بیم و امیدهای فلسطین در سال 94 و فرصت و تهدیدهای آن در سال 95

خبرگزاری قدس (قدسنا)؛ گروه تحلیل و تفسیر

بررسی تحولات فلسطین در یکسال گذشته نشان می دهد که برخی از تحولات امیدوارکننده و برخی دیگر نگران کننده و در عین حال  تاسف بار است . یکی از عواملی که باعث امیدواری می شود مقاومت جانانه و بی سابقه ای است که مردم غزه همچون سال های گذشته از خود نشان دادند و یکسال دیگر محاصره همه جانبه دشمن صهیونیستی را علیه خود با موفقیت اما با تحمل سختی های زیاد و طاقت فرسا پشت سرگذاشتند. از دیگر عوامل امیدواری این است که در کرانه باختری رود اردن و حتی در داخل سرزمین های اشغالی سال 1948 موسوم به اسرائیل نیز فلسطینی ها در برابر تعرضات روز افزون صهیونیست ها به مسجد الاقصی ساکت ننشستند و انتفاضه ای را بنام انتفاضه قدس آغاز کردند که در مقایسه با انتفاضه های اول و دوم از یکسری ویژگی های جدیدی برخوردار است که کنترل آن را برای دشمن صهیونیستی مشکل و تا حدودی غیرممکن کرده است .

در انتفاضه های قبلی طرف اصلی رژیم صهیوینستی گروههای فلسطینی بودند و این رژیم به اقتضای شرایط یا با اعمال زور و سرکوب و یا از طریق مذاکره و سازش آنها را به توقف حملات وادار می کرد و خیالش را تا حدودی راحت می کرد.

اما در انتفاضه جدید  این رژیم نه گروههای فلسطینی بلکه همه مردم را در برابر خود می بیند که هر آن امکان دارد با هر وسیله ممکن از جمله چاقو به حمله ضد صهیونیستی متوسل شود.
همین امر موجب شده است که اسرائیلی ها حتی از سایه فلسطینی ها بخصوص جوانان دچار هراس و وحشت شوند .

باز از دیگر امیدواری های که می توان در این راستا به آن اشاره کرد این است که رژیم صهیونیستی تصور می کرد ناارامی ها وآشوب های داخلی در کشورهای عربی برای همیشه فلسطین را از سیبل توجه جامعه جهانی خارج خواهد کرد اما آغاز انتفاضه جدید نشان داد که فلسطینی ها حتی بدون اتکاء به کشورهای عربی و اسلامی نیزمی توانند به مقاومت خود ادامه دهند و آرمان فلسطین را زنده نگه دارند .

در واقع یکی از کارکردهای انتفاضه سوم این است که فلسطین را دوباره از حاشیه به متن آورد و دوباره آن را در سیبل توجه قرار داد . از طرف دیگر برخلاف تصور رژیم صهیونیستی شکست طرح براندازی در سوریه برنگرانی های این رژیم افزود چرا که موجب گشایش جبهه جدید علیه این رژیم در جولان شد .

تحولات فلسطین با وجود برخی امیدواری ها از برخی جهات دیگر تهدید آمیز و نگران کننده است که نمایی از آن در سال گذشته آشکار شد. یکی از شاخص های موجود در این زمینه این است که در عرصه داخلی متاسفانه تلاش جدی برای تقویت اتحاد داخلی صورت نگرفت و تلاش های صورت گرفته نیز به نتیجه نرسید و روند آشتی فتح و حماس عملا متوقف شد .

از دیگر شاخص ها این است که سازمان کنفرانس اسلامی (که بعدها به سازمان همکاری اسلامی تغییر نام داد ) وهمچنین اتحادیه عرب بیش از پیش از آرمان فلسطین فاصله گرفتند و نه تنها هیچ نشست اضطراری در قبال  تعرضات مکرر صهیونیست ها به مسجد الاقصی و توسعه طلبی های رژیم صهیونیستی در کرانه باختری برگزار نکرد بلکه بیش از پیش تحت کنترل و نفوذ عربستان قرار گرفت که بیش از پیش روابط و همکاری های خود را با رژیم صهیونیستی علنی می کند .

در این راستا عربستان موقعیت و جایگاه خود را به آلت دست این رژیم تقلیل داد و با برگزاری نشست هایی در چارچوب شورای همکاری خلیج فارس و اتحادیه عرب بزرگترین حامی و پشتیبان ملت فلسطین یعنی حزب الله را در فهرست گروههای تروریستی قرار داد و از این طریق دل صهیونیست ها را شاد کرد .

باز از دیگر شاخص ها می توان به این اشاره کرد که تشکیلات خودگردان با وجود ارتقا جایگاه حقوقی فلسطین در سازمان ملل که امکان پیگرد قضایی رژیم صهیونیستی را بابت ارتکاب جنایات جنگی فراهم می کند ،از تلاش های خود در این زمینه دست کشید .

این در حالی است که امریکا رسما به تلاش های خود برای حل بحران فلسطین بر اساس طرح تشکیل دو دولت پایان داد و بدین ترتیب دست دولت نتانیاهو را برای ادامه اقدامات شهرک سازی در اراضی اشغالی سال 1967 بازگذاشت.به نظر می رسد دستکم دو عامل در این زمینه موثر بوده است:نخست امضای توافق هسته ای با ایران بود که موجب شد امریکا برای مقابله با مخالفت ها و سنگ اندازی های رژیم صهیونیستی امتیازات کلانی در اختیار این رژیم قرار دهد و به عنوان بخشی از این امتیازات از پیگیری طرح تشکیل دو دولت دست کشید .

دوم ورود امریکا به مبارزات انتخابات ریاست جمهوری است که همچون گذشته نیاز حزب حاکم را به لابی یهودی فعال در این کشور بازگو می کند .

از دیگر مواردی که می توان از آن به شاخص نامیدی و یا چالش برانگیز در حوزه فلسطین در سال گذشته نام برد ،فرصت سازی راستگرایان اسرائیلی از مشارکت نوجوانان و کودکان فلسطینی در انتفاضه قدس برای هدف قرار دادن انهاست بدون اینکه از سوی مراجع بین المللی تحت مواخذه قرار گیرد . ازآنجا که  مشارکت  جوانان و نوجوانان فلسطینی در اراضی اشغالی صورت می گیرد (که مطابق قطعنامه های سازمان ملل این رژیم مکلف به خروج بدون قید و شرط ازانهاست) لذا حملات انها علیه  صهیونیست ها رد چارچوب اصل حق دفاع مشروع قابل توجیه است حال آنکه  تیراندازی نظامیان صهیونیستی علیه جوانان و نوجوانان فلسطینی به هیچ وجه در چارچوب اصل دفاع پیشدستانه نمی گنجد و مطابق اصول و قوانین بین المللی در مراجع قضایی بین المللی قابل پیگرد است .

بر اساس روندی که تحولات فلسطین در سال گذشته طی کرد می توان دورنمای سال اینده سرزمین های اشغالی را نیز در این چارچوب ارزیابی کرد که توامان با بیم و امید و فرصت و تهدید همراه خواهد بود و این بدین مفهوم است که با مدیریت می توان بر فرصت و امیدها افزود و از بیم ها و تهدیدها کاست . در صورتی که روند مذاکرات سیاسی در حوزه حل بحران های سوریه ، یمن و لیبی با موفقیت پیش رود ، فشارها بر رژیم صهیونیستی برای حل بحران فلسطین نیز افزایش خواهد یافت و بر همین اساس این رژیم نهایت تلاش خود را برای به شکست کشاندن مذاکرات سیاسی برای حل بحران های خاورمیانه بکار خواهد گرفت و در صورت ناکامی در این زمینه به ایجاد بحران های موازی و حاشیه ای دیگر دست خواهد زد .

تمام / سش 24