مقاومت هرگز در داخل لبنان به دنبال انتقام نیست/نبرد عرسال، محاسبات آمریکا و اسرائیل را برهم زد/نفوذ مستقیم مقاومت در امتداد مرزهای لبنان و سوریه

به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا)، «ابراهیم الامین» تحلیلگر لبنانی در تحلیلی در روزنامه الاخبار نوشت : به ژوئن سال 2000 میلادی برمی‌گردیم که در آن سال سید حسن نصرالله تصمیم گرفت به دیدارهایی با سران سه گانه لبنان یعنی با امیل لحود رئیس جمهوری، نبیه بری رئیس پارلمان و سلیم الحص نخست وزیر دست بزند که مرسوم نبود.

در عین التینه (مقر نبیه بری رئیس پارلمان لبنان)، نبیه بری با خوشامدگویی به رهبر مقاومت خطاب به وی گفت شاد و سرحال هستی سید؟ که نصرالله پاسخ داد : البته که خوبم. نبیه بری در ادامه گفت : هیچ یک از دشمنان چه کسانی که به ما نزدیک هستند و چه کسانی که از ما دور هستند، هرگز به ما رحم نخواهند کرد، آنگاه تلاش خواهند کرد تا ما هزینه پیروزی استثنایی و منحصر به فردمان بر اسرائیل را پرداخت کنیم.

مقاومت در آن زمان نسبت به آنچه در اطرافش می‌گذشت، غافل نبود و اقداماتی که طی شش سال در راستای آمادگی و توسعه توانمندی‌ها و  امکانات خود انجام داد، تاثیرگذاری خود را در سال 2006 نشان داد.

پس از این پیروزی که این روزها در سالروز آن به سر می‌بریم، همه درباره شیوه انتقامجویی دشمن سئوال می‌کردند، در این حالت، سئوال فقط درباره اسرائیل نیست بلکه درباره آمریکا و دیگر کشورهای غربی و همچنین همپیمانان عرب منطقه‌ای آنها ونیز گروه‌هایی از لبنانی‌ها مطرح است.

در ادامه این تحلیل آمده است : آنچه را برخی از آن جنگ به یاد نمی‌آورند، به نظر می‌رسد ضروری باشد تا امروز درباره آن صحبت شود. در 10 روز نخست تجاوز اسرائیل(جنگ 33 روزه) حادثه بسیار تاسف باری رخ داد : برخی از ساکنان روستاهای مرزی با حمایت و تحریک برخی شخصیت‌های جریان 14 مارس(جریان غربگرا و مخالف مقاومت) و شخصیت‌هایی دیگری که تنها مرجع آنها سفارت آمریکاست، برای یک حادثه مهم اعلام آمادگی می‌کردند و برخی از این افراد به صراحت چنین می‌گفتند «تنها چند روز بیشتر نمانده تا اسرائیل، مقاومت را در هم بکوبد و شکست دهد».

فراتر از اینها شبه‌نظامیان فراری مزدور ارتش جنوب لبنان(مزدوران آنتوان لحد) برای بازگشت به لبنان بر روی تانک‌های اسرائیلی هیجان زده شده بودند.

بار دیگر، مقاومت کاری انجام نداد و از هیچ کس انتقام نگرفت، ولی کسانی بودند که در  توطئه چینی و نمک نشناسی تا حد بی سابقه ای پیش رفتند، این وصف حال جریان 14 مارس بود وقتی یک یا دو روز پس از توقف جنگ جولای خواستار خلع سلاح مقاومت شدند، این افراد در جنگی که از پرونده قطعنامه 1701 و جزئیات آن آغاز کردند تا پرونده غرامت‌های مالی زیان دیدگان در جنوب تا تدابیر امنیتی و سیاسی دولت تا خیانت پنجم می با ورود به نبرد علنی علیه مقاومت، یک لحظه آرام وقرار نداشتند. در آن روز لازم بود تنبیه شوند حتی با پیچاندن گوش نه چیز بیشتر.

در هر باری که مقاومت پیروز می‌شد، مزدوران همانند دشمنان در دوراهی و تقاطع، انتظار می‌کشیدند و امروز دشمنان و مزدوران برای انتقام جویی در سایه دستاوردهای مقاومت در آزادسازی مرزهای شرقی لبنان از اشغال نظامی گروه‌های مسلح فعال شده‌اند. مناطقی که تحت نظارت مغز متفکر تکفیری به رهبری سعودی و اعوان و انصارش قرار گرفته بود .

در ادامه این تحلیل آمده است : آنچه را برخی لبنانی‌ها نادیده می‌گیرند و به آن بی‌توجه هستند، اسرائیل و ایالات متحده آمریکا آن را نادیده نمی‌گیرند، برای آنکه عملیات آزادسازی ارتفاعات عرسال از وجود گروه‌های افراطی گامی در راستای بستن پرونده اصلی بود که محور مقاومت در این راستا گام برداشته اتس و فقط مربوط به پاکسازی تمام مناطق نزدیک به دمشق و مناطق مواصلاتی میان آن و مناطق مرکزی و ساحل سوریه از لوث تروریست‌ها نیست، بلکه تصمیم گرفته شده که البته عملی شد، این بود : حفظ و کنترل مرزهای غربی سوریه با لبنان . معنای این گام برای لبنانی‌ها، رفع خطرات بزرگ و دور شدن خطرات از لبنان و مردم آن است ولی از نظر آمریکایی‌ها به معنای شکست کامل پروژه و طرح جدا کردن لبنان از سوریه و به معنای دقیق‌تر قطع ارتابط مستقیم و زمینی میان نظام سوریه حامی مقاومت و مقاومت لبنان است.

زیرا اسرائیل و آمریکا به دنبال محاصره مقاومت لبنان از طریق قطع مهمترین راه‌های کمک رسانی به آن در زمینه تسلیحات به ویژه تسلیحات راهبردی بودند(که در این راه شکست خوردند).

آنچه در عمل رخ داد، یعنی از نظر اسرائیلی‌ها و نیز آمریکایی‌ها این است که نه تنها جداسازی(حزب الله از سوریه) صورت نگرفت بلکه فراتر از آن، سیطره و نفوذ حزب الله در مناطق مرزی در بخش‌های وسیعی از داخل لبنان گسترش یافت و دشمن هم دیگر احساس می‌کند که عملیات نظامی‌اش علیه آنچه کاروان‌های سلاح‌های راهبردی برای مقاومت ازسمت سوریه می‌خواند، بی‌نتیجه و بیهوده است چرا که مقاومت نفوذ مستقیمی در امتداد مرزهای لبنان و سوریه پیدا کرده که امکان ذخیره سازی بیشتر برای سلاح‌های استراتژیک را برای آن فراهم کرده و همچنین نفوذ مستقیمی در منطقه‌ای دارد که امکان تحرک و آموزش وتوسعه مهارت‌ها و توانمندی‌هایش را می‌دهد و این مسئله با گسترش نفوذ مقاومت در مناطق جنوبی سوریه به ویژه مناطق پیوسته و متصل به جبهه جولان و مرزهای متصل با مزارع شبعای لبنان همراه است.

انتهای پیام/م.