هدف استراتژیک رژیم های عربی
از شرکت در «نشست بغداد»

خبرگزاری قدس - روز شنبه هفته جاری نشست «همکاری  و مشارکت» با حضور نمایندگانی از سطوح مختلف دیپلماتیک اعم از 9 کشور و سازمان بین المللی غرب آسیا و اروپا به دعوت «مصطفی الکاظمی» نخست وزیر عراق در بغداد آغاز شد.

کلیت بحث ها در نشست مذکور در خصوص مسائلی همچون توسعه دایره همکاری های اقتصادی، مبارزه با تروریسم و حمایت از روند بازسازی عراق مطرح شد.

به گفته کارشناسان سیاسی، این گردهمایی بیشتر به عنوان اقدامی تبلیغاتی برای رئیس جمهور عراق که در آستانه ورود به رقابت انتخاباتی کشورش قرار دارد، به شمار می آید.

بدون شک نمایندگان جمهوری اسلامی ایران، عربستان سعودی و فرانسه مهم ترین میهمانان نشست بغداد به حساب می آیند. کشورهایی که هرکدام نقش موثر و مهمی را طی دهه های گذشته بر همسایگان و واقعیت های منطقه از خود به جای گذاشته اند و اکنون نیز قادر هستند با مذاکره و توافق با یکدیگر بحران های منطقه اعم از بحران داخلی افغانستان و جنگ داخلی در سوریه و در آخر بحران انسانی در یمن ناشی از حمله ارتش عربستان سعودی به این کشور را برطرف سازند.

حاشیه نشست با غیبت کشور همسایه

بی شک بزرگترین غایب نشست بغداد «سوریه» بود. سوریه مدت هاست درگیر جنگ داخلی بوده و مبارزه با تروریسم مانند عراق در اولویت مسائل مقامات این کشور قرار دارد؛ بنابراین اگر از بین بردن گروه های تکفیری برای بغداد اهمیت دارد و میخواهد به نتیجه ای برسد برای سوریه هم همینطور است و دو کشور مانند آنچه تا امروز با همکاری های مرزی علیه تروریسم و داعش انجام داده و به موفقیت هایی هم دست یافته اند بایستی تعاملات دیپلماتیک بهنری هم با یکدیگر تجربه کنند.

در همین باره دکتر «طلال عتریس» کارشناس امور ایران و خاورمیانه در گفتگو ی اختصاری با خبرنگار قدسنا تاکید کرد:«هدف از برگزاری نشست اقتصادی بغداد با حضور کشورهای همسایه همانطور که مشخص شد به منظور بهبود عملکرد داخلی عراق در برابر پرونده های متعددی همچون انتخابات پیشرو در ماه اکتبر و جایگاه این کشور در منطقه و مبارزه با تروریسم بود.»

وی در رابطه با نقطه ضعف نشست بغداد با نگاهی انتقاد آمیز گفت: «از مهم ترین نقاط ضعف این نشست عدم دعوت سوریه بود. کشوری که روابط عمیق و تاریخی و ریشه داری با عراق به عنوان همسایه خود داشته است.»

عتریس افزود: «اگر بخواهیم دلیل عدم دعوت سوریه به بغداد را توضیح دهیم باید برخی عوامل را در این ماجرا دخیل بدانیم: نخست اینکه ایالات متحده آمریکا  همچنان نیت پیشین خود در قبال سوریه یعنی ادامه محاصره این کشور را حفظ کرده است. واشنگتن با نفوذی که در رژیم های عربی منطقه دارد اجازه نمی دهد تا دیوار های تحریم اقتصادی که علیه این کشور برپا شده با مشارکت همسایگان عربی آن شکسته شود اما در مقابل آمریکایی ها و مقامات عراقی نتوانستند این راهبرد را در مقابل ایران هم در پیش گیرند چراکه ایران شریک استراتژیکی برای عراق به شمار می آید و میتواند در پوشش نقاط ضعف این کشور به شکل قابل توجهی مشارکت داشته باشد.»

این کارشناس مسائل منطقه اشاره کرد: «نکته مهم در خصوص این نشست این است که دولت های مداخله گر در امور عراق میخواهند با تشکیل یک گروه دائمی اقتصادی و مذاکره با مقامات عراقی از تبدیل شدن ایران به تنها شریک اقتصادی عراق جلوگیری کرده و این فرصت را میان 5 یا 6 کشور عربی تابع در منطقه تقسییم کنند.آن ها به نوعی میخواهند نقش اعراب مقابل ایران را تقویت کنند و نه مقابل عراق. دور کردن سوریه از چنین نشست مهمی هم با همین هدف بود تا بلکه از تعداد بازوهای ایران در جهان عرب کاسته شود.اما به اعتقاد من حضور فرانسه در بغداد به نیابت ازایالات متحده آمریکا و اروپا انجام گرفت و نمیتواند اقدام مشکل دار و جنجال برانگیزی توصیف شود.»

این کارشناس سیاسی در ادامه گفتگو با خبرنگار قدسنا درباره آینده هدف گذاری های نشست بغداد و آینده سیاسی و اقتصادی عراق توضیح داد: « در مجموع و در رابطه با اهدافی که در این نشست مطرح شد مانند انتخابات و یا مبارزه با تروریسم و توقف حمایت از آن آینده مشخص می کند که چه پیش خواهد آمد اما به عقیده من انتخابات که دو ماه دیگر بیا هر مکانیزم و اختلافی که وجود دارد بالاخره برگزار خواهد شد و نهایتا پس از مدتی کش و قوس به سرانجام خواهد رسید اما در موضوع مبارزه با ترویسم قضیه به این سادگی نیست برخی کشورهای حاضر در نشست روز شنبه بغداد همچنان از تروریسم و گروه های مسلحی که زیر چتر خود می پرورانند حمایت می کنند. این روند با فعالیت های طمع ورزانه و تحریک کننده ایالات متحده آمریکا در منطقه شکل پیچیده تری به خود می گیرد و نمی شود به راحتی به حرف هایی که در نشست بغداد میان مقامات منطقه بویژه آنانکه بیشتر به آمریکا نزدیک هستند، دل بست.

اما با نگاه مثبت هم اگر بخواهیم به امور عراق و تاثیر گذاری این نشست در آن نگاهی بیندازیم میتوانیم افق های کم سویی از همکاری های جزئی اقتصادی میان کشورهای شرکت کننده با دولت الکاظمی را شاهد باشیم.

گفتگو از ح

انتهای پیام/