صدای واحد مقاومت در مذاکرات

احمد کاظم زاده تحلیل گر خاورمیانه
مذاکرات آتش بس در مهلت سه روزه از 15 تا 17مردادماه به نتیجه نرسید و در نتیجه درگیری ها از روز جمعه( البته نه به شدت قبل از برقراری آتش بس ) از سر گرفته شده است که این نشان می دهد هر دو طرف در تلاشند از این حملات به عنوان اهرمی فشار علیه طرف مقابل برای کسب امتیاز در مذاکرات استفاده کنند.
در حالیکه طرف فلسطینی با درخواست ثابت و اصولا غیر قابل تغییر در مذاکرات قاهره شرکت کرده است و بر همان مواردی تاکید می کند که قبل از پذیرش آتش بس و حتی از آغاز جنگ بر آن تاکید می کرد و با فرض اجرای این خواسته ها آتش بس پیشنهادی مصر را پذیرفت اما در طرف مقابل چه از سوی طرف مصری به عنوان میانجی و چه از سوی طرف صهیونیستی به عنوان طرف درگیر مقاومت ،زمزمه های مختلفی به گوش می رسد .
خواسته های طرف فلسطینی بر پایان بدون قید و شرط محاصره غزه ، حق برخورداری از 12 مایلی ساحل غزه برای ماهیگیری و همچنین آزادی آن دسته از زندانیان حماس قرار دارد که در چند هفته آخر منتهی به جنگ غزه با طرح اتهام واهی از سوی رژیم صهیونیستی مبنی بر نقش این گروه در قتل مشکوک سه نوجوان شهرک نشین صهیونیست بازداشت شدند .همه این درخواست ها بر اصول و منطقی محکم و مطابق با حقوق اساسی و حیاتی فلسطینی ها قرار دارند و لذا امکان عقب نشینی از آن را برای طرف فلسطینی غیرممکن می سازد.در خصوص پایان بدون قید شروط محاصره غزه باید گفت که این خواسته واحد نه تنها نزدیک به دو میلیون سکنه تحت محاصره است بلکه از حمایت  میلیون ها و حتی میلیاردها انسان آزادیخواه در جهان و در عین حال از پشتوانه اصول و قوانین متعدد حقوق بین الملل برخوردارا است که مردم ستمدیده غزه را برای تامین خواسته خود مبنی بر رهایی از بزرگترین زندان دنیا مصمم تر کرده و اراده آنها را برای مقاومت در برابر فشارهای وارده از سوی این رژیم افزایش داده است .
تاکید فلسطینی ها بر حق برخورداری از ماهیگیری آزادانه در 12 مایلی ساحل غزه نیز بر این اصل مبتنی است که به طور ضمنی حق فلسطینی ها برای تشکیل دولت فلسطینی را مورد تاکید قرار می دهد و پذیرش آن از سوی رژیم صهیونیستی نیز بر این حق مهر تائید می زند.چراکه این حق در کنوانسیون حقوق دریاها برای عموم کشورها پذیرفته شده است و طرح آن از سوی طرف فلسطینی به این مفهوم است که فلسطین نیز اکنون در موقعیت یک کشور در عرصه جهانی قرار گرفته است. از این دید جنگ غزه جنگی برای تشکیل دولت فلسطینی نیز محسوب می شود .
به همین ترتیب اصرار حماس بر آزادی طرفدران بازداشت شده این گروه در آستانه جنگ غزه بر این بنیان استوار است که اگر قرار باشد بر اساس توافق فتح و حماس برای تشکیل دولت وفاق ملی امکان بازگشت فتح و تشکیلات خودگردان بر غزه فراهم شود قاعدتا بایدچنین امکانی برای بازگشت حماس به کرانه باختری نیز فراهم شود و حماس نیز مابه ازای احیای حضور و فعالیت فتح و تشکیلات خود گردان در غزه را در کرانه باختری دریافت کند.از این دید رژیم صهیونیستی با بازداشت مجدد اعضای حماس در اقدامی پیشدستانه کوشید هم جلوی فعالیت حماس را در کرانه باختری بگیرد و هم اینکه از پاگیری توافق فتح و حماس برای تشکیل دولت وفاق ملی جلوگیری کند .البته در مذاکرات آتش بس در قاهره بازگشت فتح و تشکیلات خودگردان به غزه موضوعیت جدیدی پیدا کرده است و آن اینکه طرف های مصری و اروپایی و حتی برخی از طرف های اسرائیلی اصرار دارند که مسئولیت کنترل گذرگاه رفح به فتح و تشکیلات خود گردان واگذار شود که این باب بحث های جدیدی را در مذاکرات گشوده است .
از طرف دیگر برخلاف آنچه که محافل غربی و صهیونیستی در تبلیغات خود ادعا و تبلیغ می کنند طرف مذاکرات آنها در مذاکرات آتش بس قاهره نه حماس بلکه جبهه متشکل از گروههای مقاومت و غیر مقاومت است و اگر چه نمایندگی گروهها و جناح های مختلف فلسطینی را برعهده دارند اما همگی انها از خواسته واحد در مذاکرات قاهره پیروی می کنند که این طرف اسرائیلی را در موقعیت دشوار قرار داده است چرا که یکی از اهرم های این رژیم در مذاکرات ایجاد اختلاف بین گروههای فلسطینی بوده است تا در فضای حاصل از آن بتواند ماهی مورد نظر خود را صید کند .
اما در مقابل در طرف مصری و اسرائیلی زمزمه های مختلف در خصوص آتش بس شنیده می شود.مصر ظاهرا بعد از انکه از اجرای طرح مورد نظر خود ناامید شده ، پیشنهاد بازگشایی گذرگاهها میان غزه و اسرائیل را بدون بازگشایی مرز رفح مطرح کرده است و از این طرف کوشیده است توپ را به زمین طرف های درگیر پرتاب کند و مسئولیت را از خود دور کند .
طرف اسرائیلی نیز ضمن اینکه به طرح پیشنهادی مصر دلبسته بود ،چند طرح موازی نیز خود مطرح و پیشنهاد کرده است که از جمله آنها می توان به طرح پیشنهادی تزیپی لیونی وزیر دادگستری این رژیم و مسئول گفتگوهای صلح با فلسطینی ها و طرح پیشنهادی آویگدور لیبرمن وزیر امورخارجه این رژیم اشاره کرد.طرح لیونی بر احیای کنترل تشکیلات خودگردان بر غزه و گذرگاه رفح و ارائه کمک های خارجی به تشکیلات خودگردان به جای حماس مبتنی است که این طرح به طرح مصر و اروپایی ها شباهت دارد.اما طرح لیبرمن بر استقرار نیروهای بین المللی در غزه بر اساس فصول 6 و 7 منشور ملل متحد قرار دارد .ارائه این طرح ها از سوی رژیم صهیونیستی و حتی از سوی افراد افراطی و تنرو همچون لیبرمن که از حامیان جنگ غزه و اغاز جنگ زمینی به غزه بودند نشان می دهد که این رژیم صهیونیستی که برای آتش بس التماس می کند هر چند که در ظاهر به گونه ایی وانمود می کند که انگار برایش مهم نیست .