فرارصهیونیستها ازغزه

امروز 14 آگوست در چنین روز در سال 2005 رژیم صهیونیستی از باریکه غزه گریخت .

به همین مناسبت خبرگزاری قدس نگاهی گذرا داشته است برحوادث این واقعه تاریخی: باریکه غزه به مساحت 360 کیلومتر مربع ، ناحیه ای در کنار دریای مدیترانه و در منطقه خاورمیانه قرار دارد. از جنوب غربی با مصر و از شمال و شرق با سرزمینهای فلسطین اشغالی هم مرز است . طول نوار غزه 41 کیلومتر و عرض آن از 6 تا 12 کیلومتر میباشد. نام این منطقه از شهر غزه بزرگترین شهر در نوار غزه - گرفته شده است.

مردمی که در منطقه باریکه غزه زندگی می کنند، تماماً فلسطینی هستند. پس از شکست نیروهای امپراتوری عثمانی از بریتانیا در جنگ جهانی اول، دولت بریتانیا در 25 آوریل 1920 کنترل نوار غزه را به همراه دیگر سرزمینهای فلسطین بر اساس نظام قیمومیت بر عهده گرفت. مصر در جنگ 1948 کنترل غزه را به دست گرفت و در 1949 بر اساس پیمان صلح موقت میان رژیم صهیونیستی ، مصر، اردن، سوریه و لبنان ، نوار غزه تحت کنترل کشور مصر قرارگرفت.

این منطقه تا آغاز جنگ شش روزه در 1967 و شکست اعراب به اشغال نظامی نیروهای رژیم صهیونیستی درآمد. هم اکنون حدود یک میلیون و پانصدهزار نفر فلسطینی در نوار غزه زندگی میکنند . بیشتر آنان را اعراب پناهنده ای تشکیل میدهند که در طول جنگ اعراب و رژیم صهیونیستی در 1948 از سرزمینهای فلسلطین اشغالی اخراج شده اند.

فقر، بیکاری و شرایط نامساعد زندگی به دلیل بسته شدن مرزهای این منطقه توسط رژیم صهیونیستی و آسیب دیدن اقتصاد منطقه اما ذره ای در روحیه مقاومت و جهادی مردم این منطقه تاثیر نگذاشت. انجام عملیاتهای متعدد گروههای مقاومت اسلامی بر علیه اسرائیلیها و در پی آن ،هلاکت بیش از150 صهیونیست در سال های 2000 تا 2005 در نوار غزه عرصه را چنان بر صهیونیستها تنگ کرده بود که به دستاوردی بزرگ برای مقاومت اسلامی و شکستی دردناک برای صهیونیستها منجر شد.

بامداد روز دوشنبه در 15 آگوست 2005 (25 مرداد 84) نخستین ابلاغیه های تخلیه، تحویل شهرک نشینانی شد که هنوز "غزه" را ترک نکرده بودند .بر اساس این ابلاغیه هادر حدود ۹۰۰۰ هزار صهیونیست تا نیمه شب سه شنبه فرصت داشتند تا 21 شهرک یهودی نشین غزه و چهار شهرک یهودی نشین در کرانه باختری (از مجموع ۱۲۰ شهرک در آنجا) را ترک کنند یا با اخراج اجباری مواجه شوند.

نخستین روز از عقب نشینی تاریخی اسرائیل از نوار غزه آریل شارون، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی در مقابل دوربینها قرار گرفت و با اعلام رسمی خروج اسرائیل از نوار غزه پس از 38 سال، این اقدام را گامی دردناک اما حیاتی برای تامین آینده اسرائیل توصیف کرد . شارون گفت که تصمیم عقب نشینی از غزه چه برای شخص من و چه برای ملت اسرائیل دردناک و اجتناب ناپذیر اما ما نمی توانیم برای همیشه غزه را نگاه داریم چرا که بیش از یک میلیون فلسطینی آنجا زندگی می کنند و با ورود هر نسل تازه، تعدادشان دو برابر می شود.

آری این واقعیتی دردناک برای رژیم صهیونیستی و همپیمانانش بود و وحشت شارون از تداوم روند مقاومت مسلحانه علیه اشغالگران صهیونیستی و گسترش آن در میان شاخه های نظامی گروههای مقاومت اسلامی حکایت از شکست فاحش استراتژی این رژیم در مقابله با گروههای مقاومت اسلامی بود . بسیاری از ژنرال های ارتش رژیم صهیونیستی در زمان خروج از غزه خاطر نشان می کردند که تداوم اقدامات نظامی گروه های مقاومت فلسطینی از توانایی ارتش برای سازگاری با تحولات و تغییرات جدید کاسته به علاوه این مقاومت مسلحانه گروه های فلسطینی "برتری" شایان توجه رژیم صهیونیستی به ویژه در زمینه دارا بودن بمب ها و موشک های پیشرفته را تا حد یک ابزار بی تاثیر پایین آورده است .

مبارزه گروههای مقاومت اسلامی تا پیش از خروج صهیونیستها از نوار غزه همچنین باعث اختلال در توان بازدارندگی نظامی صهیونیست ها شده بود و تئوری های امنیتی اشغالگران را باطل کرده و به جای آن مفهومی به نام "جامعه وحشت زده " جای آن را گرفته بود. شوک این عقب نشینی وشکست در برابر گروههای مقاومت که با توجیه تضمین امنیت صهیونیستها صورت گرفته بود ،پایانی بر نکبت ارتش و شهرک نشینان نبود. شوک دوم، 3 سال بعد رخ داد یعنی آن هنگام که صهیونیست ها با برآورد سراسر اشتباه، به غزه هجوم بردند.

18ماه قبل از حمله، محاصره غزه حتی در حد ارسال غذا و دارو کامل شده بود اما تا آخرین روز جنگ 22روزه، نه تنها ارتش اسرائیل نتوانست وارد خاک غزه شود بلکه هدف حداقلی توقف شلیک کاتیوشاهای مقاومت اسلامی فلسطین نیز برآورده نشد. 4 سال بعد سومین شوک بزرگ تاریخی به صهیونیستها وارد شد .بنیامین نتانیاهو با هدف پیروزی در انتخابات از طریق امنیتی کردن فضای اسرائیل جنگی دیگر علیه غزه به راه انداخت اما ارتش اسرائیل نتوانست این جنگ را به مانند دوره‌های پیشین برای مدت زیادی ادامه دهد و تنها پس از 8 روز در شکستی خفت بار خود پیشنهاد دهنده آتش بس شد.

از سوی دیگر در این جنگ گروه‌های مقاومت فلسطینی توانستند راکت‌ها و موشک‌های بیشتری با برد بلندتری به سوی سرزمین‌های اشغالی پرتاب کنند و اسرائیل نتوانست با بکارگیری سامانه‌های گنبد آهنین و سپر موشکی خود از اصابت آنها به طور کامل جلوگیری کند. از حدود 1500 راکت پرتابی به سوی سرزمین‌های اشغالی کمتر از 500 تای آنها هدف قرار گرفت و این به معنای اصابت حدود 1000 راکت به مناطق تحت کنترل اسرائیل است.

جالب‌تر آن بود که مناطقی همچون تل آویو که تا کنون در هر جنگی از آتش مقاومت مصون باقی مانده بود نیز در معرض پرتاب موشک‌های دوربرد قرار گرفت و تا روز آخر نیز اسرائیل نتوانست مراکز پرتاب این موشک‌ها را از بین ببرد. حال پس از گذشت 8 سال از فرار تاریخی صهیونیستها از نوار غزه و مجموعه ای از شکستهای ارتش این رژیم در برابر مقاومت اسلامی این منطقه، شرایط گویای این امر است که آرمان فلسطین با این پیروزیهای مهم در مسیر پیروزی نهایی قرار گرفته و روند فروپاشی رژیم صهیونیستی سریع تر شده است.

علاوه بر این نهضت بیداری ملت های منطقه قوت و انرژی جدیدی کسب کرده که گواهی است براین واقعیت که طرح های صهیونیستی و استعماری دیگر کارآیی خود را از دست داده اند.