روز جهانی همبستگی با فلسطین، اما...

خبرگزاری قدس (قدسنا)؛ گروه تحلیل و تفسیر

روز شنبه 8 آذربرابر 29 نوامبر روز جهانی همبستگی با ملت فلسطین بود که از سال 1977 از سوی مجمع عمومی سازمان ملل برای دلجویی از فلسطینی ها بابت نقش این مجمع در تصویب قطعنامه 181 درباره تقسیم فلسطین در سال 1947 به همین نام نامگذاری شده است . بی تردید یکی از روز های سیاه در تاریخ فلسطین روز 29 نوامبر سال 1947 است که در آن قطعنامه تقسیم فلسطین به سه بخش اسرائیلی ، فلسطینی و بین المللی تصویب شد و اگر چه این قطعنامه با مخالفت فلسطینی ها و دولت های عربی مواجه شد اما با شکستن قبح اشغال فلسطین ،مهاجران صهیونیست را بر آن داشت که در 14 مه 1948طی برنامه از پیش طراحی شده جنگ خونین را علیه ساکنان فلسطینی اراضی اشغالی به راه بیندارند و با اشغال 78 درصد خاک فلسطین نزدیک به یک میلیون سکنه فلسطینی این اراضی را از خانه و کاشانه خود آواره سازند و دولت مورد نظر خود را در بیش از دو سوم خاک فلسطین تشکیل دهند حال آنکه در قطعنامه تقسیم فلسطین صهیونیست ها مجاز به تشکیل دولت یهود در حدود 50 درصد خاک فلسطین بودند .

با این پیشینه آنچه که از سوی مجمع عمومی سازمان ملل به روز جهانی همبستگی با ملت فلسطین نامگذاری شده به نوش داروی بعد از مرگ سهراب می ماند که در عین حال بر نقش این سازمان در اشغال فلسطین سرپوش می گذارد.با اینحال از آنجا که این روزاز 31 سال پیش به روز نمادین در همبستگی و همدردی با فلسطینی ها تبدیل شده است از اینرو همه ساله معمولا با برگزاری مراسم هایی در داخل و خارج فلسطین همراه می شود .

یکی از نکات قابل تامل در باره مراسم امسال این بود که با توجه به وضعیت جدیدی که در فلسطین حاکم شده است (ازجمله :اینکه امسال  نه تنها به محاصره نزدیک به دو میلیون فلسطینی در غزه علیرغم امضای توافقنامه‌آتش بس پایان داده نشد بلکه با ایجاد منطقه حائل از سوی دولت مصر در مرز رفح حلقه محاصره بیش از پیش تقویت شده است ، یا اینکه رژیم صهیونیستی با تصویب طرح تشکیل دولت ملی یهود تصمیم خود را برای اخراج بیش از یک میلیون و ششصد هزار فلسطینی ساکن اراضی اشغالی سال 1948 موسوم به اسرائیل علنی کرده است و در نهایت اینکه شکست کامل مذاکرات فلسطین روابط میان رژیم صهیونیستی وتشکیلات خودگردان را متشنج و به مرحله رویارویی رسانده است )انتظار می رفت روز همبستگی با فلسطینی ها به فرصتی برای ابراز مواضع جامعه جهانی درباره این مسائل تبدیل شود و شعار همبستگی با فلسطینی ها تا حدودی صورت عملی و واقعی به خود بگیرد .اما نه تنها چنین نشد بلکه مراسم های محدودی که در سازمان ملل  و یا خارج از آن برگزار شد و یا بیانیه هایی که از سوی برخی از گروههای مقاومت وکشورهایی مانند ایران وروسیه صادر شد در رسانه ها و خبرگزاری غربی و حتی عربی بایکوت شد و درنتیجه روز جهانی همبستگی با ملت فلسطین وسالروزتصویب قطعنامه تقسیم فلسطین درمجمع عمومی در بی خبری قرار گرفت .

درخصوص اینکه چرا خبرگزاری های غربی از یاد آوری روز همبستگی جهانی با مردم فلسطین و قطعنامه تقسیم فلسطین خودداری کرده اند ، به نظر می رسد علت این مسئله علاوه بر اینکه مظلومیت تاریخی فلسطینی ها و چهره اشغالگرانه صهیونیست ها را یاد‌آوری می کند ،به سقف بالایی مربوط می شود که در قطعنامه 181 برای  دولت فلسطینی در نظر گرفته بود که حدود 47 درصد خاک فلسطین را شامل می شد اما اکنون رویکرد دولت های غربی بر تشکیل دولت فلسطینی در اراضی اشغالی سال 1967 قرار دارد که حداکثر 22 درصد خاک فلسطین را شامل می شود و این در حالی است که بخش عمده ای از این اراضی نیز به احداث شهرک های یهودی نشین اختصاص یافته است.

اما شاید بتوان گفت قابل تامل ترین و سوال برانگیزترین نکته درباره "روز جهانی همبستگی با فلسطین" امسال به مواضع کشورهای عربی مربوط می شود و با وجود اینکه در این روز کمیته پیگیری طرح صلح عربی طی نشستی فوق العاده در قاهره از طرح تشکیلات خودگردان مبنی بر تعیین ضرب الاجل برای خروج رژیم صهیونیستی از کرانه باختری و شرق بیت المقدس ظرف دو سال آینده حمایت کرد و کمیته چهارنفره ای را به منظور پیگیری و تصویب قطعنامه ای در اینباره درشورای امنیت تعیین کرد اما در بیانیه خود هیچ اشاره ای به روز جهانی همبستگی  با مردم فلسطین و قطعنامه تقسیم فلسطین نکرد که اتخاذ چنین رویکردی از وجود تناقض در مواضع اعلامی و اعمالی این کشورها پرده برمی دارد و آنچه دراین میان تردید برانگیز است اینکه خود عربستان که طرح صلح عربی بنام ملک عبد الله پادشاه این کشور معروف شده از مواضع قبلی خود عقب نشینی نکرده است و برای نزدیکی به رژیم صهیونیستی برخلاف گذشته دیگر از بحران فلسطین به عنوان مناقشه عربی - اسرائیلی نام نمی برد و به جای آن از مناقشه فلسطینی -اسرائیلی  استفاده می کند و این دقیقا همان چیزی است که این رژیم سال ها در پی آن بود و می خواست مسئله فلسطین را از یک موضوع اسلامی -عربی به یک موضوع داخلی تقلیل دهد.

احمد کاظم زاده کارشناس مسائل خاورمیانه