راهپیمایی بازگشت، پاسخی کوبنده به معامله قرن؛ملت فلسطین پس از 70 سال انتظار ابتکار عمل را به دست گرفت

به گزارش خبرگزاری قدس(قدسنا)، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر مطرح عرب و سردبیر روزنامه رای الیوم چاپ لندن درباره راهپیمایی بازگشت بزرگ که جمعه دهم فروردین برگزار شد، تاکید کرد : اعتصابات روز زمین واکنش و پاسخ کوبنده و قدرتمند به معامله قرن و یهودی سازی قدس بود.

وی خاطر نشان کرد خون شهدا و مجروحان تمام شرط بندی‌ها بر تسلیم ملت فلسطین را شکست داد و هشداری به رژیم‌های عربی بود که در راستای عادی‌سازی روابط با اسرائیل حرکت می‌کنند.

عطوان در ادامه تاکید کرد سرکوبگری اسرائیل و همکاری امنیتی تشکیلات خودگردان به ریاست ابومازن با تل‌آویو، مانع تحرک و جنبش مردم کرانه باختری اشغالی نشده است.

سردبیر روزنامه رای الیوم تاکید کرد رعب و وحشت اسرائیل از منزوی شدن، سبب رسوا شدن ارتش‌های عربی شده است و راهپیمایی بازگشت این پیام را به همراه داشته است که مردم فلسطین، خود ابتکار عمل را به دست گرفته است.

ملت فلسطین پس از 70 سال انتظار ابتکار عمل را به دست گرفت

همچنین «باسم نعیم» تحلیلگر فلسطینی تاکید کرد راهپیمایی بازگشت این حقیقت را مورد تاکید قرار داد که ملت فلسطین ابتکار عمل را پس از گذشت هفتاد سال انتظار در وطن و مناطق خارج از وطن که آواره شده‌اند، به دست گرفته‌اند .

وی با اشاره به ضرب المثل «کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من» نوشت مردم فلسطین با تکیه به تجارب بسیاری از ملت‌ها که دست به چنین نوعی از مبارزات مسالمت آمیز بر ضد ظلم و تجاوزگری زدند، دست به این نوع تحرکات زدند.

وی افزود: چندین دهه انتظار و به سر بردن در تبعید و آوارگی در خارج فلسطین، طعم انواع درد و رنج و محرومیت را چشیدند به این امید که بتوانند به روستاها و شهرهایی که به زور(اسلحه اشغالگران قدس) از آن رانده شدند، برگردند، البته تاکنون حتی یک آواره هم نتوانسته است رویای بازگشت را محقق کند، اما این حق بازگشت، حقی طبیعی است.

رژیم‌های رسمی عربی در تمام جنگ‌هایی که با اسرائیل داشتند(از جمله جنگ شش روزه)، شکست خوردند و در هر شکستی که متحمل می‌شدند، ملت فلسطین هزینه‌های سنگین شکست حکومت‌های عربی را می‌پرداختند، نکبت و نکسه(نکبت اشاره به سال 1948 و تشکیل رژیم جعلی صهیونیستی و نکسه اشاره به اشغال مناطق دیگری از فلسطین از جمله بیت المقدس در سال 1967)، آوارگی و پناهندگی مردم فلسطین را به دنبال داشت که همچنان این روند(رانده شدن فلسطینی‌ها از خانه و کاشانه خود به سبب تجاوزگری مستمر صهیونیست‌ها)ادامه دارد.

موضوع دوم مربوط به قوانین بین المللی است، با وجود جانبداری آشکار جامعه بین المللی(منظور آمریکا و متحدان غربی‌ و مزدوران منطقه‌ای) از اسرائیل، قطعنامه‌های صادره از سوی مجمع عمومی سازمان ملل یا شورای امنیت در مناسبت‌های مختلف بر حق ثابت فلسطینی‌ها برای بازگشت به سرزمین و وطنی که از آن رانده شدند، تاکید کرده است. شاید مشهورترین این قطعنامه‌ها، قطعنامه 194 صادره در دسامبر 1948 باشد که تنها چند ماه پس از نکبت(اشغال فلسطین) صادر شد. ماتیاس مدیر عملیات آژانس امداد و کاریابی آوارگان فلسطینی وابسته به سازمان ملل(آنروا) تاکید کرد این نهاد از حق فلسطینی‌ها برای بازگشت تاکید کرده است.

وی تاکید کرد حقیقت دیگر این است که بانیان طرح سازش از طریق مذاکرات اعتراف کرده‌اند که این طرح شکست مفتضحانه‌ای متحمل شده و هیچ یک از اهداف ملت فلسطین حتی حداقل‌ها را محقق نکرده است.

این تحلیلگر فلسطینی با اشاره به نگرانی رژیم صهیونیستی از فعالیت‌های مسالمت آمیز به ویژه راهپیمایی بازگشت بزرگ نوشت سران اسرائیل نتوانستند نگرانی خود از این فعالیت مسالمت آمیز مردم فلسطین را مخفی کنند به طوری که فرماندهان امینتی اسرائیل فعالیت‌های خود را در مناطق مرزی برای بررسی سناریوهای قابل پیش بینی تشدید کرده‌اند.

با وجود تمام تلاش‌های اشغالگران برای به شکست کشاندن راهپیمایی بازگشت، جنبش ملی منحصر به فرد فلسطینی‌ها با حضور همه گروه‌ها و نیروها و نهادهای رسمی و مردمی، جوانان و سالخوردگان، زنان و کودکان برگزار شد.

با وجودی که ما فلسطینی‌ها در برابر یک گام استراتژیک در مدیریت نبرد با اشغالگران قرار داریم، همه برای موفقیت و تحقق اهداف آن تلاش می‌کنند، این موفقیت از نظر من، به عناصری نیاز دارد که همه درباره آن توافق داشته باشند در کنار تداوم این تحرکات که مهمترین مسئله، مسالمت آمیز آن است، چرا که خشونت چه هدفمند یا غیر عمدی هدیه‌ای به اشغالگران است تا تجاوزات خود را توجیه کرده و این گام تاریخی را به شکست بکشاند، گامی که می‌تواند اشغالگران را در سطح بین المللی منزوی کند.

انتهای پیام/ر.م/