تعلیق آزادی بیان در انگلیس؛
کوربین آخرین قربانی نیست

خبرگزاری قدس (قدسنا)، رهبر سابق حزب کارگر انگلیس بتازگی به سبب آنچه مواضع «ضد یهودی» خوانده شده، به طور موقت از فعالیت در این حزب منع شد.کوربین در زمان رهبری حزب کارگر حامی حقوق فلسطینی‌ها بوده و بارها به جنایات صهیونیست‌ها اعتراض کرده بود. در آمریکا و اروپا، لابی صهیونیسم هرگونه انتقاد از این رژیم و سیاست‌های تل‌آویو را عامدانه به «ضد یهودی» بودن متهم می‌کند تا صاحب انتقاد را راحت‌تر تحت فشار قرار بدهد.

«جرمی کوربین» رهبر سابق حزب کارگر انگلیس در پی تعلیق عضویت در این حزب به دلیل مواضع ضد صهیونیستی خود، تاکید کرد: «من همچنان  با رفتارهای نژادپرستانه بدون تسامح  برخورد خواهم کرد و تغییری در این امر رخ نخواهد داد».

منابع موثق در این باره گزارش دادند که علت اصلی تعلیق عضویت جرمی کوربین از حزب کارگر مواضع وی در حمایت از فلسطینی ها و حقوق آنها در برابر سیاست های وحشیگرانه رژیم صهیونیستی  بوده است.

 اتفاقی که در انگلیس رخ داد بسیار تعجب برانگیز است، جرمی کوربین که از سال 2015 تا 2020 رهبری حزب کارگر را برعهده داشت با طرح این ادعا که یهودی ستیزی در حزب خود را مهار نکرده، از عضویت در آن تعلیق شد.

کوربین که از 37 سال پیش عضو حزب کارگر بود، در دوران حضور در راس این حزب همواره به اتهامات یهودی ستیزی مواجه بود، اما دلیل اصلی تعلیق وی از عضویت در حزب کارگر دفاع همیشگی وی از حقوق فلسطینی ها بوده است.

کوربین در زمانی که  ریاست حزب کارگر را برعهده داشت تاکید کرده بود اگر زمانی به نخست وزیری برسد، کشور فلسطین را به رسمیت خواهد شناخت. این سخنانی برای اینکه هر شخصیتی در انگلیس هدف لابی صهیونیستی قرار بگیرد کافی است.

از طرفی مخالفت های جدی و مواضع علنی جرمی کوربین علیه اشغالگری اسرائیل در اراضی فلسطینی، روند گسترده بازداشت کودکان فلسطینی، محاصره نوار غزه ، افزایش ساخت شهرک های صهیونیستی در کرانه باختری ، دلایل اساسی دیگری بود که لابی صهیونیستی در انگلیس برای سرنگونی وی عزم خود را جزم کرده و آن را عملی کند.

در واقع در اینجا می توان تاکید نمود که تعلیق کوربین از حزب کارگر ، در واقع نشانه ای از تعلیق آزادی بیان در انگلیس است، آزادی بیانی که سالها و دهه های طولانی است در اروپا به حالت تعلیق درآمده است. این رخداد در شرایطی رقم خورده که ادعاهای مقامات اروپایی درباره اینکه خود را مهد دموکراسی می دانند، گوش جهان را پُر کرده است.

از طرفی جرمی کوربین به عنوان شخصیتی آزاده و آزادیخواه با وجود تعلقات حزبی که دارد، به طور قطع  آخرین قربانی آزادی بیان ادعایی اروپایی ها نیست، آزادی بیانی که در موضوعاتی نظیر اهانت به اسلام و مقدسات آنها بی قید و شرط است اما در مسائلی که حتی اشاره ای کوچک به صهیونیستها شود، محلی از اِعراب ندارد!

این در شرایطی است که کمی آن طرف تر در کشور فرانسه اهانت به ساحت مقدس پیامبر گرامی اسلام (ص) تحت عنوان آزادی بیان توجیه شده و حتی رئیس جمهور این کشور بارها در محافل رسمی از این اهانت ها دفاع می کند.

سوال این است  مقامات اروپایی چگونه می خواهند این دوگانگی در آزادی بیان را توجیه کنند؟!

انتهای پیام/