ترور برای فرار از شکست

خبرگزاری قدس/تحلیل

حوالی ساعت 10:20 شنبه، جنگنده های رژیم صهیونیستی از فراز جولان اشغالی، یک ساختمان مسکونی در محله "المزه" شهر دمشق را هدف قرار دادند که در پی آن، چند تن از نیروهای سوری و همچنین 5 مستشار نظامی ایران به نام های «حجت‌الله امیدوار»، «علی آقازاده»، «حسین محمدی»، «سعید کریمی» و «محمد امین صمدی» به شهادت رسیدند. کمتر از یک ماه قبل هم، صهیونیست ها در اقدام تروریستی دیگر، سردار «سید رضی موسوی» از مستشاران نظامی باسابقه و توانمند سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در منطقه زینبیه(سیده زینب) دمشق به شهادت رساندند.

در 107 روز گذشته، حملات هوایی، توپخانه ای رژیم صهیونیستی به غزه، ترور فرماندهان و عوامل تاثیرگذارِ محور مقاومت در خاک سوریه و لبنان، به یکی از اقدامات ثابت صهیونیست ها مبدل شده است. البته واضح است که "ترور"، بخشی از ماهیتِ ساختاریِ رژیم اشغالگر قدس از ابتدای شکل گیری آن بوده است، اما چرا مقامات این رژیم همزمان با بحران های بی سابقه و گرفتاری در جنگ غزه، ترور فرماندهان مستشاری مقاومت را در پیش گرفته اند؟

اختلافات درونی و ناتوانی در مواجهه با بحران های داخلی: موضوع اختلافات و منازعات در طبقه حاکمیت رژیم صهیونیستی، بیش از یک سال گذشته با طرح نتانیاهو برای انجام اصلاحات قضایی کلید خورد؛ به طوری که علاوه بر اعتراضات دهها هزار نفری در تل آویو و دیگر نقاط سرزمین های اشغالی علیه این طرح، به تدریج مقامات این رژیم هم به صف مخالفان اضافه شدند. با وجود این بحران و اعتراضات هفتگی شهرک نشینان، نتانیاهو پرونده جنگ علیه غزه را به فهرست بحران های خود اضافه کرد؛ به اذعان کارشناسان و مقامات نظامی صهیونیست، بعد از گذشت 108 روز، هیچ نشانه ای از تحققِ حداقلی اهداف جنگ از جمله "حذف حماس" در جریان تجاوز به غزه مشاهده نمی شود.

به نوشته روزنامه آمریکایی «وال استریت ژورنال»؛ طبق برآوردهای سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا، اسرائیل در حالی نوار غزه را به ویرانه تبدیل کرده که به هدف نابودی حماس دست نیافت! با گرفتار شدن رژیم صهیونیستی در باتلاق جنگ غزه و هلاکت و اسارت شمار بی سابقه ای از افسران و سربازان این رژیم، حالا خانواده های نظامیان این رژیم هم به صف اعتراضات علیه سیاست های نتانیاهو اضافه شده اند.

از سوی دیگر، بالا گرفتن اختلافات و دامنه دار بودنِ آن بر سر نحوه ادامه جنگ در غزه، بحران دیگری است که رژیم صهیونیستی و شخص نخست وزیر این رژیم با آن روبروست. به عنوان مثال؛ وزیر جنگ این رژیم، در روزهای گذشته، دو بار واژه «تیپ گولانی» را برای اعلام تهدید علیه سران این رژیم به کار برد. سایت عبری "والا" نوشت: پس از آنکه محافظان نخست وزیر رژیم صهیونیستی به «یوآو گالانت» وزیر جنگ، اجازه ورود به دفتر نتانیاهو را ندادند،‏ او تهدید کرد که از این پس برای ورود، دیگر اجازه نخواهد گرفت و با تیپ گولانی وارد دفتر نخست وزیر خواهد شد! در همین ماجرا، کار به قدری بالا گرفت که بنابر اعلام رسانه های صهیونیستی، اصرار گالانت برای ورود به دفتر نتانیاهو، کار را تا مرز کتک کاری پیش برد. در موردی دیگر هم، گالانت، وزیر امور راهبردی این رژیم را تهدید کرده بود که برای کنترل کابینه جنگ، نیروهای تیپ گولانی را احضار خواهد کرد! در جریان همه حملات و تجاوزات رژیم صهیونیستی به غزه و همچنین جنوب لبنان، وزیر جنگ، به عنوان یکی از ارکان تصمیم گیریِ این رژیم به شمار می رود، اما در شرایط کنونی وقتی او از مهم ترین یگان این رژیم یعنی تیپ گولانی به عنوان ابزار تهدید علیه مقامات صهیونیستی استفاده می کند، یعنی در 107 روزِ گذشته از جنگ غزه، «اختلافات داخلی» و «ناتوانی در مقابله با تهدیدات خارجی» به بالاترین حد خود در تاریخ تشکیل این رژیم جعلی رسیده است.

ناتوانی در میدان نبرد با مقاومت: رژیم صهیونیستی در حالی وارد چهارمین ماهِ جنگ در غزه شده که ابتدا در شمال و در مرحله بعد، سراسر سرزمین های اشغالی، هیچ نقطه ای از تیررسِ موشک های بردِ کوتاه و برد بلند حزب الله لبنان در امان نیست. غیرقابل سکونت شدن شهرک های صهیونیست نشین در شمال سرزمین های اشغالی هم، در واقع نوعی عقب نشینی در مقابل توانِ فعال و فزاینده اطلاعاتی - عملیاتی حزب الله است. در مجموع، کنش های میدان نبرد نشان می دهد، در شرایط کنونی ابتکار عمل میدانی در دستان مقاومت اسلامی لبنان است و بنابر تشخیص خود و به اقتضایِ شرایط، به هر نوع عملیات موشکی یا پهپادی علیه اهدافش در عمق سرزمین های اشغالی دست خواهد زد.

از سوی دیگر، توپخانه رژیم صهیونیستی در شمال سرزمین های اشغالی به دلیل هراس از نوع واکنشِ یگان های حزب الله و برای اینکه در شکل دهی به تحولات میدان، رویکردی پیشدستانه داشته باشد، در سه ماه گذشته به بمباران کور علیه روستاهای مرزی روی آورده، اما در مقابل، یگان های موشکی حزب الله، با رصد دقیق پایگاه های فوق سری در مرز، اهدافی از جمله «تجهیزات جاسوسی»، «محل برگزاری جلسات فرماندهی» و «اماکن استقرار نیروهای پیاده» را شناسایی و بلافاصله، نقطه زنی می کند. در شرقِ سرزمین های اشغالی، از پایگاه های آمریکا در عراق و سوریه تا انهدام اهداف راهبردی در عمق سرزمین های اشغالی مثل شهر حیفا، به اهداف مشروع و تقریبا روزانه گروه های مقاومت عراقی تبدیل شده است. در جنوب سرزمین های اشغالی هم رزمندگان مقاومت یمن با نااَمن کردن دریای سرخ و تنگه راهبردی باب المندب، راه را به روی کشتی های تجاری صهیونیستی و یا کشتی هایی که به مقصد بندر ایلات در حرکت هستند، بسته و در واقع، بر روی شریانِ اقتصادی صهیونیست ها پا نهاده است.

بندر «ایلات» نقطه اصلی تجارت رژیم صهیونیستی با شرق خصوصا هند و چین است و این رژیم در سال‌های اخیر، رشد قابل توجهی در حوزه تجارت داشته است. تجارت این رژیم با هند و چین فقط در پایان سال ۲۰۲۲، به ارزش ۱۰‌میلیارد دلار و صادراتش هم، ۷۳‌میلیارد دلار ارزش داشته است. همچنین بر اساس منابع صهیونیستی، در سال۲۰۲۳ بیش از ۱۰۰‌میلیون تُن وارداتِ این رژیم‌ از تنگه باب‌المندب عبور کرده است.

حال در چنین شرایطی، با قدرت نمایی مقاومت یمن برای دفاع از مردم بی دفاعِ غزه، اقتصاد رژیم صهیونیستی با اختلالی بی سابقه و قابل توجه مواجه شده است، تا جایی که کشتی های عبوری از دریای سرخ برای در اَمان ماندن از عملیات های دریایی ارتش یمن، باید از رژیم صهیونیستی برائت بجویند!

آن طور که عضو شورای عالی سیاسی انصارالله اعلام کرده؛ در 24 ساعت گذشته، دست کم 64 کشتی با درج جمله ”ما هیچ ارتباطی با رژیم صهیونیستی نداریم»، در سامانه کشتیرانی، خود را به نیروهای ارتش یمن معرفی کرده و به سلامت از دریای سرخ گذشته اند.

از سوی دیگر، به اذعان رسانه های صهیونیستی؛ اکنون این رژیم در حلقه 250 هزار موشکِ آماده پرتاب از سوی کشورهای عضو محور مقاومت گرفتار شده و این موضوع به «تنش در تصمیم گیریِ واحد» و «تفرقه در اتخاذ راهبرد مشترکِ میدانی» برای رژیم اشغالگران قدس را رقم زده است.

دو سال قبل هم «یوسی هلیوی» پژوهشگر و مورخ صهیونیست، در یادداشتی در روزنامه «معاریو» نوشت: برآوردهای امنیتی می‌گویند، ۲۵۰ هزار موشک از انواع مختلف در منطقه، رژیم صهیونیستی را نشانه گرفته‌ اند.

حال در چنین شرایطی مقامات صهیونیستی خصوصاً نخست وزیر این رژیم قصد دارد، از "ترورِ" فرماندهان مقاومت به عنوان مَفَری برای رهاییِ ولو موقت، از مخمصه جنگ غزه استفاده کند تا اولاً؛ شکست در محورهای مختلف میدان نبرد را به نوعی جبران یا کمرنگ کند، زیرا احزاب مخالف و جریان های سیاسی در داخل سرزمین های اشغالی، نتانیاهو را عامل شکست و افول این رژیم در عرصه های مختلف می دانند و هجمه ها علیه وی به جایی رسیده که در روزهای گذشته، بسیاری از هم حزبی های نتانیاهو هم، به صف مخالفانش پیوسته اند، یعنی توجیهات وی برای ادامه جنگ در غزه، در حزب لیکود هم دیگر خریداری ندارد. چندی قبل هم یک عضو ارشد حزب لیکود به روزنامه یدیعوت آحارنوت گفت: نتانیاهو نگران کودتای سیاسی علیه خود از سوی هم‌ حزبی‌هایش است.

ثانیاً؛ نخست وزیر رژیم صهیونیستی گمان می کند با حذف عناصر اثرگذار در جبهه مقاومت، می تواند همزمان با ایجاد آشفتگی و خلاءِ تصمیم گیری در اتاق فکر جریان های مقاومتِ منطقه ای، از شدت حملات و به اصطلاح ضربِ عملیات هایشان بکاهد؛ اما روند روزانه میدان، چه در غزه و چه در محورهای شمالی و جنوبی سرزمین های اشغالی، غلط بودن برداشتِ نتانیاهو از تأثیر "ترور" را، دائماً به وی و مقامات رژیم جنایتکار گوشزد می کند.

انتهای پیام/م.د