هستند و برای رسیدن به اهدافشان حاضرند قلب برادر مسلمان خود را بخورند. ( هر چند که تروریست ها را نمی توان به هیچ وجه مسلمان تصور کرد ) البته من معتقدم که نباید این تروریستی که قلب سرباز سوری را خورد مورد عتاب و سرزنش قرار داد زیرا وی مانند هزاران نفر دیگری است که اربابان شان آنان را با دروغ و نادانی طعام داده اند و آنان را با جهل و جاهلیت سیراب کرده اند و به آنان شبانه روز پلیدی و سیاهی تزریق کرده اند.
به آنان ساندویچ های سرشار از گوشت انسان داده اند و حلوای انان نیز ترکیبی از خیانت به کشور و وطن است. همه این ها از تروریست ها موجوداتی ساخته که در طول تاریخ بی سابقه است .
همواره تلاش توطئه گران حیوانی کردن تروریست ها و گرفتن حس انسانی از آنان و وارد کردنشان در جنایتی است که دیگر راه بازگشت و توبه وجود نداشته باشد زیرا هیچ راهی برای تخریب و نابودی هر نظام یا کشوری بهتر از تهی کردن آن و جامعه آن از روابط انسانی و تبدیل روابط غریزی به تنها رابطه موجود نیست.طبعا زمانی که غریزه جای تعقل را بگیرد همه ارزش های ملی ؛ اخلاقی و ملی از بین می رود و دیگر جایگاهی ندارد. امروز در سوریه می بینیم که همه هم و غم تروریست های سوری کینه توزی ، خونریزی ، تفرقه و سیاست جنون آمیز علیه کشوری ریشه دار ، باستانی و فرهنگی مانند سوریه شده است.
متاسفانه گروه های تروریستی در سوریه جنایات زیادی را تاکنون مرتکب شده اند. آنان مردم راقتل عام ومثله می کنند. اعضای بدنشان را با میخ به دیوار می کوبند در حالی که زنده هستند و از درد فریاد می زنند. ون آنان را می نوشند و حتی یکی از این تروریست ها با خون شهروند سوری وضو می گیرد سپس مقابل دور بین نماز می خواند. در صحنه ای دیگر دیدیم که یکی از تروریست ها یک دختر بچه را در مقابل چشمان پدرش مورد تجاوز قرار می دهد و هنگام تجاوز فریاد می زند الله اکبر و دوستانش به این اقدام وی می خندند. ایا اسلام چنین چیزی را می گوید.
اصلا اگر بخواهیم از بعد دینی و مذهبی به موضوع نگاه نکنیم آیا دموکراسی و آزادی یعنی این.؟ پیامبر بزرگ اسلام در زمان فتح مکه به اصحاب و یاران خود چه فرمودند. گفتند مردم را بکشید و قتل و غارت کنید. پس این چه اسلامی است که برخی از آن دم می زنند؟ چرا جامعه جهانی و نهادهای بین المللی در قبال این جنایات سکوت اختیار کرده اند؟ مگر خون غربی ها و صهیونیست ها و آمریکایی ها از خون یک مسلمان مظلوم و بی گناه رنگین تر است؟به محض این که حادثه ای رخ دهد و در آن یک صهیئنیست به هلاکت برسد رسانه های غربی جنجال به پا می کنند و چه مظلوم نمایی راه می اندازند.
ولی تنها واکنشی که در قبال نسل کشی ها در سوریه می بینیم سکوت است سکوت است سکوت است و این یعنی غربی ها و صهیونیست ها از ادامه وضع موجود در این کشور راضی هستند. من نمی دانم چرا بسیاری از کشورهای عربی و شخصیت های عربی این خوی بربریت و وحشی گری تروریست ها و جنایات آنان را محکوم نمی کنند. قرضاوی که خود را رییس علمای جهان اسلام می داند عامل اصلی این جنایات است.
وی پدر این کشتار هاست. پدر جنایتکاران است زیرا بیش از دو سال است که با فتواهای مزدورانه خود کشتار شهروندان سوری را جایز و مشروع می داند. آری این تروریستی که قلب سرباز سوری را خورد در واقع شاگرد مدرسه قرضاوی است.
قرضاوی که گمان می کند مردم سوریه مخلوقات مریخی هستند و جایگاه آنان فقط در زیر خاک است. من معتقدم که قلب همین تروریستی که قلب سرباز سوری را خورد پیشتر خودره شده است قلبی که امثال قرضاوی و مجاهدان نکاح آن را خورده اند. قرضاوی با خوردن قلب مردم زندگی می کند. خدا می داند که قرضاوی تاکنون چند قلب انسان را ناعادلانه خورده است.
نویسنده و مترجم: سید محمد مسعودی علوی