تراژدی آوارگان غزه در شب‌های سرد و بارانی/ وقتی باران تبدیل به بزرگترین کابوس می‌شود
منابع محلی و دولتی غزه با اشاره به تشدید بحران انسانی این باریکه در سایه تداوم و تشدید بارش‌ها، تاکید کردند که بسیاری از چادرها در آب غرق شده‌اند و آوارگان مجبورند در شب‌های سرد و بارانی بیرون بمانند و امروز باران در غزه تبدیل به کابوسی بزرگ شده است.
به گزارش خبرگزاری قدس (قدسنا) با ورود اولین بارش‌ها به نوار غزه، بیش از یک و نیم میلیون آواره در این باریکه، خودشان را در چادرهای فرسوده و غرق در باران و سیل دیدند و این وضعیت نمادی از عمق فاجعه انسانی در غزه است که روز به روز گسترش می‌یابد.
زمستان؛ فصل درد و رنج در غزه!
زمستان که فصلی زودگذر و زیبا بود، امروز به فصلی از رنج در غزه تبدیل شده؛ جایی که چادرها فرو می‌ریزند، اردوگاه‌ها به باتلاق‌های گل‌آلود تبدیل می‌شوند و خانه‌های نیمه ویران بر سر ساکنانش خراب می‌شوند.
با وجود برقراری آتش بس در نوار غزه از یک ماه گذشته، اما زمستان امسال برای آوارگان به اندازه زمستان 2 سال جنگ، سخت و پر از درد و رنج است. خانواده‌های آواره غزه در میان آسمانی بارانی، زمینی گل‌آلود و پر از آوار و مرزهای بسته‌ای که حتی ابتدایی‌ترین ملزومات بقا را از آنها دریغ می‌کند، ایستاده‌اند.
با هر بارش جدید، وضعیت آوارگان غزه فاجعه بارتر می‌شود و آنها به دلیل کمبود ملزومات اولیه، دشواری دسترسی به لوازم ضروری و کمبود خدمات حیاتی، در سایه محاصره شدید تحمیل شده توسط رژیم صهیونیستی علیه این باریکه، با واقعیتی غم‌انگیز روبرو هستند.
93 درصد از چادرها دیگر قابل استفاده نیستند
در این زمینه، دفتر اطلاع رسانی دولتی در نوار غزه در بیانیه جدید خود اعلام کرد که با تشدید سرما و شدت بارش‌ها، درد و رنج آوارگان در نوار غزه به طرز چشمگیری افزایش یافته و 93 درصد از چادرها دیگر قابل استفاده نیستند و از 135000 چادر، 125000 چادر آسیب دیده‌اند.
این نهاد دولتی غزه تاکید کرد که ده‌ها هزار چادر به دلیل بمباران، تخریب جزئی یا عوامل طبیعی، خسارات گسترده‌ای متحمل شده‌اند و صدها هزار خانواده را بدون سرپناه در برابر باران و سرما رها کرده‌اند.
بر اساس این بیانیه، آوارگان غزه در شرایط وخیمی زندگی می‌کنند، فاقد مایحتاج اولیه هستند و برای دسترسی به غذا، سوخت، مراقبت‌های بهداشتی و آب تمیز تلاش زیادی می‌کنند.
غزه امکاناتی برای مقابله با سیل و طوفان ندارد
محمود بصل، سخنگوی اداره دفاع مدنی غزه هم اعلام کرد که هزاران چادر به شدت آسیب دیده‌اند و لباس‌ها و پتوهای ساکنان به دلیل ورود آب به چادرها که هیچ جایگزینی ندارند، خیس شده‌اند. این وضعیت با کمبود مایحتاج اولیه و شرایط بسیار سختی که مردم در نتیجه جنگ غزه متحمل می‌شوند، بدتر می‌شود.
وی افزود: اداره دفاع مدنی به دلیل کمبود تجهیزات لازم، قادر به مقابله با سیل نیست، زیرا اشغالگران اسرائیلی تمام تجهیزات طراحی شده برای مقابله با طوفان‌ها و سیل را نابود کرده‌اند. اداره دفاع مدنی غزه در حال حاضر تنها می‌تواند شهروندان را به شکل محدود جابجا کند، اما ظرفیت و امکانات کافی برای رسیدگی به عمق این فاجعه ندارد.
این مقام دولتی غزه گفت: سیستم خدمات و شهرداری‌ها نیز به شدت آسیب دیده‌اند و امکانات موجود، ناکافی و ابتدایی هستند و نمی‌توانند نیازهای شهروندان را برآورده کنند. بارش‌های شدید در غزه در حالی آغاز شده که هنوز وارد فصل زمستان نشده‌ایم و بدون شک در زمستان اوضاع بدتر خواهد شد و رنج زیادی را برای شهروندان به همراه خواهد داشت.
شهرداری غزه هم اعلام کرد که درد و رنج ساکنان نوار غزه در نتیجه بارش‌های فعلی تشدید شده و وضعیت به دلیل تخریب شبکه‌های زهکشی آب باران که باعث سرریز فاضلاب به خانه‌ها و پناهگاه‌ها شده است، فاجعه‌بار است. فاضلاب و زباله، مناطق آسیب‌دیده را فرا گرفته و ما خواستار مداخله فوری بین‌المللی برای رسیدگی به این وضعیت هستیم.
این نهاد دولتی غزه تصریح کرد که ما برنامه‌هایی برای مقابله با تاثیرات بارش‌ها و کمک به شهروندان داریم، اما تجهیزات لازم در اختیار ما نیست و نیاز فوری و ضروری به مسکن موقت، چادر، مصالح ساختمانی و سوخت برای حمایت از جمعیت آسیب‌دیده داریم.
اسرائیل اجازه ورود تجهیزات گرمایشی به غزه را نمی‌دهد
از سوی دیگر، آژانس امداد و کار سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا) نیز در بیانیه‌ای به همین منظور اعلام کرد که بارش‌ها وضعیت وخیم فعلی نوار غزه را تشدید می‌کند و خانواده‌ها به هر سرپناه موجود، از جمله چادرهای موقت، متوسل می‌شوند.
این آژانس سازمان ملل بر نیاز فوری برای ورود لوازم سرپناه به نوار غزه تاکید و اعلام کرد که آنروا این امکانات را دارد و باید مجوز ورود آنها به غزه صادر شود.
استیفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل متحد هم به نوبه خود اعلام کرد که مقامات اسرائیلی هنوز ورود کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه را تسهیل نکرده‌اند و از زمان شروع آتش‌بس در 10 اکتبر، از ورود تقریباً 4000 بسته لوازم ضروری جلوگیری کرده‌اند.
وی افزود: این بسته‌ها شامل چادر، وسایل خواب، ظروف پخت و پز و پتو می‌شود و سازمان‌های بین‌المللی فعال در نوار غزه با مشکلات قابل توجهی در ارائه لوازم موجود به غیرنظامیان مواجه هستند.
این مقام سازمان ملل تاکید کرد: پیشرفت در روند کمک رسانی به مردم غزه بسیار کند است و هنوز موانع زیادی وجود دارد و شرایط مانند این است که بخواهیم در شن بدویم؛ زیرا محدودیت‌هایی که اسرائیل ایجاد کرده، اجازه حرکت سریع را نمی‌دهد.
وی اظهار داشت: تعداد کامیون‌های کمک رسانی که وارد غزه می‌شود، اصلاً پاسخگوی نیازها نیست و شواهد نشان می‌دهد که آتش بس به فاجعه انسانی در اینجا پایان نداده و آنچه که غزه نیاز دارد، جریان مداوم و ایمن کمک‌ها بدون محدودیت‌های سیاسی یا امنیتی است تا غیرنظامیان بتوانند با عزت زنده بمانند.
تراژدی آوارگان غزه در شب‌های سرد و بارانی
منابع محلی در غزه گزارش می‌دهند، چادرهایی که در سراسر اردوگاه‌های آوارگان پراکنده شده‌اند، بیشتر شبیه سرپناه‌های موقت هستند که برای سکونت مناسب نیستند. این چادرها که از پارچه‌های کهنه ساخته شده‌اند و هیچ محافظتی در برابر عوامل جوی یا باران‌های زمستانی ارائه نمی‌دهند، فاقد زیرساخت‌های اولیه هستند: بدون برق، بدون آب تمیز و بدون بهداشت کافی. خانواده‌ها در فضاهای تنگ و بدون حریم خصوصی و ایمنی فشرده شده‌اند.
با اولین بارش‌ها، اغلب چادرهای کهنه و فرسوده در گل ولای غرق شدند و تشک‌ها و پتوهای کمی که وجود داشت کاملاً خیس شده‌اند و امکاناتی برای خشک کردن آنها وجود ندارد. شب‌های سرد هم به یک درد مضاعف برای آوارگان تبدیل شده و آنها ساعات طولانی برای خشک کردن چادرها و پتوها صرف می‌کنند اما فایده‌ای ندارد و خواب، امروز برای آوارگان در شب‌های سرد تبدیل به رویا شده است.
همچنین فشار روانی خانواده‌ها هم افزایش می‌یابد و آنها مجبورند دعا کنند که باران نبارد و آفتاب از پشت ابرها بیرون بیاید تا بتوانند چادرها و پتوها را خشک کنند.
سمیر خاطر، از اهالی غزه که در نتیجه جنگ آواره شده، در مورد وضعیت وخیم مردم این باریکه با رسیدن فصل سرما، در گفتگو با خبرنگار الجزیره گفت: بعد از اینکه باران چادر ما را پر کرد، من، همسرم و فرزندانم، خود را در برکه‌ای از آب شناور یافتیم و نمی‌دانستم اول چه چیزی را نجات دهم: چادر یا فرزندانم. همه چیز در اطراف ما خیس بود: تشک‌ها، لباس‌ها و غذای کمی که داشتیم.
وی افزود: ما سعی کردیم با دستان خود کانالی برای آب باز کنیم، اما باران به دشمن تبدیل شد و چادر نتوانست از ما محافظت کند. امروز تنها نگرانی ما محافظت از فرزندانمان در برابر سرماست.
وقتی باران تبدیل به بزرگترین کابوس می‌شود
ام امجد، یکی دیگر از ساکنان آواره غزه که در چادری در نزدیکی ساحل غزه زندگی می‌کنند، با چشمانی اشکبار گفت: هر بار که صدای رعد و برق را می‌شنویم، وحشت می‌کنیم. باران اینجا به معنای زندگی نیست، بلکه آغاز یک مصیبت جدید است. چادر ما به همراه همه چیزی که در آن بود در آب فرو رفت و ما مجبور شدیم فرار کنیم و تا صبح زیر سایبان یک ساختمان ویران شده ماندیم، از ترس و سرما می‌لرزیدیم و نمی‌دانیم که قرار است بعد از این چه کار کنیم.
ابوعیاد، شهروند 70 ساله در نوار غزه می‌گوید: من هرگز فکر نمی‌کردم که روزی، یک شب بارانی زمستانی برایم تبدیل به بزرگترین کابوس زندگی شود. وقتی آب شروع به نفوذ به داخل چادرم کرد، من نتوانستم بلند شوم و خیلی طول نکشید که چادر کاملاً زیر آب رفت. ملافه‌ها اولین چیزی بودند که خیس شدند، سپس پتوها و بعد آب به پاهایم رسید که از سرما می‌لرزیدم. سعی کردم با عصا بلند شوم، اما نتوانستم.
وی ادامه داد: من مردی پیر و بیمار هستم، اما چیزی که بیشتر از همه مرا ناراحت می‌کند، این است که ما از باران می‌ترسیم، بارانی که قبلاً نعمت بود، اکنون به نفرینی برای ما تبدیل شده است.
امجد الشوا، مدیر کل شبکه سازمان‌های مردم‌نهاد فلسطینی هم به نوبه خود گفت که بیش از دو میلیون نفر در 47 درصد از نوار غزه، به ویژه در منطقه ساحلی غربی کم‌ارتفاع، زندگی می‌کنند که آب باران در آنجا جمع می‌شود و کل منطقه را گل آلود می‌کند.
وی تاکید کرد که اکثر چادرها پاره و فرسوده شده‌اند و اصلاً برای سکونت مناسب نیستند و هیچ محافظتی در برابر سرما و باران ارائه نمی‌دهند و ما با کمبود شدید لوازم سرپناه و لباس زمستانی و نیز پتو و تشک مواجهیم.
انتهای پیام/ی.ح