غزه؛ 360 کیلومتر"امید و انتظار"در میان ویرانه های نا امیدی

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) "آلیس سو" خبرنگار مجله امریکایی" آتلانیک" پس از سفر  اخیر خود به غزه در مقاله ای توصیفی و در تشریح وضعیت این روزهای این منطقه محاصره شده و جنگ زده اینگونه نوشته است  : " 8 ماه از آخرین جنگ صورت گرفته میان اسراییل و حماس می گذرد و غزه هنوز در ویرانی ها باقی مانده است. پس از 5 دقیقه رانندگی از گذرگاه شمالی نوار غزه به بیت هانون می رسیم، شهری که در طول تهاجم سال گذشته اسراییل به شدت از زمین و آسمان بمباران شد و آسیب دید، آسمان درخشان آبی درمیان ساختمان هایی گسترده شده است که انگار شخصی تکه های بزرگی از آنها را گاز زده و خورده است. اتاق خواب ها و آشپزخانه های نیمه ویران، کابل های برق از هم پاشیده، اسباب و اثاثیه منازل بیرون ریخته شده و کتاب های درسی پاره شده را می توان در همه جا دید. ساکنان غزه نیز از درون چادرهای خود زیر چشمی به ویرانه های خانه های خود نگاه می کنند درست مانند بیگانه ای که به سیاره ای ناشناخته رسیده اند.

در شهر غزه، بر پرچم ها و شعارهای جنبش حماس که  بر بالای بامهای و بر دیوارهای شهر به چشم می خورد نوشته شده است: "مقاومت، ای فلسطینیان، پشتکار و مبارزه شما تنها امید شما برای آزادی است".
با گشتی در داخل این شهر، نقاشی هایی از کبوتران و کودکانی که دست در دست یکدیگر داده اند، تانک های منفجر شده و حکاکی ستاره پرچم اسراییل بر روی یک سطل آشغال را خواهید دید.

زمانی که از فلسطینیان  ساکن این منطقه درباره زندگی روزمره شان سوال می پرسم آنها می گویند: "منتظریم"، آنهایی که از جنگ 51 روزه سال قبل جان سالم به در برده اند،  در 360 کلیومتر مربع از آسیب های روانی و "تناقض" به دام افتاده اند و از جنگ و محاصره در حال خفگی هستند، آنهایی که از مقامات فلسطینی برای یافتن راه حل و از جامعه جهانی ناامید شده اند. آنها بدون شغل و امداد برای ایجاد تغییرات به انتظار نشسته اند.

احمد جوان 20 ساله فلسطینی با برادر 19 ساله اش از منطقه شجاعیه که در طول حملات سال قبل اسراییل شدیدترین تلفات را متحمل شد،  تنها بازماندگان خانه خود هستند و برخی مواقع آهن قراضه می فروشند و بعضی از روزها نیز در میان ویرانی ها به دنبال عکس ها و لباس های قدیمی خانواده خود می گردند.

دانشجوی 21 ساله پرستاری از دانشگاه شهر غزه نیز می گوید: "زمانی که اسراییل ما را می کشد، حماس تنها گروهی است که هرکاری برای دفاع از ما می کند".
 
دانشجوی دیگری می گوید که اگر انتخابات اکنون اجرا شود به حماس رای خواهم داد. "سیاست مداران" فلسطینی "فاسد" شده اند، ولی با این وجود حماس را ترجیح می دهم. وی می گوید: "همگی ما می دانیم که اگر از مقاومت دست بکشیم، اسراییل همه ی ما را قلع و قمع خواهد کرد، ما در این راه خرد شدیم، خرد شدیم و خرد شدیم، چه در مصالحه با اسراییل و چه در مقاومت در راه آرمانمان  قربانی خواهیم شد ، پس ما مقاومت را انتخاب می کنیم ".

"کمال عیاد" 23 ساله که مادر و خواهر باردارش در بمباران های شجاعیه در جنگ سال قبل کشته شده اند می گوید: "تا زمانی که در سردخانه بر سر جنازه های آنها رسیدم از موضوع خبر نداشتم، من صورت خواهرم و روسری و حلقه ی مادرم را در آنجا دیدم". خواهر دیگرش هنوز در بدن خود یک گلوله انفجاری را دارد که به دلیل کمبود امکانات، احتمال عمل شدن او در داخل نوار غزه وجود ندارد و تنها با مجوز مقامات اسراییلی اجازه خروج از نوار غزه داده می شود.

با سفر به شهر بیت لاحیا در شمال شهر غزه با گروهی 12 نفره از مردانی مواجه شدیم که شغلی نداشتند، از آنها سوال پرسیده شده که مردم غزه چه چیزی می خواهند؟ که "محمد کیلانی 29 ساله در پاسخ گفت: "اگر از 12 ساعت در طول روز، تنها به ما یک ساعت برق بدهید، ما تبدیل به خوشحال ترین مردم دنیا خواهیم شد".

 دوستش علی به شوخی می گوید که  غزه مانند بهشت شده است چراکه هیچ کس کاری انجام نمی دهد زیرا اصلا هیچ شغلی برای انجام دادن نیست.

"لوسی سی" در پایان مقاله توصیفی خود نوشته است: یک شب زمانی که بر روی پشت بامی ایستاده بودم تمام شهر در سیاهی مطلق غرق شده بود و تنها سه نقطه روشن دیده می شد، ساختمان های تماما روشن اسراییلی ها در آن طرف مرز نوار غزه، کمپ آموزش های نظامی حماس و بالا تر از همه ماه کامل در آسمان. در همین حال دختری به من گفت: "تو در هیچ جای دیگر ماه را اینطور نخواهی دید، و روشنی و نور آن را درک نخواهی کرد ، هر زمانی که خواستی ماه را اینگونه ببینی به اینجا بیا ، البته نه در طول جنگ بعدی، آن زمان ، زمان بدی است ، پس از آن دوباره به اینجا بیا، ما در همین جا خواهیم بود."