تاسف رژیم صهیونیستی از مرگ ملک عبد الله؛ چرا !؟

خبرگزاری قدس ؛ گروه تحلیل و تفسیر

با اعلام مرگ ملک عبد الله پادشاه عربستان هر یک از کشورها  متناسب با سطح روابط خود با این کشور در برابر آن واکنش نشان  دادند  و برخی از آنها مانند السیسی  رئیس جمهور مصر که حضور خود را در مقام ریاست جمهوری مدیون عربستان می داند سفر خود را به مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس نیمه تمام گذاشت و برای شرکت در مراسم خاکسپاری خود را به ریاض رساند. سران کشورهای غربی نیز ضمن ارسال پیام های تسلیت و تمجید از عملکرد ملک عبد الله در پیشبرد روند اصلاحات ،برای ادای احترام به وی و بخصوص برای استمرار بخشیدن به روابط و همکاری های خود با عربستان در دوران پادشاه و ولیعهد جدید به عربستان سفر کردند که همه این تحرکات مسبوق به سابقه بوده و چندان غیر طبیعی به نظر نمی رسد.اما آنچه در این میان قابل تامل به نظر می رسد رویکرد مشابه مقامات صهیونیستی  از جمله رئیس فعلی و قبلی این رژیم است که در قبال مرگ ملک عبد الله اتخاذ کرد و انچه که باعث تعجب است اینکه این رژیم برخلاف کشورهای غربی  هنوز دارای روابط و مراودات رسمی با عربستان نیست .حال سوال این است که چه عواملی باعث اتخاذ یک چنین رویکردی از سوی رئیس رژیم صهیونیستی در قبال مرگ ملک عبد الله شده و چه هدف و یا اهدافی را در این زمینه اتخاذ می کند ؟

در پاسخ باید گفت هر چند رژیم صهیونیستی و عربستان هنوز به طور رسمی روابط رسمی دیپلماتیک بر قرار نکرده اند و عربستان هنوز به طور رسمی این رژیم را شناسایی نکرده است اما در ائتلاف بندی های منطقه ای که در یک دهه و نیم اخیر شکل گرفته است در کنار رژیم صهیونیستی قرار گرفته است که  مصادیق آن را در جنگ های 33 روزه سال 2006 لبنان  ، 22 روزه سال 2008 در غزه ،  بحران و جنگ داخلی جاری در سوریه و یا موضوع هسته ای ایران مشاهده کرد .از این دید طبعا یکی از اهداف مهمی که تل آویو از ابراز پیام تسلیت به مرگ پادشاه عربستان دنبال می کند این است که بیش از پیش خود را به عربستان نزدیک و در عین حال روابط مخفیانه خود را با این کشور علنی و آشکار سازد  و از حوزه های امنیتی و اطلاعاتی به سیاسی و اقتصادی گسترش دهد .

 از طرف دیگر به هر میزانی که مقابله با محور مقاومت وزن و جایگاه ویژه در سیاست منطقه ای عربستان برای خود باز کرده است به همان میزان از وزن و جایگاه مسئله فلسطین کاسته شده است به گونه ایی که در قبال تحولات اخیر فلسطین  و حتی جهان اسلام از جمله اهانتی که به ساحت مقدس پیامبر گرامی اسلام در ماجرای شارلی ابدو وارد شد ، عربستان به عنوان مدعی رهبری اسلام و خادمین الحرمین هیچ تحرکی از خود نشان نداد و حتی از کشورهای آفریقایی نیز عقب افتاد و همین رویکرد منفعلانه  عربستان بر رویکرد اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی نیز سایه افکند .گذشته از اینها وقتی ملک عبد الله پادشاه فقید عربستان در سال 2000 میلادی طرح صلح عربی مبنی بر شناسایی اسرائیل در ازای عقب نشینی از اراضی اشغالی سال 1967 را پیشنهاد کرد ،این فرصت برای این رژیم فراهم شد تا کشورهای سازشکار عربی از جمله عربستان را به اجرای شق اول این معادله یعنی شناسایی این رژیم سوق دهد بدون اینکه هیچ گامی ولو جزئی به سمت خروج از اراضی اشغالی 67 19بردارد که  از جمله مصادیق روشن در این زمینه می توان به  ادامه بی وقفه شهرک سازی ها در کرانه باختری و شرق بیت المقدس و یا ادامه اشغال جولان و حتی تلاش برای گسترش دامنه اشغال جولان  و ایجاد کمربند امنیتی در آن اشاره کرد .

هر چند از طرح صلح ملک عبد الله به عنوان گامی در مسیر حل بحران فلسطین و خاورمیانه تعبیر شد اما به نظر می رسد ارائه این طرح با این هدف صورت گرفت که ملک عبد الله  (که از جناح عیر سدیری ها بود)بتواند حمایت دولت وقت امریکا و لابی های یهودی را کسب کند تا بتواند با رقبای سدیری خود در داخل خاندان سعودی مقابله کند . هرچند رژیم صهونیستی هیچ وقت خود را به اجرای این طرح متعهد ندانست و حتی درطرح های پیشنهادی اخیر به شورای امنیت درباره تشکیل دولت فلسطینی ،قطعنامه های 242 و 338 شورای امنیت( که در آنها طبق طرح پیشنهادی ملک عبد الله بر عقب نشینی اسرائیل از اراضی اشغالی 1967 تاکید شده است )از الحاقیه این طرح ها حذف شده است اما ارائه این طرح قبح شناسایی اسرائیل را از سوی کشورهای عربی از جمله عربستان شکست و زمینه ای فراهم کرد که این کشورها با خیال راحت و در پوشش صلح به سمت اسرائیل حرکت کنند و حتی تا مرز ائتلاف منطقه ای هم پیش بروند. از اینرو با توجه به این آثار و نتایج  مشخص می شود که چرا رژیم صهیونیستی نیز همانند کشورهای غربی که با عربستان روابط گسترده ای دارند ،خود را در غم مرگ ملک عبد الله شریک دانسته است .