پس از 34 سال دنیا همچنان انگشت به دهان جنایت صبرا و شتیلا است

قبل از کشتن آنان را شکنجه می دادند چشم هایشان را درمی آوردند، زنده زنده پوستشان را می کندند، شکم ها را می دریدند، به زنان و دختران …..

امروز جمعه مصادف با 34 امین سالروز نسل کشی فلسطینیان در صبرا و شتیلا به دست صهیونیست ها است. حادثه فاجعه بار و تکان دهنده ای که شانزدهم سپتامبر سال 1982 رخ داد ولی استکبار جهانی مدعی دفاع از دموکراسی و حقوق مدنی در قبال آن سکوت معناداری داشت.

دنیا به مدت سه روز ( 16 – 17 – 18 سپتامبر سال 1982 ) در اردوگاه های فلسطینی صبرا و شتیلا در جنوب بیروت شاهد به خاک و خون کشیده شدن هزاران زن و کودک و پیر و جوان آواره فلسطینی توسط صهیونیست ها به فرماندهی آریل شارون وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و مزدوران وی یعنی نیروهای فالانژ بود. این دو اردوگاه در محله‌های فقیر جنوب بیروت قرار داشت و آوارگان فلسطینی را در خود جای داده بود.

گفته می شود در زمانی که رژیم صهیونیستی این جنایت را مرتکب شد 20 هزار نفر در اردوگاه های صبرا و شتیلا در غرب لبنان زندگی می کردند که 3500 تا 5000 هزار نفر از آنان شهید شدند.

جنایت صهیونیست ها علیه صبرا و شتیلا با محاصره این اردوگاه ها به دستور آریل شارون که در آن زمان رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل بود رخ داد. این نسل کشی در سانسور کامل رسانه ای صورت گرفت و در آن از سلاح های فسفری استفاده شد در حالی که مدعیان حقوق بشر از جمله آمریکا و غرب در قبال آن سکوت کامل اختیار کردند.

نظامیان ارتش رژیم صهیونیستی به فرماندهی آریل شارون سه ماه پیش از وقوع این کشتار در سال 1982 پس از عبور از مرز لبنان تا مرکز بیروت پیشروی کردند و این شهر به طور کامل زیر یوغ اشغال صهیونیست ها قرار گرفت.

در پی این یورش وحشیانه، رژیم صهیونیستی معاهده به اصطلاح صلحی را بر مسئولان لبنانی که در آن زمان درگیر جنگهای داخلی بودند، تحمیل کرد و سران صهیونیست و شخص شارون در توجیهی مزورانه، هدف از اشغال بیروت را خارج ساختن گروههای فلسطینی از این کشور به عنوان منبع «تشنج » خواندند!

شارون از دلایل دیگر این تهاجم را از بین بردن ساختار سازمان آزادیبخش فلسطین در لبنان ذکر کرد و مدعی شد با این کار دولت لبنان از قدرتی برخوردار خواهد شد که بتوان با آن به عنوان طرف مورد گفتگو به بحث پرداخت.


صهیونیست ها با تقویت گروه طرفدار خود در لبنان (فالانژیست ها) "بشیر جمیل" رهبر وقت حزب فالانژ (معروف به کتائب) را به ریاست جمهوری لبنان سوق دادند اما وی بیش از 3 هفته در راس حکومت نبود چرا که بر اثر انفجار بمب به همراه 18 نفر از اعضای حزب کتائب کشته شد.

ترور بشیر جمیل و حضور هزاران نظامی صهیونیست در بیروت آریل شارون را بر آن داشت که با بهره برداری از این فرصت و به بهانه انتقام خون جمیل با همکاری مزدوران لبنانی خود ساکنان اردوگاه صبرا و شتیلا را به خاک و خون بکشد.

همچنین شارون ادعا کرد که سازمان آزادی‌بخش فلسطین که یک ماه پیش از این جنایت لبنان را ترک کرده بودند حدود 3 هزار نفر از اعضایش را در این 2 اردوگاه نگه داشته است و حال باید پاکسازی شوند.


جزئیاتی از کشتار صبرا و شتیلا

"دیوید هرست" خبرنگار معروف غربی در کتاب خود "تفنگ و شاخه زیتون" می نویسد: آنها به زور وارد خانه های مردم شده و فلسطینی های در خواب را به رگبار مسلسل بستند. فالانژ ها بعضاً قبل از کشتن آنان را شکنجه می دادند چشم هایشان را درمی آوردند، زنده زنده پوستشان را می کندند، شکم ها را می دریدند، به زنان و دختران گاه بیش از 6 بار تجاوز می کردند و در آخر به ضرب گلوله آنها را از پا درمی آوردند. بچه ها را از وسط دو شقه می کردند و مغزشان را به دیوار می کوبیدند.در حمله به بیمارستان عکا تمام بیماران را بر روی تخت کشتند.

دست بعضی را به ماشین می بستند و در خیابان ها می کشیدند، دست های فراوانی برای بیرون آوردن دستبند و انگشتر قطع شد. در نهایت چند بولدوزر به اردوگاه آورده تا علاوه بر دفن مقتولان خانه های سالم را با خاک یکسان کنند اجساد مردم تا چند روز بر زمین مانده بود و گربه ها از گوشت آنها می خوردند و آنقدر وحشی شده بودند که به مردم زنده نیز حمله می کردند زیرا به خوردن گوشت انسان عادت کرده بودند.”

"غازی خورشید" در کتاب خود "تروریست صهیونیستی درفلسطین اشغال شده" می نویسد: "در خیابانی جسد 5 زن و چند کودک روی تلی از خاک افتاده بود… از جمله یک زن که پیراهنش از جلو پاره و سینه هایش بریده شده و در کنارش سر بریده دخترکی با نگاهی خشمگینانه به قاتلانش دیده می شد. زن جوانی را دیدم در حالی که طفل شیرخواره اش را در آغوش گرفته، گلوله ها از بدنش عبور کرده و در بدن طفل شیرخوارش نشسته بود."

"تونی کلیفتون" گزارشگر با سابقه غربی نیز در کتاب "آسمان گریست" می نویسد: آنچه مرا سخت تکان داد این بود که شخصی بر اثر سوختن مرده بود. بعداً معلوم شد فالانژیست ها روی او بنزین ریخته و او را آتش زدند و فقط سفیدی دندانش در میان سر و صورتش که زغال شده بود نمایان بود

"جرج اسلویتزر" کارگردان هلندی درباره جنایت صبرا و شتیلا گفته است هنگام حمله نظامی اسرائیل به بیروت، پایتخت لبنان در سال 1982، شارون را مشاهده کرده که با کلت کمری خود دو کودک فلسطینی را در اردوگاه صبرا و شتیلا به قتل رسانده است .

اسلویتزر در مصاحبه با روزنامه فولکس کرانت چاپ هلند گفت: در حالی که کنار وزیر جنگ وقت اسرائیل ایستاده بود مشاهده کرد که وی با کلت کمری خود دو کودک فلسطینی را در فاصله تقریبا 10 متری در بخش ورودی اردوگاه صبرا و شتیلا به قتل رساند.

این جنایت سر و صدای بسیاری در جهان برپا کرد به نحوی که رژیم صهیونیستی مجبور شد به صورت نمایشی هم که شده کمیته‌ای در این مورد تشکیل دهد، بنابراین «مناخیم بگین» نخست‌وزیر وقت دستور تشکیل کمیته تحقیقاتی «کاهان» به ریاست «اسحاق کاهان» رئیس وقت دادگاه عالی  را در فوریهٔ 1982 میلادی صادر کرد. این کمیته مستقل در نتایج تحقیقاتش آریل شارون را که فرمانده محلی نیروهای ارتش صهیونیستی در منطقه بود، به دلیل سهل‌انگاری و دست کم گرفتن واکنش فالانژهای لبنان، مقصر اعلام کرد.این کمیته همچنین بگین، رافائل ایتان ودیگر فرماندهان اطلاعاتی را به دلیل عدم اتخاذ تصمیمات مناسب برای جلوگیری از این جنایت مقصر شناخت، در نهایت شارون مجبور به استعفا از منصب خود شد.

جنایت صبرا و شاتیلا اولین و آخرین جنایت علیه ملت فلسطین نبوده و نخواهد بود. قبل از این جنایت شاهد کشتارهای دیر یاسین و طنطوره و پس از آن نیز جنایت اردوگاه جنین بوده ایم و بعدها جنایت های اشغالگران در غزه و دیگر مناطق فلسطین نشین به وقوع پیوست. تمامی جهانیان شاهد این جنایت ها بودند اما همچنان سکوت کرده و هیچ اقدامی صورت نمی دهند.

حضرت امام خمینی (ره) در پیامی به مناسبت این جنایت فاجعه بار چنین پیام دادند:

انا لله و انا الیه الراجعون ….من کلمه مبارک استرجاع رانه برای جنایات اسرائیل و شهادت و آسیب بسیاری از مسلمانان مظلوم جنوب لبنان عزیز می گویم گرچه آن هم استرجاع دارد و نه برای شهر و روستاهای آن کشور اسلامی که به دست جنایتکار رژیم صهیونیستی کافر اسرائیل اشغالگر و خراب شده ، گرچه آن هم استرجاع دارد. بلکه برای بی‌تفاوتی کشورهای اسلامی یعنی حکومتهای آنها استرجاع می کنم و ای کاش فقط بی تفاوتی بود.»

حقیقت آن است که رژیم صهیونیستی از بدو تاسیس یک رژیم خونخواری است که جنایت و تجاوز رمز بقایش می باشد. امروز به اذعان خود ایهود اولمرت نخست وزیر رژیم طرح اسرائیل بزرگ منتفی است ولی باید گفت که خود اسرائیل منتفی است و مدتهاست که از مرگ این رژیم می گذرد و تنها دفن لاشه آن به تعویق افتاده است.

تمام/ع.غ 26