آل سعود دچار جنون سیاسی شده است

خبرگزاری قدس (قدسنا)، *گروه تحلیل و تفسیر:

سپردن شخصیت فرهیخته ای چون " آیت الله نمر باقر النمر" به جوخه اعدام، رفتاری نابخردانه و تهی از هرگونه محاسبات سیاسی – سوای محاسبات شرعی و تاریخی – است که فقط از حاکمانی چون آل سعود و سلف نابخرد آنها در طول تاریخ بر می آید.

در این باره برخی مسایل را باید برشمرد:

یکی این که این اقدام شتابزده بی تردید حاصل کینه ای کهنه است که در رهگذر شکست های سیاسی و اجتماعی فرقه آل سعود در منطقه غرب آسیا حاصل شده است. آل سعود چنته سیاسی خود را از هر تدبیری خالی دیده است و لذا دست به رفتارهای جنون آمیز می زند و این جنون سیاسی ظاهرا بعد از هلاکت "زهران علوش"، سرکرده تروریست های سوری به اوج خود رسیده است.

قرائن نشان می دهد "علوش" با کاریزمای سیاسی و اجتماعی که داشت گزینه نهایی سعودی ها و هم قطاران منطقه ای آنها برای خواب پریشان جایگزینی "بشار اسد" رئیس جمهور سوریه بود و مرگ او خواب آنها را برای دوران بعد از اسد بر هم زد.

"علوش" نامزد بی بدیل وهابی ها برای تشکیل سوریه ای با محوریت نوکری شیطان بزرگ بود و آخرین بار برنامه های خود را چند هفته قبل از هلاکتش در ریاض با امرای وهابیت هماهنگ کرده بود. آل سعود شتابزده "نمر" را به جوخه اعدام سپرد تا به خیال خود موازنه قوا را تغییر دهد اما هیچ بنایی بر خون مظلومان استوار نخواهد ماند.

آل سعود با این قتل سیاسی که بعد از قتل هزاران محب آل رسول (ص) در کشورهای مختلف منطقه روی داد فقط گور سیاسی خود را عمیق تر کرد و عمر سیاسی خود را کوتاه تر ساخت.

تقدیر تاریخ است که خون مظلومان پاگیر حکام ظلمه خواهد شد. چون خون مظلومان، خون خداست و خدا خود منتقم آنان است و آل سعود در سرنوشت تاریخی خود با ظهور اسم خدا مواجه خواهد شد که باسم الله القاصم الجبارین. آری، خدا این فرقه را در هم خواهد کوبید.

آل سعود دستش تا مرفق به خون هزاران بی گناه آغشته است. از زوار خدا در دهه شصت تا زوار خدا در دهه نود و از هزاران بی گناه در یمن و پاکستان تا هزاران بیگناه در عراق و نیجریه. این ها خون خداست و خدا منتقم دشمنان است. استکبار بین المللی همین حالا باید به دوران بعد از آل سعود فکر کند هرچند این فکر چون کابوسی سیاسی آنها را رها نخواهد کرد.

اما از جهت شهید بزرگ استان قطیف باید گفت "نمر" در شهادتش به امام مظلوم ما حضرت "موسی الکاظم" (ع) اقتدا کرد که با رفتار سیاسی خود در زندان و بیرون آن حکومت جائران را در هم کوبید. افرادی چون "نمر" همین بودنشان گناهشان است. «وجودک ذنبک». "نمر" چون خاری در گلوی امرای وهابیت بود و همین بودن او بود که محبوبیت نداشته آل سعود را نابود می کرد.

"نمر" رفت و به اجداد صالحینش پیوست. اما اندیشه مقاومت او برجاست. منتقم خون او هم برجاست.


* علی حاج محمدی