مصر و اسرائیل تافته جدابافته
فاصله قاهره از کاخ سفید
خبرگزاری قدس(قدسنا)
مصر تنها کشوری است که هم با غزه و هم اراضی اشغالی، مرز مشترک دارد و این موقعیت سبب شده قاهره همواره در معرض انتخاب‌های دشوار قرار گیرد.
همچنین رابطه مصر با حماس به عنوان نقش آفرین اصلی در غزه، پیچید‌گی خاصی دارد و این موجب شده در قبال جنگ این جنبش با رژیم صهیونیستی بی‌تفاوت نماند. مصر زادگاه و خاستگاه جنبش اخوان‌المسلمین است که حماس شاخه فلسطینی آن است.
اگر خبرها را درباره واکنش مصر در روزهای پس از آغاز جنگ غزه رصد کرده باشید درمی یابید این واکنش ها ابتدا فراتر از بیانیه‌های سیاسی نبود اما پس از آنکه اسرائیل کنترل گذرگاه صلاح‌الدین در مرز با مصر را به دست گرفت روند تغییر یافت.
مصر اعلام کرد حضور رژیم صهیونیستی در این گذرگاه را نخواهد پذیرفت اما اسرائیل وقعی ننهاد و حملات خود را در جنوب غزه تشدید و منطقه‌ای را که پیش‌تر محل سکونت ۲۵۰ هزار فلسطینی بود، تصرف و آن را از رفح و مرز مصر جدا کرد.
در مقابل، مصر حضور نظامی خود را در صحرای سینا افزایش داد. مصر تانک‌های پاتون و آبرامز را در سینا مستقر کرد که این اقدام نقض پیمان صلح ۱۹۷۹ محسوب می‌شود.
در عرصه داخلی نیز نگرانی‌های قاهره از تهدیدات ناشی از جریان‌های اسلام‌گرای رادیکال، موجب حساسیت بالای این کشور شده تا اعتراضات این جریانات به نسل کشی در غزه را کنترل کند و شاید یکی دیگر از فاکتورهایی که (در کنار تسلط اسرائیل بر گذرگاه صلاح‌الدین در مرز با مصر) سبب شده مصر نقش میانجی میان حماس و رژیم اسرائیل را داشته باشد همین امر باشد.
در این میان اخیراً گزارش‌هایی منتشر شد که ممکن است مصر 500 الی 700 هزار نفر از ساکنان غزه را به‌طور موقت به شمال سینا منتقل کند. البته این گزارش ها با واکنش سریع و منفی دولت مصر مواجه شد چرا که مصر تمایل ندارد پیامدهای انسانی و امنیتی متوجه کشورش شود و شمال سینا ناامن گردد. مصر تلاش دارد جایگاه خود را به‌عنوان قدرت منطقه‌ای حفظ کند بدون اینکه مسئولیت جابجایی جمعیت را بر عهده گیرد.
از سوی دیگر، پیشنهاد تشکیل کمیته‌ای تکنوکرات برای اداره موقت غزه نشان‌دهنده تمایل مصر به ایفای نقشی بیشتر در آینده غزه است. این کمیته قرار است بدون دخالت گروه‌هایی مانند حماس، مسئولیت اداره غزه را به‌طور موقت بر عهده گیرد.
اما در سایه بحران در مرزهای مصر متاثر از تحولات غزه، 2 هفته پیش مصر رزمایش مشترکی با چین با عنوان "عقاب‌های تمدن" آغاز کرد. بر اساس پیمانی نانوشته، دولت مصر در ازای ارائه خدماتی به ایالات متحده از جمله ارائه تسهیلات لجستیک برای ناوهای امریکایی در کانال سوئز، امتیازات پروازی در حریم هوایی مصر و وابستگی قاهره به تسلیحات امریکایی، سالیانه یارانه ای چند میلیارد دلاری دریافت می کند. کارشناسان معتقدند با افزایش اختلافات مصر با ایالات متحده، دولت سیسی در تلاش است کارت های بازی خود را متعدد کند و با راه دادن به چین در زمینه افزایش مبادلات نظامی مترصد کاهش وابستگی به یارانه نظامی و مالی ایالات متحده شود.
این کارشناسان همچنین این رزمایش را ارسال پیام از قاهره به واشنگتن و تل‌آویو مبنی بر نارضایتی از وضعیت فعلی ارزیابی کرده اند.
این رزمایش، مقامات صهیونیست را نگران کرده و ادعاهایی را مبنی بر نقض توافق کمپ‌دیوید مطرح کردند ادعایی که مقامات مصری با استناد به رفتارهای تهاجمی تل‌آویو آن را رد کردند.
آنچه در پایان می توان گفت این است که با پایان رواداری فلسطین در برابر سیاست اشغالگری تل آویو، مصر در موقعیت ویژه ای قرار گرفته و واکنش قاهره به این تحولات نقش مهمی در جایگاه آتی این کشور در معادلات سیال و شتابان منطقه خواهد داشت. حال باید دید قاهره با ادامه سیاست پارادوکسیکال می تواند موقعیت منطقه‌ای‌اش را تثبیت کند؟
انتهای پیام/ع.خ/26
صفحات اجتماعی
اینستاگرام تلگرام توییتر آر اس اس