امکان سنجی دخالت نظامی رژیم صهیونیستی در سوریه

خبرگزاری قدس (قدسنا)؛ گروه تحلیل و تفسیر : در ابتدای ایجاد بحران و نا آرامی ها در سوریه از سال ۲۰۱۱میلادی و آغاز به اصطلاح بهار عربی، رژیم صهیونیستی در مواضع اعلامی اش  به عدم دخالت در مسائل داخلی سوریه تاکید می کرد اما سیاست اعمالی اسرائیل مداخله پنهان به نفع معارضین و تروریست ها و در راستای تضعیف دولت سوریه بود و به مرور و به ویژه از سال ۲۰۱۳ میلادی و پس از فتح دو شهر راهبردی "القصیر" و "یبرود" در ریف دمشق و یکی از شهرهای سلسله جبال القلمون ، توسط نیروهای مقاومت و اینکه تروریست‌های حاضر در این مناطق (به خصوص داعش) یا وارد مرزهای "لبنان" شده یا به حلب پناه برده‌اند زمینه برای دخالت های بیشتر اسرائیل علیه دولت سوریه مساعد تر شد و این رژیم از پیشروی های راهبردی دولت سوریه و نیروهای مقاومت احساس خطر جدی کرد .

آزادسازی شهر راهبردی القصیر امکان ترانزیت سلاح به داخل سوریه از مرزهای لبنان را به میزان زیادی کاهش داد و حاکمیت دولت سوریه را  بار دیگر بر این مناطق برگرداند و  مناطق علوی نشین از سواحل دریای مدیترانه تا دمشق را تحت تسلط دولت سوریه مجددا  یکپارچه کرد.

شهر استراتژیک یبرود در ریف دمشق نیز که طی مدت دوسالی در اختیار تروریست ها بود ، نقش گذرگاهی( ۱۸ گذرگاه مرزی بسته شد) را برای رفت و آمد آنها به لبنان از طریق شهرک عرسال  را فراهم می کرد و همین نقطه بود که سبب اتصال تروریست ها با مزارع شبعا لبنان که تحت تصرف رژیم صهیونیستی است را فراهم می کرد.

با آزادسازی یبرود و القصیر بود که رژیم صهیونیستی احساس خطر کرد . البته این رژیم هنوز بطور رسمی اعلام می کند که  در سوریه دخالت نظامی نمی کند و تنها دو مورد را مجزا کرده است:
۱- کمک های انسان دوستانه و پزشکی و بیمارستانی به بقول خودش معترضین (تروریست ها)
۲- تحرکات هدفمند حزب الله و ایران در جهت تسلیح و تقویت جبهه مقاومت مثلا درقالب ارسال محموله های تسلیحاتی

رژیم صهیونیستی این دو عرصه را برای مداخله خود در سوریه باز گذاشته است. البته این دو مورد می تواند تفاسیر و توجیهات و مصادیق مختلف و منبسط پیدا کنند. مورد اول در حوزه حقوق بشری و انسان دوستانه قراردارد و مورد دوم حفاظت از امنیت رژیم تلقی گردد. اما در خود اسرائیل گرایش غالب طی این پنج سال عدم مداخله در سوریه بوده است که اخیرا اعتراضاتی را به دنبال داشته است و نمونه های آن را در کنفرانس امنیتی راهبردی هرتزلیا شاهد بودیم که برخی از استراتژیست های این رژیم خواستار مداخله مستقیم در سوریه به ضرر دولت سوریه بودند و عدم مداخله را مضر به منافع این رژیم می دانستند.

حتی هرتسی هیلفی، رئیس دستگاه اطلاعاتی رژیم صهیونیستی، موساد، گفت: " اسرائیل نمی خواهد بحران سوریه با شکست داعش پایان پذیرد زیرا خروج قدرت های بزرگ از منطقه و تنها ماندن اسرائیل مقابل حزب الله و ایران که از قدرت بالایی برخوردار هستند خطر بزرگی برای اسرا ئیل محسوب مى شود؛ به همین دلیل ما باید در موضوع سوریه ایفای نقش کنیم تا به این مرحله خطرناک نرسیم"

اما در کل می توان گفت که دیدگاه عدم مداخله اسرائیل بجز آن دو حوزه فوق الذکر، غلبه دارد لذا اگر مداخله ای نظامی از سوی رژیم صهیونیستی در سوریه رخ دهد ، بصورت موردی و محدود  بیشتر متصور است.

* دکتر علیرضا عرب عضو کمسیون سیاسی و امور بین الملل جمعیت دفاع از ملت فلسطین