لیونی جنایتکاری روی فرش قرمز

وزیر دادگستری رژیم صهیونیستی و رئیس هیئت مذاکره کننده این رژیم در مذاکرات فعلی با تشکیلات خودگردان فلسطین تاکید کرد که طی 50 روز گذشته 11 بار به کشورهای عربی سفر کرده است

بگزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) به نقل از پایگاه خبری رای الیوم، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر برجسته جهان عرب در مقاله ای تحلیلی به موضوع سفر محرمانه زیپی لیونی وزیر دادگستری رژیم صهیونیستی و رئیس هیئت مذاکره کننده این رژیم به کشورهای عربی و اقدام ابومازن رئیس تشکیلات خودگردان برای ملحق شدن به سازمانهای بین المللی پرداخت و نوشت:  لیونی در گفتگو با کانال 10 تلویزیون رژیم صهیونیستی گفت که مسئولان این کشورها متعهد شده اند که به فلسطینیان و شهر قدس اشغالی کمک نکنند.

لیونی اسامی این کشورها را به زبان نیاورد ولی به راحتی می توان حدس زد که مقصد سفر وی کشورهای حاشیه خلیج فارس بوده است؛ چرا که لیونی به کشورهای فقیری مثل سودان، یمن، موریتانی و امثال این کشورها که در زمره کشورهای کمک کننده به شمار نمی آیند بلکه خود این کشورها نیاز به کمک دارند، سفر نمی کند؛ علاوه بر این کشورهای مذکور همچنان به مواضع خود مبنی بر عدم عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی پایبند هستند حتی کشوری مثل موریتانی در یک اقدامی بی سابقه در میان کشورهای عربی سفارت رژیم صهیونیستی را تعطیل کرد.

کمک هایی که به تشکیلات خودگردان ارائه می شود بسیار اندک و ناچیز شده است و در ماه های اخیر ناچیزتر هم شده است که شاید دلیل آن تعهدات آنها به لیونی باشد، این موضوع از طریق فشارهایی که کشورهای نفت خیزعربی به ابومازن اعمال می کنند، روشن خواهد شد.

رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین بدنبال توقف حمایت های کشورهای کمک کننده به رهبری آمریکا در یک اقدامی تلافی جویانه به خاطر عقب نشینی از مذاکرات برای ایجاد یک سوپاپ اطمینان به کشورهای نفت خیز عربی پناه برد ولی این کشورها که به وی پشت کرده اند هیچ پاسخ مثبتی ندادند و در عین حال همگام با فشارهای اسرائیل و آمریکا خواستار تداوم مذاکرات شدند اگر چه این مذاکرات هیچ پیشرفتی نداشته باشد. این نشان دهنده غرق شدن تشکیلات خودگردان در بدهی 5 میلیارد دلاری و کسری دو میلیارد دلاری در بودجه سالانه اش است.

منطق حکم می کند که کشورهای عربی دروازه های خود را به روی لیونی ببندند چرا که دولت وی طرح صلح عرب را که شاکله اصلی آن در عربستان بسته و در سال 2002 در اجلاس سران کشورهای عربی مطرح شد را به دیده تحقیر می نگرد و اینکه لیونی جنایتکار جنگی و وزیر امور خارجه رژیمی بود که در نوار غزه علیه غیر نظامیان و شهروندان بیگناه از فسفر سفید استفاده کرد؛ ولی چه زمانی منطق بر سیاست ها و مواضع کشورهای عربی حکم کرده است که این بار دوم باشد؟

متاسفانه برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس، رژیم صهیونیستی را نه دشمن که متحد و همپیمان خود می دانند و تلاش می کنند برای مقابله با قدرت فزاینده سیاسی و نظامی ایران جبهه متحدی را با این رژیم تشکیل دهند. گزارش های متعددی در مورد سفر مسئولان کشورهای حاشیه خلیج فارس به تل آویو جهت هماهنگی با دولت این رژیم در زمینه های نظامی و امنیتی علیه ایران منتشر شده است، همین سفر لیونی مهمترین شاهد این گزارش هاست. برخی کشورهای عربی استقبال گسترده ای از این جنایتکار صهیونیستی به عمل می آورند و او نیز خواستار اعمال فشار به تشکیلات خودگردان می شود.

امضای توافقنامه هسته ای میان ایران و 1+5، آرزوها و نقشه های کشورهای خلیج فارس در زمینه حمله نظامی به ایران همانند حملات به عراق و افغانستان را نقش بر آب کرد و این مسئله باعث شد که برخی به رژیم صهیونیستی به عنوان قدرت احتمالی جایگزین پناه ببرند، رژیمی که نقش سگ نگهبان آمریکا را ایفا می کند.

ما بارها خواستار انحلال تشکیلات خودگردان شدیم چرا که این تشکیلات به نیابت از رژیم صهیونیستی و سرویس های امنیتی آن، تبدیل به ابزاری برای سرکوب اراده ملت فلسطین شده و مقاومت را تضعیف کرده و فلسطینیان را به ملتی فقیر تبدیل کرده است که منتظر دریافت مقرری در آخر ماه هستند؛ همچنین تشکیلات خودگردان در تحقق وعده های خود در زمینه تشکیل کشور مستقل فلسطین شکست خورده است از این رو ما خواستار  حمایت از آن نیستیم ما از نخستین طرفداران انحلال تشکیلات خودگردان بودیم و هستیم. ولی وجه اختلاف ما با برخی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس که حمایت خود را به دلیل فشارهای آمریکا و اسرائیل متوقف کرده اند این است که ما خواهان جایگزینی هستیم که با تمام توان و تجهیزات خود در برابر رژیم صهیونیستی مقاومت کند.

ابومازن که از عقب نشینی کشورهای عربی به عنوان بهانه ای برای عدم اتخاذ هر گونه اقدامی علیه رژیم صهیونیستی و عقب نشینی از مذاکرات توهین آمیز و بیهوده فعلی استفاده می کند خواستار نشست فوق العاده وزرای خارجه کشورهای عربی شد تا اینگونه وانمود کند که می خواهد تصمیمات دشواری را اتخاذ و مسئولیت عرب ها را به آنها گوشزد کند ولی ما باور نمی کنیم که او خارج از چارچوب رفتاری سابق خود عمل کند.

ابومازن نخستین مسئول گشودن دروازه های کشورهای عربی به روی لیونی و دیگر مسئولان رژیم صهیونیستی است چرا که وی محرک اصلی مذاکرات و یکی از برجسته ترین تشویق کنندگان به عادی سازی روابط با این رژیم است.

برای ما غیر منتظره نخواهد بود که کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس دروازه های خود را به روی ابومازن بسته و آن را به روی لیونی باز کنند و در دیدارهای علنی با پهن کردن فرش قرمز و پخش "سرود ملی اسرائیل" طی یک مراسم رسمی از او استقبال کنند، زمانی که رئیس فلسطین مدام به ممانعت از مقاومت متعهد می شود و می گوید که هماهنگی امنیتی میان تشکیلات خودگردان و همتاهای اسرائیلی آن وجود دارد و به تداوم این هماهنگی متعهد می شود طبیعی است که اعتبار خود را از دست بدهد و چیزی از این اعتبار در مقابل عرب و دیگران باقی نماند.

لیونی به خاطر ترس از بازداشت به عنوان جنایتکار جنگی که دستان وی به خون کودکان و شهروندان بیگناه غزه آلوده است به صورت مخفیانه به کشورهای اروپایی سفر می کند و از سوی دیگر جالب اینکه این جنایتکار در رژیمی که بر اساس ظلم، کشتار، تجاوز و خونریزی بنا شده است بر مسند وزارت دادگستری تکیه دارد.

هرگز نمی توانم این صحنه را فراموش کنم که لیونی در کنار احمد ابو الغیط وزیر امور خارجه دولت حسنی مبارک رئیس جمهور مخلوع مصر دو روز قبل از حمله به غزه در شرم الشیخ ایستاده بود و برای حمله به غزه رجزخوانی و تهدید می کرد و میزبان او هیچگونه واکنش و ممانعتی نشان نمی داد، بدون در نظر گرفتن همدستی آشکار میان این دو این مسئله طوری وانمود می کرد که گویی لیونی تهدید کرده است به ایالتی در جزایر کارئیب حمله می کند و نه علیه طرفی که در همسایگی مصر قرار دارد.

ما امیدواریم که عباس برای یک بار هم که شده از خود شجاعت نشان داده و سخنرانی ماندگار عمر خود را ایراد کند و مواضع تحقیر آمیز کشورهای عربی در قبال مسئله فلسطین و اماکن مقدسی که زیر یوغ اشغال قرار دارند رسوا کند، آیا او بارها نگفته است که در آستانه هشتاد سالگی قرار دارد و چیزی برای از دست دادن ندارد؟

ما به خوبی می دانیم که آرزوهای ما یک چیز و شخصیت و توانایی های عباس چیز دیگری است، این فرد اسیر سیاست های نمایشی و مانور و به دست آوردن زمان بیشتر برای باقی ماندن در قدرت شده است ولی باید توجه داشت که برنده اصلی این سیاست، رژیم صهیونیستی است که از طریق افزایش شهرک سازی ها واقعیت ها را به نفع خود تغییر می دهد.

زمانی که عباس در برابر دوربین ها 15 توافقنامه را در مورد پیویستن فلسطین به نهادهای بین المللی امضا می کند در حقیقت تنها خود را فریب می دهد ملت فلسطین به خوبی این اقدامات نمایشی را درک می کند و فریب آن را نمی خورد، از این رو کسی که خواستار پیوستن به این نهادهاست تنها 15 درخواست را امضا نمی کند بلکه 70 درخواست را امضا می کند که در راس این سازمان ها دادگاه بین المللی جنایت های جنگی قرار دارد تا از این رهگذر عاملان این جنایت را تحت پیگرد و بازداشت قرار دهد؛ جنایتکارانی که که اکثر آنها در اسرائیل هستند ولی در نهایت تاسف باید گفت که عباس این درخواست را امضا نکرد.

ما منتظریم که سفر آینده لیونی به کشورهای عربی به صورت علنی صورت گیرد و معتقدیم که این سفر متاسفانه به زودی انجام خواهد شد، باید گفت که در سایه این سستی و بی ارادگی سران عرب چه کسی مانع از این خواهد شد!