لحن تهاجمی نتانیاهو درسازمان ملل: ابتکار یا انفعال؟

خبرگزاری قدس (قدسنا)؛ گروه تحلیل و تفسیر

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سخنان روز دوشنبه (7 مهرماه ) خود در مجمع عمومی سازمان ملل واقعیت های صحنه را  تحریف کرد و در ارتباط با موضوع هسته ای ایران با ادعای اینکه حفظ توانمندی های هسته ای ایران خطرناکتر از داعش است، رئیس جمهوری ایران را به ریختن اشک تمساح متهم کرد و درباره مسائل فلسطین نیز از یکسو حماس و داعش را در یک ردیف قرار داد و حتی کوشید بین داعش و دیگر گروههای مقاومت همچون حزب الله پیوند "این همانی " برقرار کند و از دیگر سو با متهم کردن حماس به ارتکاب جنایات جنگی محمود عباس را به علت تشکیل دولت وفاق ملی با حماس شریک جرم حماس بخواند.

البته نتانیاهو در بخشی از سخنان خود از آمادگی اش برای توافق تاریخی با فلسطینی ها سخن گفت اما با قید و بندهایی که در این زمینه مطرح کرد مشخص می شود که این رژیم در صدد است به بهانه توافق تاریخی با فلسطینی ها برای انزوای منطقه ای خود چاره اندیشی کند و در چارچوب طرح صلح پیشنهادی اعراب (که در آن عادی سازی روابط با اسرائیل به خروج این رژیم از اراضی اشغالی سال 1967 و تشکیل دولت فلسطینی در حوزه فلسطینی این اراضی مشروط شده است ) به بهبود و عادی سازی روابط خود با کشورهای عربی بخصوص عربستان سعودی بپردازد.

اما در پاسخ به اینکه چرا نتانیاهو مواضع تهاجمی علیه ایران و شخص رئیس جمهوری و یا علیه حماس و حتی محمود عباس رئیس تشکیلات خود گردان اتخاذ کرد و اینکه اتخاذ چنین موضعی نشانه ابتکار است یا انفعال باید اندکی به عقب بازگشت و روند تحولات را در هر دو عرصه موضوع هسته ای ایران و یا مسئله فلسطین مرور کرد.

در خصوص موضوع هسته ای ایران باید گفت از آنجا که رژیم صهیونیستی در سال های گذشته  با تحریف ماهیت صلح آمیز فعالیت های هسته ای ایران توانسته بود از فضای حاصل از آن در ابعاد مختلف از جمله در پیشبرد پروژه ایران هراسی و یا در حاشیه قرار دادن بحران فلسطین و سلاح های اتمی خود استفاده کند اکنون از آن بیم دارد که با حل موصوع هسته ای ایران در چارچوب توافقنامه ژنو هم  نتواند به بهره برداری های گذشته ادامه دهد و هم اینکه پرونده اتمی این رژیم از حاشیه به متن بیاید و در کانون توجهات جهانی و منطقه ای قرار گیرد .

در خصوص فلسطین نیز باید گفت به چند علت نگران و مضطرب است. نخست اینکه فتح و حماس بعد از سال ها اختلاف موفق به تشکیل دولت وحدت ملی شدند که از حمایت جامعه جهانی برخوردار شد. دوم اینکه محمود عباس (ابومازن) رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین در آخرین سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل لحن و ادبیات کاملا متفاوتی در پیش گرفت و با خطاب قرار دادن رژیم صهیونیستی به عنوان "نسل کش"، "نژادپرست" و "جنایتکار جنگی" از تمایل خود برای پیگرد قضایی جنایات این رژیم خبر داد و در صورتی که وی بر مواضع خود باقی بماند، بتدریج به حاشیه امنی که رژیم صهیونیستی تاکنون در ارتکاب جنایات جنگی از آن برخوردار بود، پایان داده خواهد شد. زیرا از حدود دو سال پیش با ارتقاء جایگاه فلسطین در سازمان ملل نمایندگی فلسطین از این امکان برخودار شده است که به عضویت بسیاری از نهادهای بین المللی همچون دیوان کیفری بین المللی در آید و امکان پیگرد قضایی جنایات جنگی رژیم صهیونیستی را پیدا کند.

در مجموع از آنچه که گفته شد، مشخص می شود که اظهارت تهاجمی نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل پیش از اینکه جنبه ابتکاری  و ماهیتی مقتدرانه داشته باشد کاملا جنبه انفعالی داشته که از روی ترس و اضطراب صورت گرفته است. چرا که از یکسو مهلت تعیین شده در چارچوب توافقنامه ژنو برای حل موضوع هسته ای ایران به زمان نهایی نزدیک می شود (که در صورت حل آن هم پروژه ایران هراسی برای همیشه به تاریخ خواهد پیوست و هم اینکه پرونده اتمی رژیم صهیونیستی به عنوان تنها دارنده سلاح اتمی در سیبل توجه جامعه جهانی قرار خواهد گرفت) و از دیگر سو روند تحولات در عرصه فلسطین به گونه ایی پیش می رود که بار دیگر جامعه فلسطینی را صرف نظر از گرایشات سیاسی و مذهبی انها به سمت اتحاد و همگرایی  در برابر دشمن صهیونیستی سوق می دهد.

با اینحال نباید از این واقعیت غافل شد که ائتلاف به اصطلاح ضد داعش به رهبری امریکا و ابراز تمایل برخی از اعضای عربی این ائتلاف همچون عربستان برای استفاده از این ائتلاف برای مقابله با جنبش های اخوان المسلمین در منطقه رژیم صهیونیستی را نیز به استفاده از این ائتلاف برای مقابله با جنبش های مقاومت در فلسطین به وسوسه انداخته است و از این لحاظ بخشی از اظهارات تهاجمی نتانیاهو در سازمان ملل را می توان متاثر از تشکیل این ائتلاف دانست .
احمد کاظم زاده تحلیل گر خاورمیانه